بررسی بلند مدت گوشی Poco X7 Pro شیائومی

امروز می‌خوایم در مورد Poco X7 Pro صحبت می‌کنیم. پوکو هر سال یه گوشی میده بیرون که رو کاغذ مشخصاتش با پرچمدارهای هزار دلاری کل‌ کل می‌کنه، ولی قیمتش جوریه که آدم وسوسه میشه کلیه‌اش رو نفروشه و بیاد سراغ همین برند. اما سوال اصلی اینجاست: این مشخصات خفن فقط واسه روزهای اوله یا بعد از چند ماه کار کردن هم همونقدر جذاب میمونه؟

میخوایم ببینیم این گوشی در طی این 7 8 ماه استفاده چه عملکردی داشته. از گیم‌های سنگین گرفته تا عکاسی تو شرایط نوری داغون و ولگردی تو سوشال مدیا. تو این بررسی بلند مدت گوشی Poco X7 Pro شیائومی می‌خوایم بدون تعارف و با لحن خودمونی، ریز تا درشت این گوشی رو بریزیم رو دایره. این یه بررسی معمولی نیست؛ این یه کالبدشکافی کامل بر اساس تجربه‌ی واقعی و گزارش‌های کاربراست تا شما بتونید با خیال راحت تصمیم بگیرید که این گوشی هنوز ارزش خرید داره یا نه.

بررسی طراحی گوشی Poco X7 Pro شیائومی در بلندمدت

خب اول از همه بریم سراغ قیافه و رخ گوشی. پوکو تو سری X همیشه سعی کرده یه جوری طراحی کنه که داد بزنه من گیمینگم یا من خفنم. تو X7 Pro هم همین داستانه ولی یه کم بالغ‌تر شده. این گوشی تو دو تا نسخه اصلی میاد: یکی با بدنه پلاستیکی و یکی با اون رنگ زرد معروف پوکو که جنسش از چرم مصنوعیه (Eco-leather). وقتی روز اول گوشی رو از جعبه درمیاری، نسخه چرمی واقعا حس پرمیوم و لوکسی داره. اصلا لیز نمی‌خوره و اثر انگشت هم روش نمی‌مونه. آدم کیف می‌کنه دستش بگیره. وزن گوشی حدود ۱۹۵ تا ۱۹۸ گرمه که برای یه گوشی با این باتری غول‌آسا، واقعا مهندسی شده و سبکه. یعنی تو دست که می‌گیری، حس پاره آجر بهت دست نمیده و بالانس وزنی خوبی داره.

اما داستان بلندمدت، این چرم مصنوعی تا وقتی خوبه که باهاش مهربون باشید. گزارش‌ها و تجربه‌های ما بعد از ۸ ماه نشون میده که اگه عادت دارید گوشی رو بندازید تو جیب کنار کلید، سکه یا هر جسم تیزی، فاتحه اون چرم خونده‌س. خیلی راحت خط و خش می‌افته و اون ظاهر خوشگلش تبدیل میشه به یه بافت زخمی و داغون. پس اگه نسخه چرمی رو می‌خرید، یا باید خیلی مراقب باشید یا اینکه مثل بقیه بندازیدش تو قاب که خب اون‌موقع دیگه چه فایده داره چرم باشه؟

یه نکته منفی دیگه که تو استفاده طولانی‌مدت بدجور تو ذوق می‌زنه، کیفیت رنگ فریم دور دوربین‌هاست. پوکو اومده یه طراحی مستطیلی گنده برای دوربین‌ها گذاشته که خب امضای کارشه. دور این لنزها یه نوار کرومی طلایی نقره‌ای کار شده. بعد از حدود ۸ ماه استفاده، به خصوص اگه گوشی رو زیاد روی میز می‌ذارید و برمی‌دارید، این رنگ کروم شروع می‌کنه به رفتن و سفید شدن. یعنی اون برق و جلای اولیه‌اش رو از دست میده و حس یه گوشی ارزون‌قیمت رو منتقل می‌کنه. پیشنهاد من؟ حتما از همون روز اول یه محافظ لنز یا یه قاب که لبه‌های برجسته دور دوربین داره بندازید روش تا این بلا سرش نیاد.

بخش گواهی های ضد آب و گرد و غبار جاییه که باید کلاهمون رو به احترام پوکو برداریم. این گوشی گواهی IP68/IP69 داره. میدونید یعنی چی؟ یعنی نه تنها می‌تونید بندازیدش تو آب (تا ۱.۵ متر)، بلکه حتی اگه با جت واش (آب پرفشار) هم بشوریدش نباید چیزیش بشه (البته امتحان نکنید!). کاربرهایی بودن که گوشی رو بردن تو حمام، زیر دوش، یا حتی موقع شستن ظرف‌ها گوشی افتاده تو سینک پر از آب و آخ نگفته.

تو بازار میان‌رده‌ها که اکثر گوشی‌ها نهایتا IP54 یا IP67 دارن، این حرکت پوکو یه برگ برنده بزرگه. یعنی اگه شغلتون جوریه که با آب و خاک سر و کار دارید یا کلا آدم دست و پا چلفتی‌ای هستید، این گوشی سگ‌جون‌تر از بقیه‌ست.

روی صفحه نمایش از Gorilla Glass 7i استفاده شده. اسمش خیلی دهن‌پرکنه، ولی تو عمل چی؟ خیلی از کاربرها فکر کردیم چون گوریلا گلس ۷ داره، دیگه نیاز به گلس محافظ نیست و اون پلاستیک فابریک روی صفحه رو کندیم. نتیجه؟ بعد از چند ماه صفحه پر شده از خط و خش‌های ریز. این نشون میده که هنوزم شیشه شیشه‌ست و شن و ماسه و گرد و غبار جیب می‌تونن خط بندازن روش. پس حتما، تاکید می‌کنم حتما، یه گلس درست و حسابی همون اول کار بندازید روش و به تبلیغات گوریلا گلس دل نبندید.

برای اطلاعات بیشتر میتونید به ویدئو بررسی گوشی Poco X7 Pro موبونیوز مراجعه کنید.

بررسی بلندمدت صفحه نمایش گوشی Poco X7 Pro شیائومی

اگه بخوام یکی از نقاط قوت اصلی این گوشی رو بگم که حتی بعد از گذشت زمان هم کیفیتش رو حفظ کرده، همین صفحه نمایششه. پوکو اومده از یه پنل ۶.۶۷ اینچی AMOLED استفاده کرده که رزولوشنش ۱.۵K (۱۲۲۰ در ۲۷۱۲ پیکسل) هست. به این رزولوشن میگن CrystalRes. چرا؟ چون از Full HD خیلی باکیفیت‌تره و شارپنس بیشتری داره، ولی مصرف باتریش به اندازه پنل‌های 4K یا 2K نیست. تراکم پیکسلی ۴۴۶ppi یعنی عمرا بتونید پیکسل‌ها رو با چشم غیرمسلح ببینید.

روشنایی این صفحه تو حالت پیک به ۳۲۰۰ نیت می‌رسه و تو حالت HBM (نور زیاد محیط) تا ۱۴۰۰ نیت بالا میره. تو تست‌های ما، حتی زیر آفتاب مستقیم ظهر تابستون هم محتوا کاملا خواناست. اصلا مشکلی برای دیدن نقشه یا خوندن پیام تو خیابون ندارید. کنتراست تصویر هم که ۵,۰۰۰,۰۰۰:۱ هست و رنگ مشکی عمق بی‌نهایتی داره. دیدن فیلم‌های HDR10+ و Dolby Vision تو این گوشی واقعا لذت‌بخشه و رنگ‌ها به شدت زنده و پویا هستن.

صفحه نمایش ۱۲۰ هرتزی این گوشی با تاچ سمپلینگ بالا، خوراک گیمرهاست. اسکرول کردن تو منوها، اینستاگرام و وب‌گردی مثل کره میمونه. البته یه نکته ریز هست؛ تو بعضی برنامه‌ها ممکنه به خاطر باگ‌های نرم‌افزاری (که جلوتر مفصل میگم) یهو بیاد رو ۶۰ هرتز، ولی تو اکثر مواقع اون حس روانی رو دارید.

یه ویژگی فنی که شاید خیلی‌ها بهش توجه نکنن ولی برای سلامتی چشم خیلی مهمه، PWM Dimming با فرکانس ۱۹۲۰ هرتز هست. این یعنی چی؟ یعنی وقتی نور صفحه رو کم می‌کنید (مثلا شب‌ها تو رختخواب)، صفحه نمایش سوسو نمی‌زنه و چشم‌تون خسته نمیشه و سردرد نمی‌گیرید. اگه چشم‌های حساسی دارید، این ویژگی X7 Pro یه نعمت بزرگه.

البته طبق تجربه استفاده خود تیم موبونیوز، بعضی وقت ها سنسور تشخیص نور اشتباه عمل میکنه که با خاموش روشن کردن Auto Brightness درست میشه.

بررسی عملکرد بلند مدت باتری گوشی پوکو X7 Pro شیائومی

پوکو اومده با افتخار گفته که ما باتری ۶۵۵۰ میلی‌آمپر ساعتی گذاشتیم. همه گفتیم وای! این دیگه ۳ روز شارژ نگه میداره. اما واقعیت تو استفاده طولانی‌مدت یه چیز دیگه‌ست. متاسفانه، مصرف انرژی این چیپست قدرتمند و اون صفحه نمایش پرنور ۱.۵K، خیلی بالاست. علاوه بر این، گزارش‌های زیادی از باگ‌های نرم‌افزاری HyperOS وجود داره که باعث تخلیه باتری در پس‌زمینه میشه.

تو استفاده‌های ترکیبی سنگین (شامل بازی، دیتای ۵G، وب‌گردی و نور بالا)، اسکرین آن تایم (SOT) که می‌گیرید حدود ۶ تا ۷ ساعت هست. شاید بگید ۶ ساعت که بد نیست! درسته، بد نیست، ولی برای یه باتری ۶۵۵۰ میلی‌آمپری کمه! ما انتظار داشتیم حداقل ۸ ۹ ساعت اسکرین تایم بده. کاربرها گزارش دادن که حتی تو حالت استندبای (شب تا صبح) هم گاهی 10 تا 15 درصد شارژ کم میشه که نشون میده بهینه‌سازی نرم‌افزاری خوب انجام نشده. خصوصا اگه وی پی ان همیشه روشنه مصرف باتری بالاتر هم میره.

البته یه سری راهکار هست مثل کم کردن رزولوشن صفحه یا بستن برنامه‌های پس‌زمینه، ولی خب آدم گوشی قاتل پرچمدار نمی‌خره که همش تو حالت Power Saving باشه!

خبر خوب اینه که اگه شارژتون زود تموم میشه، خیلی سریع هم پر میشه. تو جعبه گوشی یه شارژر ۹۰ واتی هست (دم شیائومی گرم که هنوز شارژر میذاره!).

• ۰ تا ۵۰ درصد: حدود ۱۵ دقیقه.

• ۰ تا ۱۰۰ درصد: حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت و خورده‌ای (بسته به دمای محیط).این سرعت شارژ واقعا نجات‌بخشه. صبح که پا میشید، تا دوش بگیرید و صبحانه بخورید، گوشی فول شده.

بررسی دوربین گوشی Poco X7 Pro شیائومی در بلند مدت

پوکو هیچ‌وقت ادعا نکرده که کمرافون (Camera Phone) می‌سازه، ولی خب تو این رنج قیمتی انتظار داریم یه دوربین آبرومند داشته باشیم. دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی با لرزشگیر اپتیکال (OIS) عملکرد قابل قبولی داره. عکس‌ها تو روز جزئیات خوبی دارن، رنگ‌ها زنده‌ن و داینامیک رنج (HDR) مناسبه.

تو این چند ماه، آپدیت‌های نرم‌افزاری کیفیت عکس‌ها رو متحول نکردن، یعنی پردازش تصویر همون چیزیه که بود. اما رابط کاربری دوربین بهتر شده؛ مثلا اسلایدر زوم شبیه آیفون اضافه شده که کار باهاش راحته.

یه نکته مثبت دیگه، بهبود حالت پرتره هست. الان می‌تونید زوم ۱.۳x داشته باشید و بوکه (تاری پس‌زمینه) خیلی طبیعی‌تر و شبیه دوربین‌های حرفه‌ای شده. سنسور ۸ مگاپیکسلی اولترا واید فقط هست که باشه. جزئیات کمه، نویز زیاده و رنگ‌هاش با دوربین اصلی فرق داره. تو شب که اصلا روش حساب نکنید. کلا تو میان‌رده‌های شیائومی این داستان تکراریه.

و اما بزرگترین ناامیدی، دوربین سلفی. آقا عدد ۲۰ مگاپیکسل رو بیخیال بشید. کیفیت سلفی‌ها اصلا راضی‌کننده نیست. عکس‌ها سافت هستن، جزئیات صورت از بین میره و انگار یه فیلتر زیبایی مصنوعی همیشه روشنه. یکی از کاربرها گفته که سلفی این گوشی از دوربین ۲ مگاپیکسلی گوشی ۵ سال پیشش هم بدتره! تو حالت پرتره سلفی هم تشخیص لبه‌ها گاهی خطا میده. اگه بلاگر هستید یا زیاد استوری سلفی می‌ذارید، این گوشی ناامیدتون می‌کنه.

فیلم‌برداری ۴K با ۶۰ فریم وجود داره که به لطف OIS لرزشگیر خوبی داره. کیفیت ویدیوها برای اینستاگرام و یوتیوب خوبه و فوکوس نسبتا سریعی داره.

بررسی بلند مدت سخت‌افزاری گوشی Poco X7 Pro

رسیدیم به بخش جذاب ماجرا. جایی که پوکو همیشه ادعا داشته: قدرت محض! قلب تپنده این گوشی تراشه MediaTek Dimensity 8400 Ultra هست. این تراشه با معماری ۴ نانومتری TSMC ساخته شده که بهترین خط تولید چیپست تو دنیاست. مدیاتک تو این چیپست از هسته‌های جدید Cortex-A725 استفاده کرده. یه دونه هسته خیلی پرقدرت ۳.۲۵ گیگاهرتزی داره، سه تا هسته ۳.۰ گیگاهرتزی و چهار تا هسته کم‌مصرف. ترکیب اینا با پردازنده گرافیکی Mali-G720 MC7 باعث شده که تو بنچمارک آنتوتو (Antutu) امتیاز وحشتناک ۱,۷۰۴,۳۳۰ رو ثبت کنه.

برای اینکه بفهمید این عدد چقدر بزرگه، باید بگم که رقیب مستقیمش یعنی سامسونگ A56 با چیپست اگزینوس ۱۵۸۰، امتیازش خیلی پایین‌تره. در واقع قدرت گرافیکی این گوشی تنه می‌زنه به اسنپدراگون ۸ نسل ۲ که پرچمدار پارسال بود. یعنی شما با پول یه میان‌رده، قدرت یه پرچمدار رو می‌گیرید.

ما این گوشی رو تو بازی‌های مختلف تست کردیم و نتایج جالبی به دست اومد:

• Call of Duty Mobile: اینجا X7 Pro پادشاهی می‌کنه. بازی خیلی راحت و روون اجرا میشه و طبق تست‌ها، از حالت ۱۲۰ فریم بر ثانیه پشتیبانی می‌کنه. یعنی اگه صفحه رو بذارید رو ۱۲۰ هرتز و تنظیمات بازی رو مچ کنید، یه گیم‌پلی فوق‌العاده نرم و سریع دارید که تو مولتی‌پلیر قشنگ بهتون برتری میده. هیچ لگ و کندی خاصی دیده نشد و تاچ هم خیلی دقیق عمل می‌کنه.
• PUBG Mobile: اینجا یه کم داستان داریم. با اینکه سخت‌افزار گوشی قدرت اجرای ۹۰ یا حتی ۱۲۰ فریم رو داره، اما تو بعضی نسخه‌ها (مثل BGMI هند) یا بعضی آپدیت‌ها، فریم ریت روی ۶۰ قفل شده. این مشکل بیشتر از سمت توسعه‌دهنده‌های بازیه که هنوز این چیپست جدید رو کامل اپتیمایز نکردن یا قراردادهای مالی پشت پرده دارن! اما تو نسخه گلوبال PUBG، گزارش‌هایی از اجرای ۹۰ فریم هم داشتیم. نکته مهم اینه که قدرت سخت‌افزاری هست، اما نرم‌افزار بازی گاهی لنگ می‌زنه.
• Genshin Impact: سنگین‌ترین بازی موبایل! گوشی میتونه این بازی رو با گرافیک بالا اجرا کنه، اما حرارت بالای گوشی اجازه نمیده که عملکردش تو طولانی مدت خوب باشه.

بزرگترین پاشنه آشیل Poco X7 Pro تو طولانی‌مدت که میتونه خیلی‌ها رو اذیت کنه، بحث گرماست. ببینید، وقتی شما یه موتور فراری رو میذارید رو بدنه پراید، یه جایی داغ می‌کنه! این چیپست دایمنسیتی ۸۴۰۰ اولترا واقعا قدرتمنده، ولی سیستم خنک‌کننده گوشی نمی‌تونه تو فشارهای طولانی‌مدت دماش رو پایین نگه داره. تو تست‌های ما و گزارش کاربرا، بعد از حدود ۴۰ دقیقه بازی سنگین (مثل گنشین یا کالاف با گرافیک مکس)، دمای گوشی به ۴۴ تا ۴۵ درجه سانتی‌گراد می‌رسه.

• آیا گوشی خاموش میشه؟ نه.

• آیا ارور میده؟ معمولا نه.

• آیا دست رو می‌سوزونه؟ سوزوندن که نه ولی حسابی داغ میشه! مخصوصا چون فریم دستگاه پلاستیکیه، گرما رو یه جوری انتقال میده که حس ناخوشایندی داره.علاوه بر بازی، حتی موقع استفاده از دوربین تو محیط بیرون یا رنکینگ بنچمارک گرفتن هم گوشی به شدت گرم میشه. این گرما باعث میشه بعد از یه مدت، سیستم برای اینکه آسیب نبینه، عملکرد رو محدود کنه (Thermal Throttling) و نور صفحه رو کم کنه یا فریم بازی یهو افت کنه. پس اگه گیمر هاردکور هستید، حتما باید یه فن خنک‌کننده (Cooler) کنارش داشته باشید.

این گوشی با حافظه‌های UFS 4.0 و رم LPDDR5X میاد. اینا آخرین تکنولوژی‌های موجودن. سرعت باز شدن برنامه‌ها، نصب بازی‌ها و کپی کردن فایل‌ها وحشتناک بالاست. حتی بعد از ۶ ماه که حافظه گوشی پر شده، سرعتش افت محسوسی نکرده و همچنان مثل روز اول سریعه. مولتی‌تسکینگ هم عالیه و می‌تونید کلی برنامه رو باز نگه دارید بدون اینکه بسته بشن (البته اگه مدیریت رم HyperOS بذاره!).

بررسی رابط کاربری گوشی Poco X7 Pro در بلندمدت

این گوشی با Android 15 و HyperOS 2.0 میاد. رابط کاربری جدید شیائومی نسبت به MIUI خیلی سبک‌تر و روون‌تر شده و انیمیشن‌هاش قشنگ‌ترن. قابلیت‌های شخصی‌سازی لاک‌اسکرین هم که عالیه. متاسفانه، شیائومی بدون باگ، مثل زنبور بی عسله. تو استفاده طولانی‌مدت، باگ‌هایی دیده شده:

• فریز شدن لاک‌اسکرین: بعضی کاربرها گفتن صبح‌ها که میخوان نوتیفیکیشن چک کنن، گوشی رو لاک‌اسکرین هنگ می‌کنه و باید ریستارت بشه.

• مدیریت رم: با اینکه ۱۲ گیگ رم دارید، گاهی سیستم خیلی تهاجمی عمل می‌کنه و برنامه‌های پس‌زمینه رو می‌بنده.

• تبلیغات و Bloatware: هنوزم کلی برنامه پیش‌فرض چرت و پرت نصبه که باید نیم ساعت وقت بذارید پاکشون کنید.

بحث سنسور مجاورت همیشه تو گوشی‌های شیائومی داغه. پوکو X7 Pro از سنسور اولتراسونیک (فراصوت) استفاده می‌کنه، نه سنسور فیزیکی مادون قرمز قدیمی و نه سنسور مجازی صرف. عملکردش نسبت به نسل‌های قبلی (مثل Poco F3) خیلی بهتر شده، اما هنوزم ۱۰۰ درصد دقیق نیست. بعضی وقتا تو تماس‌های واتساپ یا وقتی گوشی رو کج می‌گیرید، ممکنه صفحه روشن بشه و صورتتون دکمه قطع تماس رو بزنه.

پوکو قول ۳ سال آپدیت اندروید و ۴ سال آپدیت امنیتی رو داده. این خوبه، ولی به پای سامسونگ (6 سال اندروید، 7 سال امنیتی) نمی‌رسه. با توجه به سابقه پوکو، آپدیت‌ها ممکنه با تاخیر برای ریجن‌های مختلف بیان.

عملکرد اسپیکر گوشی پوکو ایکس 7 پرو در بلندمدت

اسپیکرهای استریوی این گوشی واقعا معرکه هستن. صدا هم بلنده، هم باکیفیته و هم بیس داره. حتی وقتی صدا رو تا ته زیاد می‌کنید، خش‌خش نمی‌کنه. برای بازی کردن و فیلم دیدن بدون هدفون، کاملا جوابه.

آیا هنوز گوشی پوکو X7 Pro ارزش خرید داره؟

خب رفقا، رسیدیم به ته خط. Poco X7 Pro بعد از گذشت ۶ ماه نشون داد که یه گوشی دو قطبی هست. از یه طرف سخت‌افزارش اونقدر قویه که حس می‌کنید یه پرچمدار ۶۰ میلیونی دستتونه، از طرف دیگه مشکلاتی مثل داغ شدن و باگ‌های نرم‌افزاری بهتون یادآوری می‌کنه که چرا قیمت Poco X7 Pro از یه پرچمدار خیلی ارزون‌تره.

اگه گیمر هستید و بودجه‌تون به پرچمدارها نمی‌رسه، این گوشی بهترین گزینه بازاره. فقط ۳ تا کار بکنید:

۱. یه فن خنک‌کننده بخرید.

۲. یه قاب که دور دوربین رو بپوشونه بخرید.

۳. یه گلس خوب بندازید روش.

با این کارها، Poco X7 Pro یه هیولای دوست‌داشتنیه که تا ۳-۴ سال راحت براتون کار می‌کنه. اما اگه استفاده‌تون معمولیه، زیاد عکس می‌گیرید و حوصله داغ شدن گوشی و باگ نرم‌افزاری ندارید، برید سراغ همون سامسونگ A56 که دردسرش کمتره. دم همتون گرم که تا اینجا با ما بودید. اگه سوالی دارید یا تجربه‌ای از کار با این گوشی دارید، حتما تو کامنت‌ها بنویسید که بقیه هم استفاده کنن.