بررسی بلندمدت گوشی S25 Ultra سامسونگ

سامسونگ بهمن ۱۴۰۳ (ژانویه ۲۰۲۵) از گلکسی S25 Ultra رونمایی کرد. همه جا صحبت از اسنپدراگون ۸ الیت بود، از طراحی تیتانیومی که قرار بود دنیا رو تکون بده و هوش مصنوعی که می‌گفتن جای ما رو می‌گیره. ولی خب، همیشه اول رابطه همه چی گل و بلبله. الان که داریم به اواخر سال ۲۰۲۵ نزدیک می‌شیم و حدود ۱۰ ماه از عرضه این گوشی گذشته، دیگه اون هیجان اولیه فروکش کرده و گرد و خاک‌ها خوابیده.

تو موبونیوز ما عادت نداریم فقط به اعداد و ارقام روی کاغذ و بنچمارک‌های آزمایشگاهی که توی شرایط ایده‌آل گرفته میشن بسنده کنیم. ما می‌خوایم ببینیم وقتی گوشی رو ۱۰ ماه تو جیب می‌ذاری، باهاش تو گرمای تابستون و سرمای زمستون بازی می‌کنی، هزاران عکس تو شرایط نوری داغون می‌گیری و آپدیت‌های مختلف (از One UI 7 تا One UI 8) رو روش نصب می‌کنی، چه رفتاری از خودش نشون میده. آیا باتریش مثل روز اوله یا الان باید دنبال شارژر بدویم؟ آیا دوربینش با آپدیت‌ها بهتر شده یا سامسونگ طبق معمول با آپدیت‌های جدید یه جای کار رو لنگ کرده؟

تو بررسی بلندمدت S25 Ultra می‌خوام این گوشی رو براتون کالبدشکافی کنیم. از باگ‌های رو مخی که هیچکس روز اول بهتون نگفت تا ویژگی‌هایی که بعد از چند ماه تازه عاشقشون میشید. این شما و این هم بررسی بلند مدت S25 Ultra سامسونگ!

بررسی بلند مدت طراحی گوشی S25 Ultra سامسونگ

اولین چیزی که بعد از ۱۰ ماه استفاده از S25 Ultra متوجه می‌شید، اینه که سامسونگ بالاخره داره به بلوغی در طراحی می‌رسه که شاید هیجان‌انگیز و انقلابی نباشه، اما پخته و باوقاره. طراحی تخت و گونیایی این گوشی که یادآور سری نوت قدیمه، همچنان حفظ شده اما با تغییرات ریز. فریم تیتانیومی دستگاه توی این مدت نشون داده که فقط یه واژه تبلیغاتی نبوده و مقاومت خوبی در برابر خط و خش‌های روزمره داره. شیشه Gorilla Glass Victus 2 Armor 2 که هم پشت و هم جلوی گوشی رو پوشونده، بعد از ۱۰ ماه استفاده بدون محافظ صفحه، خط و خش‌های ریز خیلی کمی برداشته که نشون میده سامسونگ تو بخش متریال کم نذاشته.

با این حال، یه نکته‌ای که خیلی از کاربرها تو این ۱۰ ماه بهش اشاره کردن و ما هم تو بررسی‌هامون با تمام وجود حس کردیم، بحث خوش‌دستی گوشیه. ببینید، سامسونگ تمام تلاشش رو کرده که وزن گوشی رو بهتر توزیع کنه و انصافا هم نسبت به آجری مثل S23 Ultra حس سبکی بیشتری داره، اما اون گوشه‌های تیز وای از اون گوشه‌های تیز! این طراحی مستطیلی شاید خیلی شیک و بیزینسی باشه، اما توی استفاده طولانی‌مدت پدر کف دست رو درمیاره. اگه شما هم مثل من عادت دارید گوشی رو با انگشت کوچیکتون نگه دارید، بعد از نیم ساعت اسکرول کردن تو اینستاگرام یا توییتر، یه رد عمیق و دردناک روی انگشتتون می‌بینید که انگار با چاقو بریدیدش. تو این ۱۰ ماه، بارها شده که وسط بازی یا چت کردن مجبور شدم گوشی رو بذارم زمین و به دستم استراحت بدم.

مکان دکمه‌های ولوم و پاور خیلی خوبه و دسترسی بهشون راحته. اما حسگر اثر انگشت اولتراسونیک زیر نمایشگر سریعه، امنیتش بالاست، ولی هنوزم بعد از این همه سال، جایگاهش برای بعضی‌ها یکم پایینه. اما یه نکته‌ای که بعد از این همه مدت هنوز سواله، اینه که چرا سامسونگ هنوز یه سیستم تشخیص چهره سه بعدی (مثل Face ID آیفون) نمی‌ذاره؟ تو این ۱۰ ماه، مخصوصا وقتی دستت خیسه یا تو تاریکی مطلقی، حسرت یه تشخیص چهره درست و درمون رو می‌خوری. تشخیص چهره دو بعدی سامسونگ هست، ولی امنیتش پایینه و تو تاریکی هم که کلا تعطیله.

خداحافظی با بلوتوث قلم S Pen: پسرفت یا تصمیم منطقی؟

یکی از تغییرات عجیب و شاید پسرفت‌هایی که تو طراحی داخلی S25 Ultra اتفاق افتاد و تو درازمدت بیشتر به چشم اومد، حذف قابلیت‌های بلوتوثی قلم S Pen بود. سامسونگ اومد گفت ما می‌خوایم گوشی رو نازک‌تر کنیم یا شایدم می‌خوایم هزینه‌ها رو کم کنیم، و زد باتری و کویل شارژ وایرلس رو از دل قلم کشید بیرون.

نتیجه چی شد؟ دیگه خبری از اون ژست‌های حرکتی هری پاتری (Air Actions) نیست. شاید روز اول بگید برو بابا، کی حال داشت قلم رو تو هوا بچرخونه که صدای موزیک کم و زیاد شه؟ و منم باهاتون موافقم، اون بخشش خیلی لوس بود. ولی، و یه ولی بزرگ، واقعیت اینه که قابلیت شاتر دوربین از راه دور چیزی بود که خیلی از کاربرهای حرفه‌ای و تولیدکننده‌های محتوا بهش وابسته بودن.

تو این ۱۰ ماه، بارها پیش اومده که خواستیم یه عکس دسته‌جمعی بگیریم و گوشی رو کاشتم یه گوشه، ولی یادم اومده که ای دل غافل! دیگه نمی‌تونم با زدن دکمه روی قلم عکس بگیرم و باید تایمر بذارم و بدو بدو برم تو کادر. یا مثلا برای ما که کارمون تولید محتواست، ضبط ویدیوهای آنباکسینگ بدون اینکه هر دفعه دستمون رو دراز کنیم سمت گوشی برای قطع و وصل کردن ضبط، با قلم‌های قبلی خیلی راحت‌تر بود. این نشون میده که همیشه تغییرات به نفع کاربر نیست و گاهی نوآوری سامسونگ یعنی حذف ویژگی‌هایی که فکر می‌کردیم استاندارد شدن. قلم هنوزم برای نوشتن و طراحی عالیه و تاخیرش نزدیک به صفره، اما حس یه ابزار هوشمند تبدیل شده به یه قلم استایلوس معمولی که فقط نوکش کار می‌کنه.

بررسی بلندمدت صفحه نمایش گوشی S25 Ultra سامسونگ

اگه بخوام فقط و فقط یک ویژگی رو نام ببرم که بعد از ۱۰ ماه هنوز هم هر بار که گوشی رو دستم می‌گیرم من رو شگفت‌زده می‌کنه و باعث میشه دلم نخواد سراغ هیچ گوشی دیگه‌ای برم، اون پوشش ضد بازتاب صفحه نمایشه. این تکنولوژی که از S24 Ultra استارت خورد و تو S25 Ultra به بلوغ کامل رسید، عملا بازتاب نور محیط رو می‌کشه.

تو استفاده طولانی‌مدت این قابلیت معجزه کرد. وقتی زیر نور مستقیم خورشید هستید، یا حتی توی اتاقی که پر از لامپ و مهتابیه، به جای اینکه تصویر صورت خودتون رو تو صفحه ببینید (و متوجه بشید چقدر خسته‌اید!)، محتوای صفحه رو با کنتراست عالی و رنگ‌های سیاه عمیق می‌بینید. این ویژگی یه تاثیر جانبی خیلی مهم هم داره؛ چون بازتاب کمه، شما نیاز ندارید نور صفحه رو تا ته (۲۶۰۰ نیت) زیاد کنید تا محتوا رو ببینید. همین باعث میشه مصرف باتری صفحه نمایش به طرز محسوسی کمتر بشه. واقعا دمت گرم سامسونگ بابت این حرکت!

رزولوشن ۳۱۲۰ در ۱۴۴۰ پیکسل روی این پنل ۶.۹ اینچی یعنی تراکم پیکسلی فوق‌العاده. بعد از ۱۰ ماه تماشای مداوم یوتیوب، نتفلیکس، ادیت عکس و اسکرول کردن تو شبکه‌های اجتماعی، باید بگم که کیفیت رنگ‌ها و شارپنس همچنان بی‌رقیبه. رنگ‌ها توی حالت Vivid اشباع و جذابن و توی حالت Natural دقیق‌ترین چیزی هستن که می‌تونید پیدا کنید.

ببینید، پنل‌های OLED همیشه این ترس سوختگی رو تو دل آدم میندازن. مخصوصا الان که قابلیت Always On Display سامسونگ والپیپر رو هم نشون میده و روشنایی‌اش هم زیاده. توی فروم‌های ردیت و گزارش‌های کاربران، بعضی‌ها نگران این موضوع بودن. اما خوشبختانه تو تست‌های ما و گزارش اکثر کاربرها بعد از نزدیک به یک سال، مشکل Burn-in گسترده‌ای دیده نشده. به نظر می‌رسه سامسونگ با تکنیک‌های نرم‌افزاری (مثل جابجا کردن نامحسوس پیکسل‌ها یا Pixel Shift) و کیفیت بالای متریال آلی پنل‌های جدیدش، این غول ترسناک رو تا حد زیادی مهار کرده. البته هنوز هم گزارش‌های تک و توکی از سایه افتادن کیبورد یا استاتوس بار تو کاربرهایی که روشنایی رو همیشه روی ۱۰۰ درصد دستی نگه می‌دارن و ساعت‌ها روی یه صفحه ثابت (مثل مسیریاب ویز) می‌مونن وجود داره، ولی همگانی نیست و اگه استفاده نرمال دارید، خیالتون راحت باشه.

یه نکته منفی ریز که تو بررسی‌های اولیه کمتر بهش پرداخته میشه ولی تو استفاده طولانی خودش رو نشون میده، بحث نرخ PWM (مدولاسیون پهنای پالس) هست. با اینکه صفحه ۱۲۰ هرتزیه و انیمیشن‌ها مثل کره روون اجرا میشن، اما فرکانس دیمینگ (Dimming) اون فقط ۴۸۰ هرتزه.

حالا این یعنی چی؟ یعنی وقتی نور صفحه رو کم می‌کنید (مثلا شب‌ها تو رختخواب)، صفحه نمایش با سرعت ۴۸۰ بار در ثانیه خاموش و روشن میشه تا نور رو کم کنه. این عدد در مقایسه با رقبای چینی مثل وان‌پلاس یا آنر که به اعداد فضایی ۳۸۴۰ هرتز رسیدن، خیلی کمه. اگه چشم‌های حساسی دارید، ممکنه بعد از چند ماه متوجه خستگی چشم، خشکی چشم یا حتی سردردهای خفیف بشید.

یه ایراد عجیب دیگه که تو بررسی‌های طولانی‌مدت خیلی رو مخ میره، حداقل روشنایی صفحه است. وقتی تو تاریکی مطلق (مثلا ساعت ۳ صبح) گوشی رو روشن می‌کنید، حتی وقتی اسلایدر نور رو تا ته پایین آوردید، باز هم نور صفحه نسبتا زیاده و چشم رو می‌زنه. کاربرها مجبورن از قابلیت نرم‌افزاری Extra Dim استفاده کنن که یه مرحله اضافه‌ست و همیشه هم یاد آدم نمی‌مونه فعالش کنه. نمی‌دونم چرا سامسونگ نمی‌تونه کالیبراسیون نور رو جوری تنظیم کنه که تو تاریکی واقعا تاریک بشه.

عملکرد بلندمدت باتری گوشی اس 25 اولترا سامسونگ

باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپری S25 Ultra تو استفاده‌های معمولی رو به سنگین، به راحتی یک روز کامل رو دوام میاره. اکثر کاربرها گزارش دادن که با استفاده ترکیبی (وای‌فای، دیتای موبایل، کمی بازی، یوتوب و سوشال مدیا)، آخر شب هنوز حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد شارژ دارن که عدد خیلی خوبیه. این نشون میده پردازنده اسنپدراگون ۸ الیت بهینه‌سازی مصرف انرژی خوبی داره.

نکته مثبت اینه که بعد از ۱۰ ماه استفاده مداوم و شارژ و دشارژ شدن‌های هر روزه، افت سلامت باتری (Battery Degradation) محسوسی دیده نشده. این یعنی سیستم مدیریت شارژ و خنک‌کننده کارشون رو خوب انجام میدن و باتری زیر فشار گرما آسیب ندیده.

سرعت شارژ جاییه که سامسونگ باید واقعا خجالت بکشه! آقا سال ۲۰۲۵ شده! گوشی‌های چینی میان‌رده دارن با شارژرهای ۱۰۰ و ۱۲۰ واتی عرضه میشن که تو ۲۰ دقیقه گوشی رو فول شارژ می‌کنن. اون‌وقت سامسونگ برای پرچمدار ۱۳۰۰ دلاریش هنوز روی شارژ ۴۵ وات قفل کرده.

فول شارژ شدن این گوشی (از ۰ تا ۱۰۰) حدود ۱ ساعت و ۱۰ دقیقه طول می‌کشه. شاید بگید خب شب تا صبح می‌زنم شارژ، ولی وقتی عجله دارید و می‌خواید تو ۱۰ دقیقه گوشی رو برای چند ساعت استفاده شارژ کنید، این سرعت پایین واقعا اذیت‌کننده است.

بررسی عملکرد بلندمدت دوربین گوشی Samsung S25 Ultra

روی کاغذ، دوربین S25 Ultra تفاوت انقلابی با نسل قبل نداره. همون سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی اصلی و ترکیب لنزهای زوم. اما در عمل چطور؟ عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی تو نور روز همچنان عالی و بی‌نقص هستن. جزئیات بیداد می‌کنه و رنگ‌ها (که حالا نسبت به قبل کمی طبیعی‌تر و کمتر اشباع شدن) چشم‌نواز هستن. داینامیک رنج فوق‌العاده است و سایه‌ها و روشن‌ها به خوبی مدیریت میشن. زوم ۱۰ برابری و حتی ۳۰ برابری هنوز هم تو دنیای موبایل بی‌رقیبه و آیفون ۱۶ پرو مکس با زوم ۵ برابریش جلوی این گوشی تو فواصل دور کم میاره. اگه اهل عکاسی از سوژه‌های دور، پرنده‌ها یا معماری هستید، S25 Ultra هنوزم بهترین دوست شماست.

تو شب، داستان یکم متفاوت میشه. سامسونگ تبلیغات زیادی روی Nightography کرده، اما تو واقعیت هنوز هم مشکلاتی هست.

1. نویز آسمان: تو عکس‌های شب، بعضی وقتا آسمون به جای اینکه سیاه یکدست باشه، نویز داره.

2. پردازش بیش از حد: نرم‌افزار دوربین سعی می‌کنه با تیز کردن لبه‌ها، جزئیات رو برگردونه که باعث میشه عکس‌ها یه حالت مصنوعی و نقاشی‌طور پیدا کنن.

3. روشنایی غیرطبیعی: بعضی وقت‌ها عکس‌ها اونقدر روشن میشن که حس شب بودن کلا از بین میره و انگار ظهره!

4. مشکل فلیر: مدیریت منابع نوری شدید (مثل چراغ‌های خیابون) هنوز به خوبی آیفون یا گوشی‌های پرچمدار چینی (مثل شیائومی ۱۵ اولترا یا ویوو X200) نیست و گاهی بازتاب نور توی لنز (Lens Flare) عکس رو خراب می‌کنه.

سلفی‌ها خوبن، اما عالی نیستن. تو حالت پرتره، تشخیص لبه‌ها (مخصوصا موهای بهم ریخته) خیلی خوب انجام میشه و افکت بوکه (تاری پس‌زمینه) طبیعی‌تر شده. اما رنگ پوست زیاد جذاب نیست. سامسونگ هنوزم تمایل داره رنگ پوست رو یا زیادی روشن کنه یا یه ته‌مایه زرد/خاکستری بهش بده که باعث میشه چهره کمی بی‌روح و مریض به نظر بیاد. تو این بخش، آیفون و پیکسل هنوز رنگ پوست طبیعی‌تری رو ثبت می‌کنن و عکس‌هاشون برای اشتراک‌گذاری تو سوشال مدیا جذاب‌تره.

سامسونگ ادعا می‌کنه که S25 Ultra بهترین تجربه فیلم‌برداری رو داره. تو رزولوشن 8K ویدیوها واقعا شارپ و پرجزئیات هستن، اما حجم فایل‌ها وحشتناکه و عملا کاربردی نیستن. تو رزولوشن 4K 60fps که استاندارد طلاییه، کیفیت خیلی خوبه، لرزشگیر اپتیکال (OIS) عملکردش بهتر شده و می‌تونید ویدیوهای خیلی روونی بگیرید.

با این حال، تو مقایسه مستقیم با آیفون ۱۶ پرو مکس، هنوز هم ویدیوهای سامسونگ یه پله پایین‌ترن. چرا؟

• جابجایی بین لنزها (مثلا از اصلی به اولترا واید) تو آیفون خیلی نرم و نامحسوس انجام میشه، ولی تو سامسونگ یه پرش کوچیک حس می‌کنید.

• یه باگ عجیب و خیلی رو مخی که تو ۱۰ ماه گذشته گزارش شده و هنوز کامل رفع نشده، قطع شدن لحظه‌ای صدا موقع سوییچ کردن بین دوربین جلو و عقب حین ضبط ویدیو هست. فکر کن داری ولاگ می‌گیری، دوربین رو می‌چرخونی رو خودت و یهو صدات واسه یک ثانیه قطع میشه. این برای یه گوشی ۱۳۰۰ دلاری غیرقابل قبوله.

مشکل رزولوشن خروجی (12MP vs 24MP)

یه نقد فنی که کاربرهای حرفه‌ای به S25 Ultra دارن، خروجی پیش‌فرض ۱۲ مگاپیکسلی عکس‌هاست. اپل تو آیفون‌های جدید خروجی پیش‌فرض رو کرده ۲۴ مگاپیکسل که جزئیات خیلی بیشتری داره بدون اینکه حجم فایل خیلی زیاد بشه. سامسونگ هنوز روی ۱۲ مگاپیکسل مونده. شما می‌تونید برید روی حالت ۵۰ یا ۲۰۰ مگاپیکسل، ولی اونجا دیگه خیلی از قابلیت‌های پردازشی (مثل HDR و زوم ترکیبی) رو از دست میدید. این یه فرصت از دست رفته برای سامسونگه.

بررسی عملکرد پردازشی بلند مدت گوشی S25 Ultra سامسونگ

قلب تپنده این گوشی، تراشه اسنپدراگون ۸ الیت (Snapdragon 8 Elite for Galaxy) هست که کوالکام با همکاری سامسونگ اون رو یه مقدار اورکلاک کرده. تو بنچمارک‌های اولیه، این تراشه رکوردها رو جابجا کرد و همه انگشت به دهن موندن. اما بعد از ۱۰ ماه وضعیت چطوره؟

تو استفاده روزمره، این گوشی رسما پرواز می‌کنه. هیچ لگی، هیچ کندی و هیچ مکثی تو باز کردن برنامه‌ها دیده نمیشه. انیمیشن‌های One UI 8 که حالا خیلی روون‌تر شدن، با قدرت این پردازنده ترکیب میشن و یه تجربه کاربری بی‌نظیر می‌سازن. مولتی‌تسکینگ، باز کردن ۳ تا برنامه همزمان (Split screen)، ادیت ویدیوهای 4K سنگین تو اینشات یا LumaFusion و رندر گرفتن، همش مثل آب خوردن انجام میشه. اصلا حس نمی‌کنید گوشی زیر فشار باشه.

گیمینگ و پایداری حرارتی (Thermal Throttling): داستان غم‌انگیز گیمرها

اینجا جاییه که داستان یکم پیچیده و دراماتیک میشه. تو ماه‌های اول و با بازی‌های سبک‌تر، همه چیز گل و بلبل بود. اما با گذشت زمان و آپدیت شدن بازی‌هایی مثل Genshin Impact، Call of Duty Warzone و Honkai Star Rail که گرافیک کنسولی دارن، یه سری حقایق تلخ رو شد.

تو تست‌های سنگین ما روی Genshin Impact با بالاترین تنظیمات گرافیکی (Max Settings + 60 FPS)، گوشی تا حدود ۲۰ ۳۰ دقیقه اول عالی عمل می‌کنه و ۶۰ فریم بر ثانیه رو میخکوب نگه می‌داره. اما بعد از اون، دما به شدت بالا میره. با اینکه سامسونگ گفته سیستم خنک‌کننده Vapor Chamber رو بزرگتر کرده، اما انگار هنوزم زورش به گرمای تولیدی این اژدها نمی‌رسه.

بعد از حدود نیم ساعت بازی مداوم، گوشی برای محافظت از قطعات داخلی، شروع می‌کنه به پایین آوردن فرکانس پردازنده و نور صفحه رو هم کم می‌کنه. اینجاست که فریم ریت نوسان پیدا می‌کنه و از ۶۰ میاد روی ۴۵ یا ۵۰. بدنه گوشی، مخصوصا اطراف دوربین، به شدت داغ میشه (گاهی تا ۴۵ ۴۶ درجه) که دست گرفتن گوشی رو بدون قاب سخت می‌کنه.

یه نکته جالب و عجیب که تو ردیت توسط کاربرهای حرفه‌ای کشف شد و سر و صدای زیادی هم به پا کرد، اینه که سامسونگ یه جور محدودیت مصرف توان (Power Budget Throttling) اعمال کرده. داستان اینه که سیستم عامل طوری برنامه‌ریزی شده که حتی اگه گوشی از نظر دمایی هنوز به نقطه بحرانی نرسیده باشه، اگه مصرف برق پردازنده از یه حدی (مثلا ۱۲ وات) بالاتر بره، سیستم به صورت مصنوعی عملکرد رو محدود می‌کنه تا باتری زود خالی نشه.

این یعنی چی؟ یعنی شما یه ماشین فراری خریدید که موتورش می‌تونه ۳۰۰ تا بره، ولی کارخونه روش محدودیت گذاشته که بیشتر از ۲۰۰ تا نره تا بنزینش زود تموم نشه! این برای گیمرهای حرفه‌ای و کسایی که دنبال نهایت پرفورمنس هستن، یه خبر بده و باعث شده توی تست‌های استرس (Stress Test) مثل 3DMark، پایداری گوشی گاهی به زیر ۶۰ درصد برسه که برای یه گوشی گیمینگ اصلا جالب نیست.

برای خوره‌های تکنولوژی که دوست دارن بازی‌های PC یا کنسول‌های قدیمی رو روی گوشی اجرا کنن (مثل شبیه‌ساز Winlator یا Yuzu)، S25 Ultra یه هیولاست و اکثر بازی‌ها رو اجرا می‌کنه. اما همون محدودیت‌های حرارتی و توان مصرفی اینجا هم یقه آدم رو می‌گیره. اجرای بازی‌های سنگین PS2 یا Switch ممکنه بعد از مدتی با افت سرعت مواجه بشه که نشون میده حتی قوی‌ترین تراشه دنیا هم تو یه بدنه باریک موبایل، محدودیت‌های فیزیک رو نمی‌تونه دور بزنه.

بررسی بلند مدت رابط کاربری گوشی اس 25 اولترا سامسونگ

سامسونگ وعده ۷ سال آپدیت رو داده و تا الان که ۱۰ ماه گذشته، عملکردش تو ارائه پچ‌های امنیتی و آپدیت‌های رفع باگ عالی بوده. ما تو این مدت شاهد گذار از One UI 7 به One UI 8 (بر پایه اندروید ۱۶) بودیم که یه تغییر نسل اساسی بود.

One UI 8 تغییرات ظاهری زیادی داشته که شاید اولش براتون عجیب باشه. پنل تنظیمات سریع (Quick Panel) کاملا بازطراحی شده و شبیه به کنترل سنتر آیفون و شیائومی شده (جدا شدن نوتیفیکیشن‌ها از تنظیمات با کشیدن از چپ و راست). اما نکته مثبتش قابلیت شخصی‌سازی دیوانه‌وارشه. الان می‌تونید جای دکمه‌ها رو عوض کنید، سایزشون رو تغییر بدید و حتی اسلایدر صدا و روشنایی رو عمودی یا افقی کنید. این سطح از آزادی عمل چیزیه که کاربرهای iOS فقط می‌تونن خوابش رو ببینن.

یادتونه روز اول چقدر روی هوش مصنوعی مانور دادن؟ بعد از ۱۰ ماه، کلاه خودمون رو قاضی کنیم: کدوم یکی از این قابلیت‌ها واقعا به درد خورد و کدومش فقط جنبه تبلیغاتی داشت؟

• Circle to Search (دایره بکش و پیدا کن): این قابلیت فوق‌العاده است. هنوزم روزی چند بار ازش استفاده می‌کنیم. دیدن یه کفش پای یه بازیگر و پیدا کردن مدلش، یا ترجمه یه متن توی عکس با کشیدن دایره دورش، به شدت کاربردی و اعتیادآوره.

• خلاصه‌سازی متن و ویس: برای دانشجوها و خبرنگارها عالیه. ضبط کردن یه جلسه یک ساعته و تحویل گرفتن متن خلاصه شده‌اش، نجات‌دهنده است. دقتش هم توی این ۱۰ ماه با آپدیت‌ها خیلی بهتر شده.

• ترجمه زنده تماس: ایده شاهکاریه ولی اجراش هنوز جای کار داره. یه حس رباتیک داره و خیلی وقتا دقیق نیست، مخصوصا برای زبان فارسی که پشتیبانیش هنوز کامل و بی‌نقص نیست و گاهی جملات رو قاطی می‌کنه.

• Generative Edit (ادیت عکس جادویی): بامزه است ولی بیشتر برای سرگرمی و استوری اینستاگرام خوبه تا کارهای جدی. حذف کردن آدمای اضافه از تو عکس خوب کار می‌کنه، ولی وقتی می‌خواید چیزی اضافه کنید، هنوزم خروجی‌هاش یه حالت کارتونی و مصنوعی داره.

• Audio Eraser: این یکی از اون ویژگی‌هاییه که کمتر بهش توجه شده ولی خیلی خفنه. می‌تونید توی ویدیوهایی که گرفتید، صدای نویز محیط (مثل باد یا صدای ماشین) رو با هوش مصنوعی حذف کنید تا صدای خودتون شفاف‌تر بشه. برای ولاگرها این یه نعمته.

یه مشکل نرم‌افزاری که هنوز بعد از ۱۰ ماه و چندین آپدیت حل نشده، لگ‌های ریز و اعصاب‌خردکن توی کیبورد گوشی سامسونگ موقع تایپ تو بعضی برنامه‌ها مثل تلگرام و ChatGPT هست. انگار کیبورد از سرعت تایپ شما جا می‌مونه. همچنین ظاهر آیکون‌ها و رابط کاربری برای بعضی‌ها یه مقدار قدیمی و تکراری شده و حس تازگی رابط کاربری‌های چینی مثل HyperOS رو نداره.

عملکرد بلند مدت اسپیکر گوشی S25 Ultra سامسونگ

این بخشیه که خیلی از کاربرها، از جمله خودم رو ناامید کرد. وقتی از S23 Ultra یا حتی S24 Ultra به این گوشی کوچ می‌کنید، انتظار دارید صدا بهتر شده باشه، ولی در کمال تعجب احساس می‌کنید صدا تخت، بی‌جان و تو خالی شده.

خیلی از کاربرها تو ردیت و فروم‌های سامسونگ شکایت دارن که اسپیکرهای S25 Ultra بیس (Bass) ضعیفی دارن و اون کوبندگی و عمق صدای نسل‌های قبل رو ندارن. تو ولوم‌های بالا (بالای ۸۰ درصد)، صدا تیز و آزاردهنده (Treble زیاد) میشه و تفکیک صدا بهم می‌ریزه.

دلیلش چیه؟ به نظر می‌رسه سامسونگ برای جا دادن قطعات دیگه (مثل باتری بزرگتر یا سیستم خنک‌کننده جدید)، فضای رزونانس (Sound Cavity) اسپیکرها رو کوچیک کرده. تو دنیای صوت، فضا مساوی با بیس هست. وقتی فضا کم بشه، صدا زیر و تخت میشه.

راه حل چیه؟ سامسونگ سعی کرده با آپدیت‌های نرم‌افزاری و Dolby Atmos وضعیت رو بهتر کنه، ولی فیزیک رو نمیشه گول زد. تنها کاری که می‌تونید بکنید اینه که برید تو تنظیمات اکولایزر (EQ) و به صورت دستی فرکانس‌های پایین (Bass) رو تقویت کنید و فرکانس‌های بالا رو کم کنید. با این حال، اگه موزیک‌باز هستید یا دوست دارید با گوشی فیلم ببینید، حتما روی یه هدفون خوب حساب کنید، چون اسپیکر خود گوشی در حد و اندازه یه پرچمدار نیست و جلوی آیفون ۱۶ پرو مکس حرفی برای گفتن نداره.

آیا هنوز گوشی اس 25 اولترا ارزش خرید داره؟

خب رفقا، بعد از ۱۰ ماه زندگی با سامسونگ گلکسی S25 Ultra، رسیدیم به ایستگاه آخر. بیاید رو راست باشیم؛ این گوشی همچنان کامل‌ترین پکیج دنیای اندرویده، اما دیگه اون جادو سابق رو نداره. سامسونگ یه مقدار تو باد موفقیت‌های قبلیش خوابیده و تغییراتش خیلی محتاطانه شده.

لیست مزایا و معایب نهایی اس 25 الترا

چرا باید عاشقش باشیم؟ (نقاط قوت S25 Ultra)

• صفحه نمایش: بهترین نمایشگر دنیا با پوشش ضد بازتاب که چشم رو نوازش میده.

• نرم‌افزار: پشتیبانی نرم‌افزاری ۷ ساله و امکانات شخصی‌سازی بی‌نظیر One UI 8.

• قلم S Pen: با وجود حذف بلوتوث، هنوز برای نوت‌برداری، طراحی و امضای اسناد دیجیتال هیچ رقیبی نداره.

• دوربین زوم: اگه زوم براتون مهمه، هیچ گوشی دیگه‌ای به گرد پاش نمی‌رسه.

• مقاومت: بدنه تیتانیومی و شیشه محکم که بعد از ۱۰ ماه هنوز مثل روز اولشه.

چرا باید ازش شاکی باشیم؟ (نقاط ضعف S25 Ultra)

• اسپیکر: صدای تخت و ضعیف نسبت به نسل قبل و رقبا.

• شارژر: سرعت شارژ ۴۵ واتی که برای سال ۲۰۲۵ واقعا کنده.

• ارگونومی: گوشه‌های تیز که دست رو اذیت می‌کنه.

• گیمینگ سنگین: مشکل داغ شدن و افت فریم تو بازی‌های طولانی مدت.

• قیمت و ارزش: افت قیمت زیاد نسبت به آیفون و حذف قابلیت‌های قلم.

اگه الان صاحب S23 Ultra یا S24 Ultra هستید، ارتقا و خرید S25 Ultra رو اصلا توصیه نمی‌کنم. تغییرات اونقدر انقلابی نیست که بخواید هزینه سنگین تعویض رو بپردازید. شاید حتی تو بخش اسپیکر و خوش‌دستی (نسبت به S24 اولترا) حس کنید پسرفت کردید.

اگه از گوشی‌های قدیمی‌تر (مثل S21 Ultra یا نوت ۲۰) میاید یا می‌خواید از آیفون کوچ کنید و دنبال بهترین و کامل‌ترین تجربه اندرویدی هستید، S25 Ultra با توجه به قیمت حال حاضرش، ارزشمندترین گزینه است. این گوشی شاید تو تک‌تک بخش‌ها (مثل فیلم‌برداری یا سرعت شارژ) نفر اول نباشه، اما معدل کلش از همه بالاتره و تو هیچ زمینه‌ای لنگتون نمی‌ذاره.

این گوشی مثل یه تویوتا لندکروز میمونه؛ شاید شتاب و زرق و برق فراری (گوشی‌های خاص چینی) رو نداشته باشه، اما شما رو مطمئن و باکلاس تا آخر دنیا می‌بره و برمی‌گردونه.

امیدوارم این بررسی طولانی و پرجزئیات بهتون کمک کرده باشه تا تصمیم درستی بگیرید. دمتون گرم که تا اینجا همراهمون بودید. اگه تجربه استفاده از این گوشی رو دارید یا سوالی تو ذهنتونه، حتما تو کامنت‌ها بنویسید.