تست مقاومت گوشی Nothing Phone 3a Pro

مدت زیادیه یه قاتل پرچمدار واقعی ندیدیم و فکر می‌کنم این گوشی واقعا ممکنه همونی باشه که دنبالشیم. گوشی های 3a ناتینگ بعد از مدت ها شایعه در دو نسخه معمولی و پرو با مشخصات سخت افزاری جذاب، طراحی خاص گوشی های ناتینگ و رابط کاربری نزدیک به اندروید خام این برند عرضه شدن. تو این مقاله میخوایم بریم سراغ نسخه 3a پرو این برند و ببینیم بدنه گوشی مقاومت خوبی داره یا نه و ناتینگ از چه متریال و موادی برای کاهش هزینه های ساخت این سری گوشی ها جذاب استفاده کرده.

جعبه گشایی Nothing 3A Pro

باز کردن جعبه‌اش هم ماجرای جالبیه. هیچ چیز خیلی لذت‌ بخشی توی تجربه‌ی آنباکس کردنش نیست تا وقتی که بالاخره به اون گوشی Nothing داخل جعبه می‌رسین. تو جعبه، یه کابل تایپ سی سفید بلند داریم و همچنین اون ابزار کلاسیک و شفاف کپسولی شکل در آوردن سیم‌ کارت‌ Nothing. البته به اندازه‌ی سوزن طلایی‌شده‌ Red Magic لوکس و لاکچری نیست، ولی خب دوم شدنش هم انصافا قشنگه. Nothing امسال دو گوشی رو همزمان معرفی کرده. 3A Pro سمت چپ و نسخه‌ی معمولی آبی 3A سمت راست. هر دو از لحاظ کیفیت ساخت و سخت‌ افزار تقریبا یکی‌ان، فقط دوربین‌ها و جای دوربین‌ها فرق داره و البته قیمتشون متفاوته. 3A Pro که ما اینجا میخوایم دربارش حرف بزنیم، قیمت بسیار منطقی ۴۵۹ دلاری داره و 3A معمولی هم قیمت حتی منطقی‌تر ۳۷۹ دلاری. یه گوشی زیر ۴۰۰ دلار تو این اوضاع و احوال اقتصادی، واقعا نعمته. امیدوارم دوام بیاره!

تست مقاومت گوشی Nothing Phone 3a Pro

از اونجایی که هر دو گوشی از نظر سایز و ساختار فیزیکی یکی‌ هستن (به جز اون برآمدگی دوربین)، من بیشتر تمرکزم رو می‌ذارم روی 3A Pro مشکی، که یه برآمدگی حسابی گرد در مرکز داره تا دوربین پریسکوپی غول‌ پیکرش رو جا بده. واسه اینکه یه مقایسه کرده باشم، ارتفاع این برآمدگی تقریبا اندازه‌ی دو تا کلید ماشین رو همدیگست، دقیقا سه‌ چهارم.

یا اگه بیرون از آمریکا هستین، می‌تونین با قسمت انتهایی یه کولیس اندازه‌ گیریش کنین، حدودا ۵ میلی‌ متره. اون 3A معمولی ارزون‌تر، برآمدگی خطی و شیب‌دارتر به جای این تپه‌ی بزرگ وسط گوشی داره.

اما درمورد جلوی گوشی، امسال به جای گوریلا گلس، از چیزی به اسم Panda Glass استفاده شده که ظاهرا یه جایگزین مقرون‌ به‌ صرفه‌تر برای گوریلا گلسه و توی چین ساخته می‌شه. پاندای بامزه خیلی مهربون‌تر از گوریلاس، ولی خب اینا همش حاشیه‌ است. همچنان با روش‌های شیمیایی مقاوم شده، و من نمیتونم از مقاومتش در برابر ضربه حرف بزنم، اما از نظر خط‌ و خش، همون چیزی رو دیدیم که از یه پرچمدار انتظار می‌ره. خط‌ و خش در سطح ۶ و شیارهای عمیق‌تر در سطح ۷.

همون شیشه‌ای که نمایشگر رو پوشونده، دوربین سلفی ۵۰ مگاپیکسلی جلویی و شکاف خیلی نازک اسپیکر مکالمه رو هم می‌پوشونه.

کنار گوشی جاییه که بالاخره می‌فهمیم Nothing چجوری تونسته این گوشی رو اینقدر ارزون دربیاره. بدنه‌ی دورش پلاستیکیه. که راستش رو بخواین، من با این اصلا مشکلی ندارم. پلاستیک یه‌ بار مصرف رو باید از روی زمین جمع کرد و حذفش کرد، ولی پلاستیکی که توی یه گوشی با ۶ سال آپدیت امنیتی استفاده می‌شه؟ کاملا موافقم! کلید ضروری تک‌ تکه (Essential Key) فلزیه، همینطور دکمه‌ی پاور فلزیه. فریم پلاستیکی خیلی هم منطقیه، چون خبری از خطوط آنتن نیست و واقعا وقتی گرفتمش دستم، نفهمیدم پلاستیکه.

دکمه‌های ولوم جداگونه‌اش هر کدوم فلزی هستن و بخش پایین گوشی، یعنی جایی که اسپیکر دوم و پورت USB-C با توان ۵۰ وات قرار داره، هم پلاستیکیه. البته امسال استاندارد IP64 هم داریم، همون‌ طور که میشه حلقه‌ی پلاستیکی دور جایگاه سیم‌کارت رو دید. IP64 یعنی این گوشی در برابر پاشش آب یا مه مقاومه، ولی غرق کردنش همچنان فکر خوبی نیست.

پنل پشتی گوشی، امسال ارتقا پیدا کرده و شیشه‌ای شده که در برابر خط‌ و خش هم مقاومه. اون برآمدگی دایره‌ای دوربین هم با یه لایه دایره‌ای از شیشه محافظت میشه که روی هر کدوم از لنزهای دوربین قرار گرفته. دوربین بالایی سمت چپ، اولترا واید ۸ مگاپیکسلیه، دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی توی پایین چپه، دوربین تله‌ فوتو پریسکوپی ۵۰ مگاپیکسلی بزرگ وسطه و یه فلش LED هم بالاست. حلقه‌ی فلزی بزرگی که دور هر سه دوربین هست هم از جنس فلزه. به نظر میاد تنها مصالحه‌ای که Nothing کرده (اگه بشه اسمش رو مصالحه گذاشت)، استفاده از فریم پلاستیکیه، چون نمایشگر توی هر دو مدل همچنان ۶.۷ اینچی، ۱۰بیتی، ۳۰۰۰ نیتی، ۱۲۰ هرتزی و AMOLED با رزولوشن ۱۰۸۰پیکسل و مقاومت مناسب رو داره، که وقتی حدود ۲۰ ثانیه زیر شعله فندک گرفتمش، هیچ آسیبی ندید. البته پوشش ضداثر انگشت روش تبخیر شد، پس تو خونه امتحانش نکنین.

هر دو گوشی سنسور اثر انگشت در زیر نمایشگر دارن، از نوع اپتیکال. وقتی هم که اون رو با خط‌ و خش‌های سطح ۷ پر کردم، بازم تونست اثر انگشتم رو بخونه و راحت قفل گوشی رو باز کرد، پس دمش گرم!

و در نهایت، بریم سراغ تست خم کردن گوشی. انتظار داشتم چون فریمش پلاستیکیه، لااقل شاهد شکستن یا خم شدن باشیم یا بالاخره یه اتفاقی بیفته، ولی انگار به‌ خاطر وجود شیشه‌ خیلی سخت جلو و عقب که توی لبه‌های پلاستیکی فریم نشسته، تقریبا هیچ حرکتی یا شکستنی دیده نمیشه. نه صدایی، نه ترک بزرگی، نه فاجعه‌ای.

حتی 3A معمولی ارزون‌تر هم که همین ساختار رو داره (شیشه پشت و فریم پلاستیکی)، وقتی از جلو و عقب فشارش میدم خیلی خوب دووم میاره. البته شیشه دیگه شیشه‌ است، پس یادتون باشه اگه افتاد میتونه بشکنه!

همونطور که گفتم، فرق اصلی بین این دو گوشی دوربین‌هاشونه. پس بریم ببینیم دوربین پریسکوپی این گوشی از داخل چه شکلیه. یعنی باید شیشه عقب گوشی رو باز کنم. پس پشت گوشی رو گرم می‌کنم تا جایی که به سختی میشه لمسش کرد و تیغه‌ی تیغمو بین شیشه و فریم پلاستیکی می‌کشم. خب شکستن شیشه اصلا خوب نبود.

مشخصا نشون میده هنوز چسب‌ها کاملا نرم نشده بودن و نباید می‌کشیدم. به هر حال، وقتی چسب کاملا جدا شد، جالبه که می‌بینم ماژول دوربین تقریبا نمایانه. اون تیکه دوربین همراه با شیشه عقب که تیره شده جدا میشه. به نظرم جالبه که میکروفون پشتی هم واسه خودش یه توری ضد آب داره. از این میکروفون برای کاهش نویز محیط تو تماس‌ها و ضبط بهتر صدا تو فیلم‌برداری استفاده میشه. همچنین دوتا پد تماسی طلایی داریم برای فلش LED. رابط کاربری گلیف (Glyph interface) هم که یادم رفت اول نشون بدمتون، هنوز رو فریم فومی گوشی چسبیده. اگه بعد از باز کردن از هم پاشیدگی چیزیش نموند، باید نشونتون بدم وقتی دوباره روشنش می‌کنم. حالا اینجا جاییه که باید با دقت بیشتری کار کرد. ۹ تا پیچ Torx T5 قابل دیدن هست که باید دربیاد، ولی چند تا پیچ چهارسو (Philips) هم قایم شدن که منتظرن همه چی رو خراب کنن!

اگه یه مقدار اون تیکه‌های تزئینی رو بلند کنین، بیشتر پیچ‌ها رو پیدا می‌کنین. این تزئینات طوری طراحی شدن که شبیه اون کابل‌های نواری (فلت) بزرگ باشن که بین مادربرد و برد پورت شارژ رد میشن. سه‌ تا پیچ چهارسو هم توی قسمت پایینه و هفت‌ تا پیچ چهارسو هم بالاست که یکی‌شون خیلی حرفه‌ای قایم شده و منم پیداش نکردم تا وقتی خیلی دیر شد. ولی الان دیگه می‌دونیم کجاست، و خوشحالم که این اشتباهو کردم تا شماها بدونین کجا رو باید بگردین!

باتری خیلی راحت درمیاد. بالاخره هر گوشی هوشمندی یه روز باید بازیافت بشه و خوبه که برا آینده برنامه‌ ریزی بشه. وقتی درآوردنش راحت باشه، جداسازی و بازیافت موادش خیلی راحت‌تر میشه.

این باتری ۵۰۰۰ میلی‌ آمپر ساعتیم با یه تیکه‌ کش میاد بیرون و وقتی درش میاریم، می‌تونیم یه نگاهی بندازیم ببینیم کابل‌های نواری واقعی در واقع چه شکلی‌ان. اون دوتا فلت بلند بالای محفظه‌ی بخار نشستن.

برد پایین پورت شارژ ۵۰ وات رو هم می‌تونیم دربیاریم، و اسپیکر Nothing رو هم می‌بینیم که یه توری ضد آب روی دریچه‌ش داره و یه سری توپ (یا احتمالا ساچمه) هم توش هست. یه گوشی ۴۶۰ دلاری با ساچمه اون تو، معامله‌ی بدی نیست!

واسه دسترسی به دوربین تله‌ فوتو ۵۰ مگاپیکسلی، باید اون دوتا فلت بلند که به مادربرد وصلن رو مثل لگو جدا کنم. دو تا پیچ کوچیک چهارسو دیگه هم مادربرد رو نگه داشتن. بعدش مادربرد از قاب آلومینیومی جدا میشه. ظاهرا این قاب آلومینیومی ۱۰۰ درصد از مواد بازیافتی ساخته شده و احتمالا همون چیزیه که تو تست خم کردن نذاشت گوشی بشکنه. کلی خمیر حرارتی هم این تو ریخته‌ان. ته فریم هم یه موتور ویبره کوچولو مربعی می‌بینیم، حسگر اثر انگشت اپتیکال، و تور ضد آب روی دریچه‌ی اسپیکر.

حالا مادربرد رو با دوربین روش برمی‌داریم. یادمون باشه دوربین‌ها فرق اصلی 3A با 3A Pro هستن. اون بالایی، دوربین اولترا واید ۸ مگاپیکسلیه که OIS نداره. وسطی، دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلیه که OIS داره. اون بزرگه هم که پریسکوپ تله‌ فوتو ۵۰ مگاپیکسلیه با لرزش‌ گیر اپتیکال داخلی. معمولا دوست دارم این ماژول‌ها رو دست‌نخورده بذارم، ولی خب حوصله‌ام سررفته امروز و شیشه عقب رو هم که شکستم، بریم ببینیم چه خبره اون تو.

یه دوربین زوم، یا همون زوم اپتیکال، نیاز داره فاصله‌ی لنز تا سنسورش بیشتر بشه؛ هرچی طول لنز بیشتر باشه، زومش هم بیشتر میشه. در عوض اینکه Nothing بیاد گوشی رو تو یه نقطه بیشتر از یه اینچ ضخیم کنه (که البته خنده‌ دارم می‌شد!)، اومده سنسورو افقی کرده و از یه منشور یا آینه برای منحرف کردن نور استفاده کرده. کار جدیدی نیست، ولی برای Nothing جدیده.

بخش داخلی لنز رو آهنربا نگه می‌داره تا فوکوس کنه، و همین الکترومگنت‌ها لرزش‌گیر اپتیکال هم میدن. می‌بینین که اون منشور، که از همون برآمدگی دوربین دیده میشه، تصویر رو می‌ندازه داخل سنسوری که من چند ثانیه پیش خردش کردم!

جمع‌ بندی

راستش رو بگم، به نظرم مکانیزم جالبیه و فکر می‌کنم Nothing با تولید یه سری گوشی پرچمدار مقرون‌ به‌ صرفه، تو مسیر درستی قدم برمی‌داره. 3A Pro می‌تونه ۹۰ درصد کارایی یه پرچمدار گرون‌تر از سه برابر قیمت خودش رو ارائه بده، و وجود یه فریم پلاستیکی اصلا اذیتم نمی‌کنه. پلاستیکی بودن قاب پشتی هم اذیتم نمی‌کرد، ولی خب می‌فهمم شیشه حس سنگین‌تر و شیک‌تری میده، حتی اگه اینا همش تلقین مغزی باشه. گفتم که این رابط گلیف (Glyph) رو نشون میدم، خدا رو شکر که گوشی هنوز کاملا سالمه!