نقد و بررسی مشخصات گوشی موتورولا ONE FUSION

بررسی گوشی موتورولا ONE FUSION

همه میدونیم که قیمت گوشی توی این چند سال بشدت بالا رفته و خرید گوشی پرچمدار یا حتی بالارده یه کار سخت یا حتی غیر ممکن شده ،دقیقا توی همین اوضاع و احواله که گوشی های اقتصادی زیر 200 دلار خیلی به چشممون میان، گوشی هایی که سعی میکننبا وجود قیمت پایینشون امکانات زیادی رو به کاربر ارائه کنند و موتورولا One Fusion هم دقیقا یکی از هموناس. موتورولا One Fusion تو بازه ی قیمتی حدود 150 دلار عرضه میشه که رنج قیمتی پرتقاضایی توی بازار کشور ما به حساب میاد و البته که رقبای کمی هم نداره و رقیب های چینی و کره ای براش صف کشیدن ،پس با بررسی موتورولا ONE FUSION همراه باشید تا ببینیم با وجود چنین رقبایی بازم ارزش خرید داره یا نه.

طراحی و ساخت موتورولا One Fusion

اولین بخش بررسی موتورولا ONE FUSION که میریم سراغش بدنه و طراحی گوشیه جایی که فریم و قاب پشتی کاملا از جنس پلاستیکن، با وجود بدنه پلاستیکی موتورولا از رنگ بندی جالبی تو پشت گوشی استفاده کرده که یه جورایی ما رو یاد نوت هشت پرو شیائومی میندازه. سمت چپ قاب پشتی چهار تا دوربین می‌بینیم که دوربین بالایی از بقیه لنزا جدا شده و فلش هم سمت راست دوربینا قرار گرفته و نوشته نقره ای رنگ بزرگی (48MP) کنار ماژول دوربین موتورولا One Fusion خودنمایی میکنه و مگاپیکسل هاشو به رخ رقباش می‌کشه. لوگویِ خاطر انگیز موتورولا هم داخل حسگر اثر انگشت قرار گرفته که جای جالب و متفاوتیه. بدنه دستگاه هم با توجه به رنگ تیره ای که داره همیشه یه خیلی اثر انگشت روش دیده میشه که استفاده از گارد رو واجب میکنه. بر خلاف رویه مرسومی که این روزا وجود داره و شرکت ها اسپیکر رو تویِ فریم پایینی دستگاه میذارن ،موتورولا برای میان رده اقتصادی خودش رویه قدیمی‌تری رو پیش گرفته و اسپیکر رو توی قاب پشتی قرار داده که وقتی گوشی رو دستتون می‌گیرید خروجی اسپیکر مسدود میشه و دیگه صداش از ته چاه میاد. البته موتورولا اینجا یه هوشمندی ریز به خرج داده و یه برآمدگی کوچیکی رو کنار اسپیکر ایجاد کرده تا وقتی گوشی روی سطح صاف قرار میگیره جلوی اسپیکر گرفته نشه که البته بنظر نمیاد خیلی مشکلی رو حل کرده باشه. قسمت پایینی فریم درگاه Type c و میکروفون اصلی قرار داره، سمت راست هم دکمه پاور، ولوم و گوگل اسیستنت(Google assistant) قرار گرفته؛ قسمت بالایی هم جک 3.5میلی‌ متری قرار داره و میکروفون حذف نویز. سمت چپ خشاب سیم کارتو میبینیم که دو تا سیم‌ کارت همزمان یا یه سیم کارتو یه کارت Micro SD رو پشتیبانی می‌کنه (درگاه هیبریدی) به جلوی موتورولا One Fusion که نگاه کنیم یک نمایشگر 6.5 اینچی میبینیم که حاشیه های کمی نداره و فقط 81.5 درصد از پنل جلویی دستگاهو به خودش اختصاص داده. دوربین سلفی هم اون بالا توی یه ناچ قطره ای تقریباً V شکل قرار گرفته و اسپیکر مکالمه هم بالاتر از دوربین سلفی جا خوش کرده. بطور کلی موتورولا One Fusion طراحی بدی نداره، خوش دسته و علیرغم استفاده از بدنه پلاستیکی با کیفیته و موقع دست گرفتن حس بدی منتقل نمیکنه. نکته آخری که میشه توی این بخش بهش اشاره کرد اینه که وان فیوژن ضد پاشش آبه، البته باید دقت کنید که گواهی ip خاصی نداره و ضد آب نیست و فقط در برابر پاشش آب مقاومه.

صفحه نمایش موتورولا One Fusion

این بخش از بررسی موتورولا One Fusion یه مقداری نا امید کنندست، چون موتورولا بر خلاف بقیه رقبا از صفحه نمایش 720 (حدود 270 پیکسل بر هر اینچ) استفاده کرده که قطعا نمیتونه به اندازه پنل 1080 رقبا تصاویر شارپو واضحی تحویل بده. همون‌ طور که انتظار میره صفحه نمایش LCD این گوشی از تکنولوژی IPS استفاده می‌کنه ولی گویا با پنل  با کیفیتی روبرو نیستیم بخاطر اینکه در زوایا رنگا بهم میریزن و خوانایی صفحه نمایش با مشکل مواجه میشه. روشنایی صفحه نمایش هم زیاد نیست و احتمالا زیر نور خورشید یا محیط های پر نور برای دیدن محتوای مورد نظرتون به زحمت میوفتین. حاشیه های صفحه نمایش هم با توجه به قیمت دستگاه میتونست خیلی کمتر باشه و مخصوصا تو قسمت پایین حاشیه ها زیادن و صفحه نمایش فقط 81 درصد از پنل جلویی وان فیوژن رو به خودش اختصاص داده. بطور کلی موتورولا توی صفحه نمایش وان فیوژن کمی خسیس بازی درآورده و رقبا این بخشو با اختلاف جلو تَرن.

باتری موتورولا One Fusion

بعد از کلی انتقاد و گیر دادن به موتورولا تو بخش نمایشگر برای شادی روح آقای جوزف گالوین (بنیان‌گذار شرکت موتورولا) هم که شده میریم سراغ یکی از نقاط قوت این گوشی یعنی باتری. موتورولا One Fusion از یه باتری لیتیوم پلیمری با ظرفیت 5000 میلی آمپر استفاده می‌کنه که به لطف صفحه نمایش کم مصرف HD و تراشه اسنپدراگون 710 که با لیتوگرافی 10 نانومتری ساخته شده میتونه بیشتر از یه روز کامل رو با استفاده معمولی شارژدهی داشته باشه که طبیعتا با گیم و استفاده سنگین کمتر از یه روز پا به پاتون میاد. با وجود اینکه وان فیوژن از درگاه type c استفاده می‌کنه اما موتورولا فقط به پشتیبانی از شارژ 10W اکتفا کرده و خبری از فست شارژ نیست که با توجه به ظرفیت بالای باتری، شارژ شدنش صبر ایوب و عمر نوح می‌طلبه! به هر حال شارژ شدن باتری 5000میلی آمپری وان فیوژن با آداپتور 10 واتی، بیشتر از دو ساعت زمان میبره که باز هم اینجا رقبا یه سر و گردن بالاترن.

امنیت موتورولا One Fusion

همون طور که در اول بررسی موتورولا ONE FUSION هم اشاره شد سنسور اثر انگشت موتورولا One Fusion توی قسمت پشتی دستگاه قرار گرفته که از نوع خازنیه و از نظر سرعت و عملکرد تو سطح قابل قبولی قرار داره.(سنسورای اثر انگشت خازنی از یه سری خازنای ریز کنار هم تشکیل شدن که میتونن جریان الکتریکی رو توی خودشون نگه دارن و وقتی که دستتون رو روی این حسگرا میذارید، این خازنا پستی و بلندی نوک انگشتتون رو با اثر انگشت ثبت شده تطبیق میدن و قفل گوشی باز میشه) همچنین موتورولا برای تشخیص چهره از دوربین جلو و اسکن دو بعدی صورت کمک میگیره که سرعت نسبتا خوبی در شرایط نوری مطلوب داره ولی زیاد روی امنیتش حساب نکنید.

دوربین موتورولا One Fusion

با اولین نگاه به قاب پشتی یک ترکیب چهارگانه دوربین رو میبینیم، یه سنسور 48 مگاپیکسلی GM1 ساخت سامسونگ با دیافراگم f/1.7 همراه با فوکوس مبتنی بر تشخیص فاز (PDAF) و سنسور 8 مگاپیکسلی اولتراواید با گشودگی دیافراگم f/2.2 و دو تا سنسور 5‌ و 2مگاپیکسلی که اولی برای ماکرو و دوم برای تشخیص عمق به کار میره. دوربین اصلی عکس ها رو مثل بقیه گوشی های مجهز به سنسور 48 مگاپیکسلی با ترکیب پیکسل ها روی 12 مگاپیکسل میگیره. عکس های ثبت شده توسط موتورولا One Fusion از لحاظ ثبت جزئیات توی سطح قابل قبولیه ولی از لحاظ داینامیک رنج واقعا خوب نیست و جزئیات رو توی بخش های خیلی روشن یا خیلی تاریک عکس از دست میدین.

عکس های پرتره انتظار میره که با وجود سنسور 2 مگاپیکسلی عمق رضایت بخش باشند و تشخیص سوژه از پس‌زمینه با کمترین میزان خطا ثبت بشه ولی در عمل اصلا عملکرد خوبی نداره و شاید از هر ده تا عکس دو تا عکس قابل قبول باشن. تو حالت نایت مود (night mode) باز هم عملکرد خوبی رو از این سنسور 48 مگاپیکسلی نمی‌بینیم، وان فیوژن علیرغم نداشتن لرزشگیر اپتیکال بشدت تلاش می‌کنه تا روشناییو تو شب افزایش بده که نتیجش میشه افزایش بی حد و حساب ایزو(ISO) و عکس هایی نویزی تحویل میگیریم.

اگه که علاقه مند به گرفتن عکس هایی با زاویه دید بیشتر هستین احتمالا از دیدن یه دوربین اولترا واید توی این گوشی خوشحال شدین ولی باید گفت که عملکرد این بخش از دوربین وان فیوژن هم اصلا راضی کننده نیست و شارپنس و جزئیات پایین تر از حد انتظار ثبت میشن. دوربین ماکرو موتورولا One Fusion اما عملکرد خوبی داره و قابلیت فوکوس هم داره که باعث میشه با کمترین زحمت ، بهترین عکس ها رو ثبت کنید.

فیلمبرداری

اما میرسیم به بخش فیلمبرداری ،جایی که وان فیوژن قابلیت ضبط ویدئو های 4K با 30 فریم در ثانیه رو داره ،همچنین اگه نیاز به گرفتن فیلم هایی روون تر دارید میتونید با رزولوشن 1080 و 60 به سراغ ضبط ویدئو برید. عملکرد فیلمبرداری وان فیوژن هم مثل عکسبرداریشه ،یعنی اگه که شرایط نوری خیلی کافی و ایده‌آل باشه میتونه ویدئو هایی با کیفیت مطلوب بگیره اما تویِ همون شرایط هم با توجه به نبودِ لرزشگیر دیجیتال یا اپتیکال ،فیلم هایی که ضبط میشن پر از لرزش اند و موقع فیلمبرداری باید خیلی حواستونو جمع کنید که دستتون نلرزه.

سلفی

این گوشی از یه سنسور 8 مگاپیکسلی سلفی بادیافراگم f/2.0 استفاده میکنه که میتونه عکسای نسبتا خوب و قابل قبولی بگیره البته به شرط اینکه قید زوم کردن روی عکس ها رو بزنید و انتظارات رو پایین بیارید ،چونکه با زوم کردن ،خیلی سریع نویز ها ظاهر میشند و جزئیات از دست میرنو خلاصه میخوره توی ذوق آدم. دوباره تو بخش سلفی هم «داینامیک رنج» پاشنه آشیل دوربینای وان فیوژنه و داینامیک رنج سلفی هم اصلا خوب نیست و اگه یکم پشت به منبع نوری باشید کل عکستون اور اکسپوژر(overexposure) میشه یا سایه های چهرتون ،رو به سیاهی میرن.

پردازنده موتورولا One Fusion

موتورولا تو One Fusion از چیپست های شرکت کوالکام و خوشبختانه از سری هفتصد اون استفاده کرده اما به همون اولین و پایین ترین چیپست این سری اکتفا کرده، یعنی اسنپدراگون 710. اولین چیپست از سری 700 کوالکام با دو هسته 2.2 گیگاهرتزی Kryo 360 Gold و شش تا هسته کوچیکتر 1.7 گیگاهرتزی 360 Silver عرضه میشه که Adreno 616 هم به عنوان پردازنده گرافیکی این مجموعه رو همراهی میکنه. موتورولا One Fusion فقط با چهار گیگ رم عرضه میشه و رم شش یا هشت گیگ رو نمیتونین با این گوشی داشته باشید اما دو تا حافظه 64 و 128 برای وان فیوژن قابل انتخابه. بطور کلی اسنپدراگون 710 برای یه گوشی مقرون به‌ صرفه انتخاب خوبیه و One Fusion هم به لطف چیپست اسنپدراگون خودش و چهار گیگ رم و البته اندروید وان ،عملکرد خوب و قابل قبولی توی رابط کاربری و کارای روزمره داره. تو بخش گیم هم عملکرد موتورولا واقعا خوب و پایداره و در حد یه میان‌ رده میتونه بازی ها رو به خوبی اجرا کنه و نکته مثبت در اینجا داغ نشدن گوشی حتی زیر سنگین ترین فشارها و بازیاست که همین نکته خیالتونو بابت طول عمر بیشتر قطعات تو بلند مدت راحت میکنه. موتورولا One Fusion از بهترین پردازنده توی این بازه قیمتی استفاده نکرده و اگه که قدرت سخت افزاری براتون اولویته بهتره سراغ رقبای چینی مثل شیائومی برید اما پردازنده وان فیوژن در برابر رقیب کره ای که سراغ چیپست های تایوانی مدیاتک رفته عملکرد به مراتب بهتری داره.

رابط کاربری One Fusion

اما میرسیم به مکمل سخت افزار یعنی نرم افزار، جایی که وان فیوژن با اندروید 10 و پروژه اندروید وان (Android One) عرضه میشه و بخاطر همین موضوع تا دو سال پشتیبانی این دستگاه توسط گوگل تضمین شده. اندروید وان برای این عرضه شد که بهترین و سبک‌ ترین تجربه از اندروید رو ارائه کنه و واقعا قدم خوب و بزرگی بود و به ذائقه خیلی از کاربرا که از دست شخصی سازی های زیاد شرکتا و سنگین کردن اندروید و کلی اپلیکیشن اضافی خسته شده بودن خوش اومد. اما اندروید وان در کنار همه خوبیاش یه سری نکات منفی هم داره مثل کمبود امکانات شخصی سازی یا انیمیشن های جذاب که شاید توی طولانی مدت باعث تکراری شدنش بشه اما خبر خوب اینه که موتورولا برای این مسئله هم راهکاری پیدا کرده و با اضافه کردن بخشی به اسم موتو ( Moto) و اضافه کردن یه سری قابلیت های شخصی سازی اضافه مثل عوض کردن شکل آیکونا یا یه سری جسچرهای خاص سعی داره که اندروید وان رو از اون خشکی و یکنواختی در بیاره. ایده جسچر (gesture) های حرکتی موتورولا خاص و جالبه مثلا میتونید با تکون دادن گوشی به یه شکل خاص به بخش های مختلف گوشی مثل چراغ قوه یا دوربین دسترسی داشته باشین؛ البته خیلی کاربردی نیستن چونکه خیلی وقتا گیج میزنه و درست عمل نمیکنه. در هر صورت اندروید وان با همه بدی هاش باعث شده که موتورولا One Fusion عملکرد سریع و روونی داشته باشه و باز و بسته شدن اپ ها یا سوئیچ بین اونا با سرعت خوبی انجام بشه و البته تا دو سال هم جدیدترین نسخه اندروید براش عرضه بشه.

اسپیکر موتورولا One Fusion

توی سال 2020 گذاشتن اسپیکر پشت گوشی واقعا یه اشکال طراحی به حساب میاد که استفاده از اون رو سخت میکنه، همیشه باید حواستون باشه دستتون رو یه جوری بگیرید که جلوی اسپیکرنباشه، آخه خدایی این درسته؟! اما از محل قرارگیری اسپیکر که بگذریم، موتورولا توی وان فیوژن از یه اسپیکر مونو معمولی استفاده کرده که حجم صدای خوبی داره اما کیفیتش کاملا معمولیه و خیلی نمیشه روش حساب کرد و اگه هم صدا رو تا آخر زیاد کنید صدا خیلی تیز و آزار دهنده میشه.

جمع بندی

در مجموع اگه بخوایم تو بررسی موتورولا ONE FUSION به نقاط ضعف و قوتش اشاره کنیم:

نقاط قوت:

• باتری حجیم 5000mAh
• تراشه اسنپدراگون 710
• دوربین ماکرو کاربردی
• پشتیبانی از فیلمبرداری 4K

نقاط ضعف:

• پشتیبانی تنها از شارژ 10W
• صفحه نمایش با رزولوشن HD
• دوربین اولترا واید ناکارآمد
• قرار گرفتن اسپیکر در پشت گوشی

این روزا نه تنها تو ایران بلکه در تمام دنیا بازار میان‌ رده ها یه بازار رقابتی و پرتقاضاییه و موتورولا کار آسونی در پیش نداره. اگه که صفحه نمایش براتون اولویته بهتره یه خط قرمز دور این گوشی بکشید چونکه حرفی در مقابل رقبا نداره و سامسونگ طبق انتظار با صفحه نمایش های امولد عملکرد بهتری داره. همچنین اگه دوربین براتون جزو مهمترین ملاک های خریده، وان فیوژن نمیتونه بهترین انتخاب باشه چون با اینکه از یه سنسور 48 مگاپیکسلی رایج توی میان رده ها استفاده میکنه اما باز هم نقاط ضعف بزرگی مثل رنج دینامیکی محدود داره. اما اگه باتری و تا حدودی طراحی زیبا براتون معیاره ،وان فیوژن انتخاب مناسبیه چون با باتری 5000 میلی آمپری و صفحه نمایش کم مصرفش تا ساعت ها خیالتونو بابت شارژدهی راحت میکنه اما اگه با سرعت شارژ پایینش کنار بیاین. وان فیوژن از یه تراشه خوب و قدرتمند هم بهره منده که به کمک رابط کاربری سبک اندروید وان عملکرد روون و کم نقصی رو تحویلتون میده اما با این حال شیائومی توی همین رنج قیمت پردازنده های بهتری روی گوشی هاش سوار کرده.