گوشی وان پلاس ساخت کجاست؟

به احتمال زیاد اسم وان پلاس (OnePlus) به گوشتون خورده؛ همون برندی که یهو از ناکجا آباد پیداش شد و با تولید گوشی هایی که الان به اسم قاتل پرچمدار میشناسیمشون شد یکی از کله‌ گنده‌های دنیای گوشی های اندرویدی. گوشی‌هاش همیشه معروف بودن به اینکه مثل موشک سریعن، نرم‌افزارشون عین هلو روونه و شارژراشون در عرض چشم به هم زدن گوشی رو پر می‌کنن. ولی یه سوالی که هست اینه که این وان پلاس اصلا مال کجاست؟ قصه‌ اش چیه و از کجا اومده؟ و چی شد که اون محبوبیت رو نتونست ادامه بده.

تو این مقاله می‌خوایم از سیر تا پیاز وان پلاس رو براتون تعریف کنیم. از داستان عجیب و غریب شروع کارش گرفته تا اون رازهای پشت پرده و رابطه‌ش با شرکتای دیگه، کارخونه‌هایی که گوشی‌هاشو می‌سازن، مدل‌های رنگ و وارنگش و اون چیزای خفنی که فقط تو گوشی وان پلاس پیدا می‌شه. خلاصه که اگه می‌خوای همه‌ چی رو در مورد این برند محبوب و خاص بدونی تا انتهای این مقاله همراه موبونیوز باش.

وان پلاس از کجا پیداش شد؟

داستان از یه گپ و گفت خودمونی تو آگوست سال ۲۰۱۳ شروع شد. چندتا از مهندس‌هایی که بعدها اولین کارمندای وان پلاس شدن، دور هم نشسته بودن و داشتن قهوه می‌خوردن. وقتی گوشی‌هاشونو گذاشتن رو میز، یه چیز عجیب دیدن، همه‌شون، با اینکه تو شرکت‌های اندرویدی کار می‌کردن، آیفون دستشون بود!

این صحنه یه جرقه تو کله‌ی دو نفر از اون جمع زد: پیت لاو (Pete Lau) که اون موقع معاون شرکت معروف اوپو (Oppo) بود، و رفیقش کارل پی (Carl Pei). از خودشون پرسیدن: چرا ما که خودمون اندروید می‌سازیم، تهش رفتیم گوشی آیفون خریدیم؟ جوابش ساده بود: اون موقع، هیچ گوشی اندرویدی تو بازار نبود که بتونه مثل آیفون، روون، باکیفیت و بی‌دردسر کار کنه.

همین ایده کافی بود تا این دو نفر تو ۱۶ دسامبر ۲۰۱۳، شرکت خودشون رو به اسم وان پلاس تو شهر شنزن چین راه بندازن. هدفشون هم این بود: یه گوشی اندرویدی بسازن که هم کیفیت و قدرتش مثل پرچمدارای گرون‌قیمت باشه، هم با یه قیمت خیلی پایین‌تر به دست مردم برسه. می‌خواستن این جای خالی بزرگ تو بازار رو پر کنن.

شعارشون از روز اول این بود: «Never Settle» یعنی «هرگز جا نزن» یا خودمونیش «به کم قانع نباش». این فقط یه شعار تبلیغاتی نبود، فلسفه‌ی اصلی شرکت بود. حرفش این بود که مردم نباید مجبور باشن چون پول کمتری دارن، یه گوشی ضعیف و بی‌خود دستشون بگیرن.

اولین گوشیشون، OnePlus One، سال ۲۰۱۴ معرفی شد و بازار رو ترکوند. این گوشی با سخت‌افزار فضایی و قیمتی که تقریبا نصف پرچمدارای سامسونگ و اپل بود، سریع لقب قاتل پرچمدار (Flagship Killer) رو گرفت. ولی وان پلاس که اون موقع کلا یه تیم ۶ نفره بود، چطوری می‌خواست جواب این همه مشتری رو بده؟. اونا یه راه خیلی هوشمندانه و عجیب رو انتخاب کردن: فروش فقط با دعوت‌نامه. یعنی برای خرید گوشی باید یه کد دعوت از یه خریدار دیگه یا خود شرکت می‌گرفتی. این کار هم باعث شد بازار تشنه بمونه و هم یه حس خیلی خاص و لاکچری به برندشون داد. این نقشه اونقدر گرفت که در حالی که خودشون فکر می‌کردن ۵۰ هزارتا گوشی بفروشن، تا آخر سال ۲۰۱۴ نزدیک یه میلیون دستگاه فروختن.

این تصویر یه شرکت کوچولو، شجاع و مستقل که یه تنه داشت با غول‌ها می‌جنگید، بدجوری به دل خوره‌های تکنولوژی نشست. حس می‌کردن این برند حرفشونو می‌فهمه و براشون ارزش قائله. اما پشت این داستان قشنگ، یه راز بزرگ بود که چند سال بعد لو رفت.

راز بزرگ وان پلاس؛ قصه پیچیده‌ی اوپو و شرکت مادر (BBK)

داستان شرکت کوچیکی که با غول‌ها می‌جنگه خیلی قشنگه، ولی واقعیت یه کم فرق داره. برای اینکه بفهمیم وان پلاس واقعا از کجا اومده و چطوری اینقدر سریع بزرگ شده، باید با یه اسم گنده و مرموز آشنا بشیم: BBK Electronics.

بی‌بی‌کی الکترونیکس یه شرکت مادر (هولدینگ) خیلی بزرگ تو چینه که شاید اسمشو نشنیده باشی، ولی یکی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های گوشی تو کل دنیاست. این شرکت صاحب برندای خیلی معروفی مثل اوپو (Oppo)، ویوو (Vivo) و بله، وان پلاس هست. پس وان پلاس از روز اول یه استارتاپ بی‌پول و تنها نبوده، بلکه یه جورایی بچه‌ی یکی از پولدارترین خانواده‌های تکنولوژی بوده.

رابطه‌ی وان پلاس با اوپو از همه نزدیک‌تر و پیچیده‌تره. همون‌طور که گفتیم، بنیان‌گذارای وان پلاس، پیت لاو و کارل پی، هر دوتاشون از مدیرای سابق اوپو بودن. این رابطه فقط به مدیرها ختم نمی‌شد. وان پلاس از همون اول کارخونه‌ی شخصی نداشت و از خط تولیدهای شرکت اوپو برای ساختن گوشی‌هاش استفاده می‌کرد. حتی خیلی از تکنولوژی‌های اولیه‌ی وان پلاس، کپی‌های دستکاری شده‌ی تکنولوژی‌های اوپو بودن. مثلا، اون سیستم شارژ سریع خفن وان پلاس، اولش یه نسخه‌ای از تکنولوژی شارژ سریع VOOC اوپو بود.

با همه‌ی این سرنخ‌ها، وان پلاس سال‌های سال زیر بار نمی‌رفت و قسم می‌خورد که یه شرکت کاملا مستقله و هیچ ربطی به اوپو نداره. این در حالی بود که سند و مدرک‌های دولتی تو چین نشون می‌داد که وان پلاس رسما زیرمجموعه‌ی اوپو حساب می‌شه. این قضیه سال‌ها سوژه‌ی بحث و کل‌کل تو دنیای تکنولوژی بود.

آخرش تو ژوئن ۲۰۲۱، دیگه قایم‌ موشک‌ بازی تموم شد و پیت لاو رسما اعلام کرد که وان پلاس و اوپو با هم یکی میشن و وان پلاس از این به بعد به عنوان یه زیر برند برای اوپو کار می‌کنه. این یعنی وان پلاس یهو به کلی پول و تیم‌های تحقیق و توسعه (R&D) گنده‌ی اوپو دسترسی پیدا کرد. پیت لاو قول داد که این اتفاق باعث می‌شه گوشی‌های بهتری بسازن و آپدیت‌های نرم‌افزاری رو سریع‌تر بدن، ولی همزمان گفت که وان پلاس هنوز برند خودشه و استقلالش رو حفظ می‌کنه و مستقیم با طرفداراش در ارتباط می‌مونه.

این ادغام مثل یه شمشیر دولبه بود. از یه طرف، وان پلاس رو تو این بازار شلوغ و بی‌رحم سر پا نگه داشت و بهش قدرت داد تا با کله‌گنده‌هایی مثل اپل و سامسونگ شاخ به شاخ بشه. اما از طرف دیگه، اون هویت اصلی و یاغی برند رو که بر پایه‌ی استقلال و خاص بودن ساخته شده بود، یه کم از بین برد. این تغییر بزرگ، روی همه چیز، از خود گوشی‌ها گرفته تا نرم‌افزار و ویژگی‌های خاصشون، تأثیر گذاشت که جلوتر بهش می‌رسیم.

گوشی های وان پلاس کجا ساخته میشن؟

خب، حالا برسیم به سوال اصلی: گوشی وان پلاس ساخت کجاست؟ جواب کوتاه و بی‌مقدمه: چین. دفتر اصلی وان پلاس تو شهر شنزن، یعنی پایتخت تکنولوژی چین، قرار داره و کارخونه‌های اصلیش هم همونجان. چین چون همه چیز برای تولید (از زیرساخت و کارگر ماهر گرفته تا قطعه) رو یه جا داره، شده مرکز ساخت وسایل الکترونیکی دنیا و وان پلاس هم از این فرصت استفاده می‌کنه تا گوشی‌های باکیفیت رو با قیمت خوب تولید کنه.

اما جواب دقیق‌تر به همون داستان خانواده‌ی بزرگش برمی‌گرده. وان پلاس از کارخونه‌های غول‌پیکر شرکت مادرش، یعنی BBK Electronics، استفاده می‌کنه. این کارخونه‌ها که اندازه‌ی ۱۰ تا زمین فوتبالن و هزاران کارمند دارن، به وان پلاس اجازه می‌دن که با همون کیفیت و دقتی تولید کنه که برندای گنده‌ای مثل اوپو تولید می‌کنن. این همون برگ برنده‌ای بود که باعث شد وان پلاس از روز اول بتونه محصول جهانی بسازه، چیزی که هیچ شرکت نوپای دیگه‌ای خوابش رو هم نمی‌دید.

یه نکته‌ی باحال هم برای ما ایرانیا وجود داره. شاید تو بازار دیده باشی که دو جور گوشی وان پلاس هست: پک چین با رام گلوبال و پک گلوبال کارخونه.

• پک چین (رام گلوبال): این گوشی‌ها رو برای بازار خود چین ساختن، ولی بعدا نرم‌افزارشون (که بهش میگن رام) رو به نسخه‌ی جهانی تغییر دادن. این کار ممکنه تو جاهایی مثل دبی انجام بشه.
• پک گلوبال کارخونه: اینا از اول برای بازارهای جهانی (یعنی غیر از چین) ساخته شدن و نرم‌افزارشون فابریک جهانیه.

گرچه تو کارکرد کلی خیلی فرقی با هم ندارن، ولی شاید تو چیزای توی جعبه (مثلا مدل شارژر) یا پشتیبانی از بعضی شبکه‌های اینترنت یه تفاوت‌های کوچیکی داشته باشن. در نهایت، با اینکه مرکز تولید تو چینه، وان پلاس یه برند جهانیه و تو بازارهای مهمی مثل هند، اروپا و آمریکا خیلی فعاله و بعضی وقتا برای اینکه جنس به این بازارها برسه، همونجاها هم خط مونتاژ راه میندازه.

گوشی های وان پلاس؛ از پرچمدار تا تاشو!

وان پلاس این چند ساله اینقدر مدل‌های مختلف داده بیرون که آدم یه کم گیج می‌شه. بیاین یه بار برای همیشه این سری‌ها رو از هم جدا کنیم تا تکلیفمون روشن شه.

• سری اصلی (شماره‌دارها): اینا دیگه ته گوشی‌های وان پلاس و ویترین اصلی شرکتن. مدل‌هایی مثل OnePlus 9، OnePlus 10 Pro، OnePlus 11 و جدیدترینشون OnePlus 13 تو این دسته‌ان. این گوشی‌ها مستقیم با آیفون‌های پرو و سری گلکسی S سامسونگ کل‌کل دارن و همیشه جدیدترین پردازنده، بهترین دوربین و خفن‌ترین نمایشگر رو دارن.
• سری Nord (میان‌رده‌ها و اقتصادی‌ها): وان پلاس با سری نورد رسما وارد بازار گوشی‌های قیمت مناسب شد تا اون تجربه‌ی روون و باحالش رو به آدمای بیشتری برسونه. این سری خودش چندتا مدل داره:
  • Nord: مدل‌های اصلی این سری که قیمت و امکاناتشون خیلی با هم جوره (مثلا OnePlus Nord 4).
  • Nord CE (Core Edition): اینا یه کم ارزون‌ترن و روی چیزای اصلی و مهم تمرکز کردن (مثلا Nord CE 4).
  • Nord N: ارزون‌ترین گوشی‌های وان پلاس که برای رقابت تو بازار گوشی‌های اقتصادی ساخته شدن (مثلا Nord N100, Nord N30).
• سری‌های عشق سرعت (R، T و Ace): این سری‌ها یه کم قاطی پاتی به نظر میان ولی هرکدوم فلسفه‌ی خودشونو دارن.
  • سری T: قدیما اینا یه آپدیت برای پرچمدار اصلی بودن که شش ماه بعد با چندتا بهبود کوچیک میومدن (مثلا OnePlus 8T, OnePlus 10T).
  • سری R: به اینا می‌شه گفت پرچمدار اقتصادی. وان پلاس تو این مدل‌ها از پردازنده‌ی پرچمدار پارسال یا یه ترکیب از سخت‌افزار قوی و دوربین‌های معمولی‌تر استفاده می‌کنه تا سرعتی نزدیک به پرچمدار رو با قیمت کمتر بده (مثلا OnePlus 13R).
  • سری Ace: این سری که تو چین خیلی طرفدار داره، تمرکزش فقط روی سرعت و گیمینگه. گوشی‌های سری Ace معمولا قوی‌ترین پردازنده‌های بازار (چه کوالکام چه مدیاتک) و سیستم‌های خنک‌کننده‌ی خفن دارن (مثلا OnePlus Ace 3 Pro).
• سری تاشو (Open): وان پلاس با گوشی OnePlus Open، رسما وارد بازی گوشی‌های تاشو شد. این گوشی که یه رقیب گردن‌کلفت برای سری فولد سامسونگه، نشون می‌ده وان پلاس می‌خواد تو همه‌ی بخش‌های بازار گوشی‌های گرون‌قیمت حرفی برای گفتن داشته باشه.

اکسیژن OS؛ روحی که تو بدن وان پلاس دمیده شده!

یکی از دلایل اصلی که وان پلاس تو سال‌های اول اینقدر ترکوند، فقط سخت‌افزار قویش نبود؛ نرم‌افزارش، یعنی رابط کاربری OxygenOS، نقش اصلی رو تو موفقیتش بازی کرد.

دوران طلایی: سریع، سبک، دوست‌داشتنی

رابط کاربری OxygenOS سال ۲۰۱۵، بعد از اینکه همکاریشون با تیم معروف سیانوژن (Cyanogen) به هم خورد، به دنیا اومد. فلسفه‌ی اولیه‌ش خیلی ساده بود: یه تجربه‌ی کاربری شبیه اندروید خام و اصلی گوگل، ولی با چندتا ویژگی کاربردی و بهینه‌سازی‌های هوشمند. این رابط کاربری هیچ برنامه اضافی و آشغالی (Bloatware) نداشت و برای همین فوق‌العاده سریع، روون و سبک بود. همین چیزا باعث شد اکسیژن‌اواس سریع بشه محبوب‌ترین رابط کاربری بین حرفه‌ای‌ها و خوره‌های تکنولوژی؛ خیلیا فقط به عشق همین نرم‌افزار روون، گوشی‌های وان پلاس رو می‌خریدن.

ادغام بزرگ: وقتی اکسیژن‌اواس، کالراواس شد!

همون‌طور که گفتیم، وقتی وان پلاس و اوپو رسما با هم یکی شدن، نرم‌افزارهاشون هم با هم قاطی شد. کد اصلی دو تا رابط کاربری OxygenOS و ColorOS (رابط کاربری اوپو) رو با هم ترکیب کردن. نسخه‌های ۱۲ و ۱۳ اکسیژن‌اواس اولین نتیجه‌ی این ترکیب بودن. این نسخه‌ها بدجوری شبیه کالراواس شده بودن و خیلی از شکل و شمایل، منوی تنظیمات و حتی برنامه‌های پیش‌فرضشون رو از اون گرفته بودن. اگرچه وان پلاس می‌گفت این کار باعث می‌شه سیستم‌عامل پایدارتر بشه و آپدیت‌ها سریع‌تر بیاد، ولی صدای خیلی از طرفدارای قدیمی در اومد. اونا حس می‌کردن اون هویت ساده، تمیز و خاص اکسیژن‌اواس دیگه از بین رفته.

دوران جدید: هوش مصنوعی و طراحی آکوامورفیک

نسخه‌های جدیدتر، یعنی OxygenOS 14 و OxygenOS 15، همون راه رو ادامه دادن ولی خیلی بهتر و پخته‌تر شدن و حالا تمرکزشون روی عملکرد و ویژگی‌های هوشمنده.

• موتور سه‌گانه (Trinity Engine): این یه تکنولوژی خفنه که حواسش به پردازنده (CPU)، رم (RAM) و حافظه داخلی (ROM) هست و اونا رو جوری مدیریت می‌کنه که گوشی موقع کارای سنگین و طولانی، روون بمونه و باتری کمتری مصرف کنه.
• طراحی آکوامورفیک (Aquamorphic Design): یه زبان طراحی جدیده که از طبیعت و آب ایده گرفته. انیمیشن‌هاش خیلی نرم و سیال شدن، رنگ‌هاش با توجه به ساعت روز عوض می‌شن و صداهای آرامش‌بخشی داره.
• هوش مصنوعی (AI): اکسیژن‌اواس ۱۵ دیگه کاملا با هوش مصنوعی رفیق شده. ویژگی‌هایی مثل جستجوی هوشمند (مثلا بهش میگی «آخرین عکسی که با دوستم گرفتم کجاست؟» و خودش پیداش می‌کنه)، خلاصه‌کردن و بازنویسی متن تو برنامه یادداشت‌ها، ابزارهای ادیت عکس با هوش مصنوعی (مثلا حذف یه نفر از عکس یا واضح کردن عکسای تار) و قابلیت Circle to Search گوگل، همشون بخشی از این تغییر بزرگن.
• کارایی بالاتر: قابلیت‌هایی مثل File Dock که می‌تونی راحت فایل‌ها رو بین برنامه‌های مختلف جابجا کنی و Open Canvas برای بهتر کردن چندوظیفگی، از ویژگی‌های جدید دیگه‌ان.

در واقع، داستان تغییرات OxygenOS، دقیقا مثل داستان خود برند وان پلاسه: یه سفر از یه محصول خاص و ساده برای حرفه‌ای‌ها، به یه پلتفرم قدرتمند و پر از امکانات برای جنگیدن تو بازار اصلی و جذب مردم عادی.

جمع‌بندی اطلاعات گوشی OnePlus

خب، بعد از این سفر طولانی، رسیدیم به ته خط. وان پلاس از یه برند یاغی و «قاتل پرچمدار» که با اون سیستم دعوت‌نامه‌ای عجیبش دل حرفه‌ای‌ها رو برده بود، تبدیل شده به یه بازیگر اصلی، بزرگ و قدرتمند تو بازار جهانی که حالا زیر سایه‌ی شرکت غول‌پیکر اوپو کار می‌کنه. اون هویت مستقل و خاصش کمرنگ‌تر شده، ولی به جاش قدرت، ثبات و پول بیشتری پیدا کرده.

پس امروز خریدن یه گوشی وان پلاس کار درستیه؟ جوابش بستگی داره به اینکه تو چه جور کاربری هستی.

کیا باید وان پلاس بخرن؟

• خوره‌های سرعت و گیمرها: اگه اولویت اولت سرعت خام، عملکرد بدون لگ، روون‌ترین تجربه‌ی ممکن تو اندروید و سریع‌ترین شارژ دنیاست، وان پلاس هنوزم یکی از بهترین گزینه‌ها برای توئه. مخصوصا مدل‌های سری R و Ace که سرعت پرچمدار رو با قیمت خیلی کمتر بهت می‌دن.
• خریدارای منطقی پرچمدار: اگه دنبال یه جایگزین قوی برای سامسونگ و اپل می‌گردی و چیزایی مثل شارژ فوق سریع و یه رابط کاربری تمیز (هرچند دیگه نه به سادگی قدیم) برات جذابه، پرچمدارای اصلی وان پلاس انتخابای عالی‌ای هستن.

کیا شاید بهتر باشه برن سراغ گزینه‌های دیگه؟

• طرفدارای قدیمی و متعصب: اگه تو عاشق وان پلاس به خاطر اکسیژن‌اواس خالص و اون حس اندروید خام و ویژگی‌های خاصی مثل اسلایدر هشدار بودی، باید بدونی که وان پلاس امروز دیگه اون برند نیست. دیگه اون حس و حال «خاص» و «متفاوت» قدیم رو نداره.
• اونایی که فقط دنبال گوشی ارزونن: با اینکه سری نورد ارزش خرید بالایی داره، ولی پرچمدارای اصلی وان پلاس دیگه ارزون نیستن. قیمتشون الان کاملا با بقیه‌ی پرچمدارای بازار برابری می‌کنه و دیگه خبری از اون قیمت‌های «شوکه‌کننده» نیست.

در نهایت، وان پلاس دیگه اون «قاتل پرچمداران» ساده و تک‌ بعدی نیست. این برند حالا خودش یه پرچمدار کامله. خریدن یه گوشی وان پلاس امروز، یعنی خریدن بخشی از اکوسیستم قدرتمند BBK/Oppo با همه‌ی خوبی‌هاش (پول زیاد، تکنولوژی پیشرفته، فناوری‌های خفن) و بدی‌هاش (کمرنگ شدن هویت مستقل). شاید شعار Never Settle هنوزم باشه، ولی معنیش عوض شده: حالا این شعار یعنی «جا نزدن» در برابر ارائه‌ی یه تجربه‌ی پرچمدار کامل، مدرن و درجه یک در سطح اول جهان.