کالبدشکافی گوشی Samsung Z Fold 7

اول از همه بگم که یه دلیلی داره که من گلکسی زد فولد ۷ سامسونگ رو آتیش زدم، ولی فعلا کاری به اون نداشته باشیم. تو این ۶ سالی که صفحه‌ نمایش گوشی‌های تاشو رو باز کردم، هیچ‌وقت نتونستم یه نمایشگر سالم از یه فولد دربیارم. اما امروز اوضاع فرق می‌کنه. میزم رو کاملا تمیز کردم، پس می‌دونی که کارمون جدیه. من آماده و متمرکزم و می‌خوایم یه بار برای همیشه ثابت کنیم که صفحه‌ نمایش‌های تاشوی نرم سامسونگ رو می‌شه سالم درآورد. تا جایی که من می‌دونم، هیچ‌کس تا حالا موفق به انجام این کار روی فولد ۷ نشده. پس اگه من بتونم انجامش بدم، یعنی مهارت‌هام بی‌رقیبه و باید تو وقت‌های آزادم جراحی مغز رو شروع کنم.

کالبدشکافی گوشی Samsung Z Fold 7

ما می‌دونیم که صفحه‌ی داخلی فولدها نرمه. اما نه فقط نرم، بلکه دور لبه‌هاش هم خیلی شکننده است. درست مثل نقطه‌ ضعف ستاره‌ی مرگ که تو دریچه‌ی اگزوزش بود، هر گوشی تاشو هم تو لبه‌هاش که تمام لایه‌ها روی هم سوار شدن، نقطه ضعف داره.

اگه گرد و غبار وارد این قاب پلاستیکی بشه، فاتحه‌ی فولد خونده است. خوشبختانه، این نوارهای پلاستیکی مشکی خیلی محکم چسبیدن؛ انقدر که جدا کردنشون خیلی سخته. یه لایه‌ی لاستیکی هم دارن که احتمالا به استاندارد IP48 کمک می‌کنه و الان خوبه که بدونیم هیچ‌وقت خودشون جدا نمی‌شن. و خب، راستش هیچ دلیلی هم وجود نداره که کسی بخواد این صفحه‌ی مرکزی رو جدا کنه، مگر اینکه قبلا شکسته باشه. من فقط می‌خوام خودم رو به چالش بکشم تا از بقیه بهتر باشم.

البته من قبلا هم تا اینجا اومده بودم، پس هنوز کار خارق‌العاده‌ای نکردیم. حالا یکم بهش حرارت می‌دم که امیدوارم چسب زیر صفحه‌نمایش رو یکم نرم کنه. دلیلی که فکر می‌کنم این بار موفق می‌شیم اینه که سامسونگ ظاهرا یه صفحه‌ی پشتی تیتانیومی به صفحه‌ی منعطف اضافه کرده، البته زیر اون قسمت‌هایی که نباید منعطف باشن. و تا وقتی که من زیر اون ورق تیتانیومی بمونم و صفحه‌نمایش رو نپیچونم یا کج نکنم، باید سالم بمونه.

می‌تونه مثل هات‌داگ یا همبرگر خم بشه، اما نه هر دوتا با هم. این رو هم از ویدیوهای کالبدشکافی دیگه فولد ۷ تو یوتیوب، مثل iFixit یا Phone Repair Guru می‌دونم که قطعات حساس مثل کابل‌های فلت، در سمت چپ صفحه هستن. پس اون بخش رو آخر از همه جدا می‌کنم. درس گرفتن از اشتباهات دیگران بهترین راه برای موفقیته.

حالا یکم الکل ایزوپروپیل می‌ریزم تو شکاف، که کارش تو حل کردن چسب عالیه و هیچ فشاری به صفحه‌نمایش نمیاره. و رسما به نیمه‌ی راه رسیدیم.

وقتی این تکه‌ی صفحه‌نمایش رو جابه‌جا می‌کنی، می‌بینی که چقدر نازکه. و واقعا شگفت‌انگیزه که هنوز همه چی کار می‌کنه. یکم دیگه الکل لازمه و یکم کشیدن خیلی ملایم و محکم، با دقت روی کابل‌های حساس که تو سمت چپ تا شدن که خراب نشن، چون داریم با یه چیزی کار می‌کنیم که تقریبا به نازکی کاغذ هست. و نگاه کن! از لرزش دستام معلومه که چقدر از این اتفاق شوکه شدم. شاید من بهترین تعمیرکار گوشی‌ هوشمند باشم. اگه بتونم صفحه‌نمایش فولد ۷ رو سالم دربیارم، دیگه چه کاری هست که نتونم انجام بدم؟ فکر کنم قدم منطقی بعدی تسلط بر جهان باشه.

تقریبا هر بار که من می‌گم صفحه‌ی داخلی پلاستیکیه، بدون استثنا یکی جواب می‌ده که فقط به خاطر محافظ صفحه‌ی داخلیشه، که البته حرفشون درسته. با اینکه سامسونگ میگه این لایه جداشدنی نیست و از نظر فنی بخشی دائمی از صفحه‌نمایشه، اما ارزشش رو داره که از نزدیک بهش نگاه کنیم.

با جدا شدن کامل لایه‌ی بالایی، لایه‌ی زیر اون هم پلاستیکیه و خیلی واضح تو سطح دو خط میفته. مهم‌ترین لایه‌ها با ناخن هم آسیب می‌بینن.

حالا، فقط برای اهداف علمی، بذارید بهتون نشون بدم که اون تکه‌های پلاستیکی دور قاب چقدر مهم هستن. با کوچک‌ترین ضربه به لبه‌ی صفحه‌ی منعطف فولد ۷ با چاقوی جری‌ریگ، سریعا از کار میفته. اون قاب‌های پلاستیکی که اول جدا کردیم، برای زنده موندن صفحه‌ی مرکزی حیاتی هستن. چیز باحالی که هست، وقتی لایه‌های دیگه رو کنار می‌زنیم تا به صفحه‌ی پشتی تیتانیومی برسیم، اینه که سامسونگ هنوز یه لایه‌ی شیشه‌ای داخلی قرار داده. می‌تونی صدای شکستنش رو بشنوی. این شیشه‌ی فوق‌نازکه، هم از نظر اسم و هم کارکرد. و با اینکه جزو لایه‌های بالایی نیست، اما هنوز اینجاست و یکم استحکام اضافه می‌کنه.

سامسونگ صفحه‌نمایش پیکسل فولد رو هم تولید می‌کنه که اون هم شیشه‌ی فوق‌نازک داره. و بیاین واقع‌بین باشیم، سامسونگ احتمالا صفحه‌نمایش آیفون تاشو رو هم تو ادامه‌ی امسال می‌سازه، چون در حال حاضر هیچ‌کس تکنولوژی صفحه‌نمایش تاشوی بهتری از سامسونگ نداره و اپل هم هنوز آماده‌ی اختراع چیزها از صفر نیست. حالا ورق پشتی تیتانیومی براق رو جدا می‌کنم.

چند راه برای اینکه بفهمیم این تیتانیوم واقعی هست یا نه وجود داره. یکی با یه اسکنر XRF که 20 هزار دلاریه که من الان ندارم. روش دیگه‌ی تایید، با آتیشه، چون همون‌طور که می‌دونیم، تیتانیوم وقتی حرارت می‌بینه، رنگ‌های اکسیدی به خودش می‌گیره. اون شبکه‌ی فلزی وسط صفحه‌نمایش هم احتمالا از تیتانیومه. این فقط استحکام بیشتری به چین وسط اضافه می‌کنه، که آسیب‌پذیرترین قسمت نمایشگره. بعد از حرارت دادن فلز با فندک بوتان، هیچ تغییر رنگی نمی‌بینم. فندک بوتان با دمای حدود ۱۶۰۰ درجه‌ی فارنهایت می‌سوزه، که شاید به اندازه‌ی کافی داغ نباشه.

یکم قوی‌ترش می‌کنم با تورچ گاز MAP که بیشتر از دو برابر داغ‌تره، تو دمای ۳۷۰۰ درجه، بالاخره یه اتفاقی میفته. اوپس. این آتیش چند چیز رو به ما میگه. جرقه‌های سفید و داغ شبکه‌ی فلزی واکنشی، نشانه‌ی تیتانیومه. و حالا اون حلقه‌های رنگی حرارتی رو می‌بینیم که تیتانیوم واقعی این‌طوری واکنش می‌ده. فولاد به این اندازه نمی‌سوزه و جرقه‌های فولاد رنگ زرد یا نارنجی دارن، و آلومینیوم اصلا جرقه نمی‌زنه.

یه نکته‌ی جالب؛ آبشارهای آتش‌بازی که تو چهارم جولای می‌بینی، معمولا با پودر تیتانیوم ساخته می‌شن، به خاطر اینکه چقدر واکنش‌پذیر و روشن می‌سوزه.

در نهایت، صفحه‌نمایش از داخل به گوشی وصله و طبق انتظار، هیچ چیز دیگه‌ای زیر صفحه‌نمایش تاشو قابل دسترسی نیست. پس، همون‌طور که اول پیش‌بینی کردیم، هیچ‌وقت یه موقعیت واقعی پیش نمیاد که این صفحه‌ نمایش نیاز به جدا شدن داشته باشه، مگر اینکه قبلا شکسته یا آسیب دیده باشه و به هر حال نیاز به تعویض داشته باشه، یا البته، اگه فقط می‌خوای مهارتت رو به رخ بقیه بکشی. گوشی من هنوز کاملا کار می‌کنه، البته به جز صفحه‌ی داخلیش. پس، فقط برای سرگرمی و با این امید که یه روزی کسی از این ویدیو برای تعمیر گوشی خودش استفاده کنه، ما بقیه‌ی کالبدشکافی رو ادامه می‌دیم تا قبل از اینکه خودت بری سراغش، بدونی داخلش چه خبره. شیشه‌ی پشت به راحتی و یک‌تکه جدا می‌شه اگه با حوصله کار کنی.

صفحه‌ی جلویی هم کار سختیه چون عمیقا تو قاب آلومینیومی فرو رفته، اما با حرارت کافی و یه ابزار نازک، و البته دقت کافی که به لبه‌ی نمایشگر AMOLED زیر شیشه دست نزنی، قابل انجام هست، درست مثل کاری که قبلا تو کالبدشکافی فلیپ ۷ انجام دادیم. و بعد مثل یه قطعه‌ی لگو جدا می‌شه.

حالا با جدا شدن شیشه‌ی جلو و پشت، به حدود ۳۷ تا پیچ چهارسو دسترسی داریم. واقعا شگفت‌انگیزه که سامسونگ چقدر تکنولوژی رو تو همچین فضای کوچیکی جا داده.

ما شارژر بی‌سیم ۱۵ واتی رو داریم که می‌تونه با توان ۴.۵ وات شارژ بی‌سیم معکوس انجام بده.

درگاه سیم‌کارت هم هست که تقریبا به اندازه‌ی خود گوشی ضخیمه. من یکم از محافظ‌های دور برد رو جدا می‌کنم و برای اولین بار باتری فوق‌العاده بلند رو تو سمت راست گوشی می‌بینیم که صاف شده. درست زیر اسپیکر استریوی بالایی قرار گرفته که روی دهانه‌ش یکم توری فلزی داره. سامسونگ دوباره برای باتری از نوار کششی استفاده کرده. یه امتیاز مثبت برای این کار. اما نوارها فقط روی نیمه‌ی پایینی باتری خیلی بلند هستن، که هنوز خم شدن رو ممکن می‌کنه. هرگونه خم شدن باتری می‌تونه باعث اتصال کوتاه تو لایه‌های داخلی بشه، که باعث انفجار یا پر شدن کیسه‌ی باتری با گاز می‌شه، که سامسونگ به نوعی برای این کار معروفه. باتری بلند ۲۲۱۰ میلی‌آمپرساعته.

با جدا شدن باتری، می‌تونیم یه سری علائم ماشین‌کاری رو روی بدنه‌ی آلومینیومی ببینیم. این علائم وقتی ابزار روی حفره‌های مختلف گوشی حرکت می‌کنه، باقی می‌مونن. سامسونگ سالانه حدود ۲ میلیون از این گوشی‌های فولد رو می‌فروشه، که حجم نجومی از زمان ماشین‌کاریه. فکر می‌کنم خیلی باحال باشه یه روزی کارخونه‌ش رو ببینم.

باتری سمت چپ هم نوار کشیدن داره و ۲۱۹۰ میلی‌آمپرساعته که مجموعش رو به ۴۴۰۰ می‌رسونه.

کابل پورت شارژ پایینی، سخت‌افزار طلایی میکروفون و پورت تایپ سی 3.2 بدون پوشش رو داره که از یه حلقه‌ی لاستیکی قرمز برای اتصال به قاب گوشی استفاده می‌کنه تا ضدآب بودنش رو تامین کنه.

ویبراتور مستطیلی و یکی از نازک‌ترین‌هایی هست که تا حالا دیدیم.

آنتن موج میلی‌متری 5G بعدی میاد بیرون، که یکم باحال به نظر میاد.

بعد مادربرد، که به طور شگفت‌انگیزی تو یه گوشی ۲۰۰۰ دلاری، هیچ سیستم خنک‌کننده‌ی خارجی نداره. دوربین فوق‌عریض ۱۲ مگاپیکسلی بالا، لرزشگیر اپتیکال نداره. دوربین اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی وسط، لرزشگیر اپتیکال تصویر داره. و دوربین تله‌فوتو ۱۰ مگاپیکسلی پایین هم OIS داره.

یکم خنک‌کننده زیر نوار گرافیتی پشت هست، بیشتر برای از بین بردن فاصله‌ی هوایی بین پردازنده و گرافیت. اما وقتی اون حرارت به گرافیت می‌رسه، یه فاصله‌ی هوایی دیگه بین اون و بدنه‌ی آلومینیومی وجود داره. هوا خوب نیست. و از اون بدتر، لایه‌ی آبی رنگ شده رسانایی حرارتی قاب آلومینیومی رو کم می‌کنه، پس حرارت قطعا چیزیه که کاربران حرفه‌ای گوشی هوشمند باید حواسشون بهش باشه.

هر دو دوربین سلفی برای صفحه‌ی بیرونی و داخلی ۱۰ مگاپیکسلی هستن و هیچ لرزشگیر اپتیکال تصویر ندارن.

حالا، تنها قسمتی که مونده ببینیم، لولای فولد ۷ هست، که جالبه که با ۲۴ تا پیچ چهارسوی دیگه سر جاش نگه داشته شده و همه‌شون با نوار لاستیکی خاکستری پوشیده شدن.

فرض می‌کنم این نوار برای ضدآب بودن هست، تا اگه خیس شد، مایعی از سوراخ‌های پیچ وارد قاب نشه. خوبه که این محافظت اضافه رو می‌بینیم، اما البته، باید سعی کنی گوشی ۲۰۰۰ دلاریت خیس نشه. و این هم از این. ۲۷ درصد نازک‌تر و ۴۳ درصد سبک‌تر از لولای فولد ۶ قبلی. خیلی خفنه.