معرفی گوشی Galaxy Z TriFold سامسونگ

امروز قراره در مورد محصولی صحبت کنیم سامسونگ خیلی بی سروصدا تو 2 دسامبر 2025 (11 آذر 1404) بدون هیچ پیش زمینه ای معرفیش کرد و تا همین چند سال پیش فقط توی فیلم‌های علمی تخیلی مثل Westworld می‌دیدیم. محصولی که مرز بین گوشی هوشمند، تبلت و کامپیوتر جیبی رو نه تنها کمرنگ کرده، بلکه رسما برداشته و مچاله کرده! بله، صحبت از Samsung Galaxy Z TriFold هست؛ اولین تلاش سامسونگ برای ورود به دنیای گوشی‌های سه‌تیکه یا همون Trifold.

بعد از اینکه هواوی با میت XT اون سر و صدای عجیب رو راه انداخت و لقب اولین رو دزدید، همه منتظر بودیم ببینیم سامسونگ، که خودش رو پدرخوانده‌ی گوشی‌های تاشو میدونه، چه جوابی تو آستین داره. آیا فقط یه کپی‌کاری ساده می‌بینیم یا سامسونگ قراره با مهندسی کره‌ای خودش، استانداردهای جدیدی رو تعریف کنه؟ اگه میخواید بدونید این غول ۳۰۰۰ دلاری چه چیزهایی داره با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید.

طراحی و کیفیت ساخت؛ وقتی ضخامت شوخی‌بردار نیست!

اولین چیزی که توی هر گوشی تاشویی، و مخصوصا یه گوشی سه‌تیکه، حرف اول و آخر رو میزنه، طراحی و مهندسی ساخته. بیایید روراست باشیم، ساختن یه گوشی که یه بار تا میشه خودش مصیبتیه، حالا تصور کنید بخواید دو بار تاش کنید و انتظار داشته باشید مثل پاره آجر تو جیب سنگینی نکنه! سامسونگ توی گلکسی زد ترای‌فولد دقیقا روی همین لبه تیغ راه رفته.

سامسونگ ادعا میکنه که این گوشی توی حالت باز شده (Unfolded)، در نازک‌ترین بخشش فقط و فقط ۳.۹ میلی‌متر ضخامت داره. بذارید این عدد رو هضم کنیم. ۳.۹ میلی‌متر یعنی تقریبا نصف ضخامت خیلی از گوشی‌های معمولی که الان دستتونه. البته این عدد یه سری تبصره داره؛ این ضخامت بدون احتساب برآمدگی دوربین و لایه‌های محافظ پیش‌فرض اندازه‌گیری شده. اگه بخوایم دقیق‌تر بشیم، ضخامت پنل‌های مختلف با هم متفاوته:

• پنل کناری (که سیم‌کارت توشه): ۳.۹ میلی‌متر

• پنل وسطی: ۴.۲ میلی‌متر

• پنل کناری (که دکمه‌ها روشه): ۴ میلی‌متر

این اختلاف ضخامت‌های ریز شاید به چشم نیاد، اما نشون میده که مهندس‌های سامسونگ برای جا دادن قطعات توی این فضای تنگ چه جنگی داشتن. وقتی گوشی رو می‌بندید (حالت Folded)، ضخامت کلی میرسه به حدود ۱۲.۹ میلی‌متر. این یعنی ضخامتی تقریبا مشابه گلکسی زد فولد ۵ یا ۶، که با توجه به اینکه اینجا سه لایه روی هم قرار می‌گیرن، یه دستاورد مهندسی فوق‌العاده‌ست. برای مقایسه، هواوی Mate XT توی حالت بسته ۱۲.۸ میلی‌متره، پس سامسونگ تونسته توی ضخامت رقابت پایاپایی داشته باشه، اونم با مکانیزم تا شدن به داخل که ذاتا فضای بیشتری می‌گیره.

مکانیزم لولا: رقص دوگانه تیتانیوم

قلب تپنده‌ی مکانیکی این گوشی، سیستم لولای جدیدی هست که سامسونگ بهش میگه Armor FlexHinge. برخلاف گوشی‌های تاشوی معمولی که یه لولا دارن، اینجا ما با دو تا لولا طرفیم که باید با هم هماهنگ باشن. سامسونگ برای اینکه مطمئن بشه این لولاها زیر فشار و باز و بسته شدن‌های مداوم آخ نمیگن، از تیتانیوم توی ساختشون استفاده کرده. تیتانیوم هم سبکه و هم مقاومتش در برابر خستگی فلز (Metal Fatigue) خیلی بالاست.

نکته‌ی خیلی مهم توی طراحی سامسونگ، استفاده از مکانیزم Inward-Folding یا تا شدن به داخل برای هر دو لولاست. این دقیقا برعکس رویکرد هواوی توی Mate XT هست که یکی به داخل و یکی به بیرون تا میشه (Z-shape). سامسونگ تصمیم گرفته محافظه‌کارانه عمل کنه و هر دو بال گوشی رو به سمت داخل جمع کنه تا نمایشگر اصلی ۱۰ اینچی، وقتی گوشی بسته‌ست، کاملا در امان باشه و بین لایه‌های بدنه ساندویچ بشه. این یعنی وقتی گوشی تو جیبتونه، کلید و سکه نمی‌تونن خطی روی اون نمایشگر گرون‌قیمت بندازن.

یکی از باحال‌ترین و شاید عجیب‌ترین ویژگی‌های طراحی این گوشی، سیستم Auto-Alarm برای تا کردن اشتباهه. ببینید، چون دو تا لولا داریم و پنل‌ها باید به ترتیب خاصی بسته بشن (مثلا اول پنل چپ، بعد پنل راست)، اگه شما بیاید و زور بزنید که گوشی رو برعکس تا کنید یا ترتیب رو رعایت نکنید، سنسورهای داخلی تشخیص میدن.

گوشی شروع می‌کنه به ویبره زدن و روی صفحه پیام هشدار میده که نکن! داری اشتباه میزنی!. این نشون میده که مکانیزم داخلی چقدر پیچیده و حساسه و سامسونگ چقدر نگران اینه که کاربرا توی همون روز اول، هیجان‌زده بشن و گوشی ۳۰۰۰ دلاری رو به فنا بدن. این ویژگی شاید خنده‌دار به نظر بیاد، ولی نشون‌دهنده‌ی توجه به جزئیات توی طراحی کاربری (UX) یه محصول سخت‌افزاری جدیده.

متریال و کیفیت ساخت: لوکس و صنعتی

توی بخش متریال، سامسونگ کم نذاشته. فریم دور گوشی از Advanced Armor Aluminum ساخته شده که مقاومت خیلی بالایی در برابر ضربه و خط و خش داره. پنل پشتی هم از جنس Ceramic-Glass Fiber Reinforced Polymer هست. این اسم طولانی یعنی چی؟ یعنی یه ترکیبی از سرامیک، شیشه و فیبر پلیمری که هم حس لوکس بودن شیشه رو میده، هم سبکی پلاستیک رو داره و هم مقاومت سرامیک رو.

وزن گوشی ۳۰۹ گرم اعلام شده. شاید بگید اوووه چه سنگین! ولی بیایید منصف باشیم. شما دارید عملا یه تبلت ۱۰ اینچی و یه گوشی رو با هم حمل می‌کنید. آیفون ۱۴ پرو مکس با اون ابعادش ۲۴۰ گرمه. پس ۳۰۹ گرم برای این حجم از تکنولوژی و باتری، عدد معقولیه، هرچند قطعا توی جیب شلوار حسابی احساس میشه.

رنگ‌بندی هم فعلا محدود شده به یه رنگ خاص به اسم Crafted Black. این مشکی یه بافت خاص داره، شبیه به فیبر کربن که یه حس صنعتی و خیلی حرفه‌ای به گوشی میده. سامسونگ خواسته با این رنگ بگه که این گوشی اسباب‌بازی نیست، بلکه یه ابزار جدی برای بیزنس و کارای سنگینه.

نمایشگر؛ اقیانوسی از پیکسل‌ها در جیب شما

خب، می‌رسیم به اصلی‌ترین دلیل وجودی این گوشی: صفحه نمایش‌ها. ما اینجا با دو تا تجربه بصری کاملا متفاوت طرفیم که سامسونگ سعی کرده هر دو رو در بالاترین سطح کیفیت نگه داره.

صفحه نمایش کاور (Cover Screen): پنجره‌ای به دنیای بیرون

وقتی گوشی بسته‌ست، شما با یه صفحه نمایش ۶.۵ اینچی روبرو هستید که نقش گوشی معمولی رو بازی می‌کنه. اما این معمولی بودن فقط در ابعاده، نه در کیفیت.

• پنل: Dynamic AMOLED 2X

• رزولوشن: ۲۵۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل

• روشنایی: قله روشنایی ۲۶۰۰ نیت

• نرخ نوسازی: ۱۲۰ هرتز تطبیقی (LTPO)

• محافظ: Gorilla Glass Ceramic 2

روشنایی ۲۶۰۰ نیت برای صفحه کاور فوق‌العاده‌ست. این یعنی حتی وسط ظهر توی کویر هم می‌تونید راحت با گوشی کار کنید. نسبت تصویر ۲۱:۹ هم باعث میشه گوشی خوش‌دست باشه و راحت بشه با یک دست باهاش کار کرد، هرچند قدش یه کم بلنده. این صفحه نمایش عملا همون تجربه‌ای رو میده که از یه پرچمدار سری S انتظار دارید، پس برای کارهای روزمره مثل تماس، پیام دادن و چک کردن اینستاگرام نیازی به باز کردن گوشی نیست.

صفحه نمایش اصلی (Main Screen): سینمای IMAX شخصی

و اما جادوی اصلی! وقتی گوشی رو دو مرحله باز می‌کنید، با یه نمایشگر غول‌پیکر ۱۰ اینچی مواجه می‌شید.

• پنل: Dynamic AMOLED 2X تاشو

• رزولوشن: ۲۱۶۰ در ۱۵۸۴ پیکسل

• تراکم پیکسلی: ۲۶۹ ppi

• روشنایی: قله روشنایی ۱۶۰۰ نیت

• نرخ نوسازی: ۱ تا ۱۲۰ هرتز تطبیقی

شاید بپرسید چرا روشنایی صفحه داخلی (۱۶۰۰ نیت) کمتر از صفحه بیرونیه؟ دلیلش مدیریت انرژی و گرماست. روشن کردن یه پنل ۱۰ اینچی با روشنایی ۲۶۰۰ نیت، هم باتری رو توی نیم ساعت می‌خوره و هم گوشی رو ذوب می‌کنه! با این حال، ۱۶۰۰ نیت برای یه صفحه تاشو عدد بسیار خوبیه و کاملا راضی‌کننده‌ست. تکنولوژی Vision Booster هم کمک می‌کنه که کنتراست و رنگ‌ها توی محیط‌های پرنور بهینه بشن.

چالش چین‌خوردگی (Crease): دو تا خط روی صورت ماه!

توی گوشی‌های تاشوی معمولی، همیشه بحث سر اون خط وسط بود. حالا اینجا ما دو تا خط تا داریم! چون دو تا لولا داریم. سامسونگ ادعا کرده که با استفاده از ساختار جدید لولا و لایه‌های محافظ صفحه، میزان چین‌خوردگی رو به حداقل رسونده.

بررسی‌های اولیه نشون میده که وقتی از روبرو به محتوا نگاه می‌کنید، این خط‌ها تقریبا نامرئی هستن. اما واقعیت فیزیک اینه که اگه نور از زاویه بتابه یا انگشتتون رو روی صفحه بکشید، قطعا اون دو تا دره رو حس می‌کنید. این بهای داشتن یه تبلت تو جیبه و فعلا تکنولوژی نتونسته کاملا حذفش کنه.

نسبت تصویر صفحه باز شده تقریبا ۴:۳ هست (یه کم عریض‌تر). این نسبت برای وب‌گردی، کار با داکیومنت‌ها و مولتی‌تسکینگ عالیه، اما برای فیلم دیدن (که معمولا ۱۶:۹ یا ۲۱:۹ هستن) باعث میشه نوارهای سیاه ضخیمی بالا و پایین تصویر داشته باشید. البته با توجه به سایز ۱۰ اینچی، حتی با وجود نوارهای سیاه هم تصویر بزرگی دارید، ولی خب تمام صفحه پر نمیشه.

باتری و شارژدهی؛ نیروگاه اتمی سه‌تیکه

یکی از نگرانی‌های اصلی در مورد گوشی‌های تاشو، عمر باتریه. صفحه نمایش بزرگتر یعنی مصرف بیشتر. سامسونگ برای حل این مشکل، یه راهکار جالب پیاده کرده. گلکسی زد ترای‌فولد دارای یه سیستم باتری سه سلولی با ظرفیت مجموع ۵۶۰۰ میلی‌آمپر ساعت هست.

این یعنی چی؟ یعنی توی هر کدوم از سه پنل گوشی، یه باتری نازک و پهن قرار گرفته. این کار دو تا مزیت داره:

1. ظرفیت بالا: ۵۶۰۰ میلی‌آمپر برای یه گوشی تاشو عدد خیلی خوبیه (زد فولد ۶ باتری ۴۴۰۰ داشت!).

2. توزیع وزن: چون باتری‌ها پخش شدن، گوشی توی دست تعادل داره و یه طرفش سنگین‌تر از طرف دیگه نیست.

سامسونگ ادعا کرده که با این باتری می‌تونید تا ۱۷ ساعت مداوم ویدیو تماشا کنید. با توجه به پردازنده بهینه اسنپدراگون ۸ الیت و نمایشگرهای LTPO که می‌تونن نرخ نوسازی رو پایین بیارن، انتظار میره که توی استفاده معمولی (ترکیبی از صفحه بسته و باز)، این گوشی راحت یک روز کامل و حتی کمی بیشتر دوام بیاره. البته اگه همش صفحه ۱۰ اینچی روشن باشه و روشنایی رو ته بچسبونید، طبیعتا مصرف بالاتر میره.

خبر خوب اینه که این گوشی از شارژ سیمی ۴۵ وات و شارژ بی‌سیم ۱۵ وات پشتیبانی می‌کنه. شاید ۴۵ وات در برابر شارژرهای ۱۰۰ واتی چینی‌ها کم به نظر بیاد، ولی برای سامسونگ استاندارده.

اما خبر بهتر و عجیب‌تر: شارژر ۴۵ واتی داخل جعبه هست!.

بله، درست خوندید. سامسونگ که سال‌هاست شارژر رو حذف کرده بود، برای این گوشی ۳۰۰۰ دلاری دست و دلباز شده و شارژر، کابل و حتی یه قاب محافظ (Case) رو توی جعبه گذاشته. ظاهراً سامسونگ هم فهمیده که کسی که اینقدر پول میده، زور داره بره جداگانه شارژر بخره!

دوربین؛ ۲۰۰ مگاپیکسل روی گوشی تاشو؟!

معمولا گوشی‌های تاشو توی بخش دوربین همیشه یه پله عقب‌تر از پرچمدارهای سری S بودن. دلیلش هم کمبود فضا برای سنسورهای بزرگ بود. اما سامسونگ توی زد ترای‌فولد سنت‌شکنی کرده و یه ماژول دوربین در حد پرچمدار سوار کرده.

مشخصات فنی دوربین‌ها

استفاده از سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی توی یه گوشی تاشو یه حرکت بزرگه. این یعنی شما می‌تونید عکس‌هایی با جزئیات وحشتناک بگیرید. سامسونگ احتمالا از همون الگوریتم‌های پردازشی S25 Ultra استفاده می‌کنه که با ترکیب ۱۶ پیکسل در ۱ پیکسل (Pixel Binning)، عکس‌های ۱۲.۵ مگاپیکسلی با جذب نور فوق‌العاده توی شب تحویل میده.

چرا زوم ۱۰ برابری نیست؟

شاید بپرسید، پس زوم فضایی ۱۰۰ برابری کو؟. خب، اینجا باید یقه فیزیک رو بگیریم. دوربین‌های پریسکوپی (که زوم ۵ یا ۱۰ برابر اپتیکال میدن) نیاز به ضخامت دارن چون لنزها به صورت عمودی چیده میشن. وقتی کل ضخامت گوشی ۳.۹ میلی‌متره، جا دادن یه ماژول پریسکوپی ضخیم غیرممکنه، مگر اینکه یه برآمدگی خیلی زشت و گنده پشت گوشی درست کنن. سامسونگ ترجیح داده طراحی باریک رو حفظ کنه و به زوم ۳ برابری بسنده کنه. البته با وجود سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی، شما می‌تونید زوم دیجیتال با کیفیت بالا (Lossless Crop) داشته باشید که تا حدی جای خالی زوم اپتیکال رو پر می‌کنه.

یکی از مزایای گوشی‌های تاشو اینه که می‌تونید گوشی رو باز کنید و از دوربین‌های اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی برای سلفی گرفتن استفاده کنید، در حالی که تصویر خودتون رو توی صفحه نمایش کاور (که حالا رفته پشت گوشی) می‌بینید. این یعنی با‌کیفیت‌ترین سلفی‌های ممکن، با پرتره واقعی و جزئیات دقیق پوست. بلاگرها عاشق این قابلیت میشن!

سخت‌افزار و عملکرد؛ اژدهایی که مهار شده

سامسونگ برای مغز متفکر این هیولا، ریسک نکرده و سراغ بهترین گزینه بازار رفته. Snapdragon 8 Elite for Galaxy. این چیپست، نسخه‌ی تقویت شده و اختصاصی کوالکام برای سامسونگه که توی سری S25 Ultra هم استفاده شده بود.

اسنپدراگون ۸ الیت یه چیپست ۳ نانومتریه که قدرت پردازشی وحشتناکی داره. هسته‌های جدید Oryon کوالکام توی این چیپست، عملکرد تک‌هسته‌ای و چند‌هسته‌ای رو به شدت بالا بردن. برای یه گوشی که قراره سه تا برنامه رو همزمان اجرا کنه، این قدرت حیاتیه.

توی بخش گرافیک هم آدرنو جدید غوغا می‌کنه. بازی‌هایی مثل Genshin Impact یا Call of Duty Warzone روی این صفحه ۱۰ اینچی با بالاترین گرافیک اجرا میشن و تجربه‌ای نزدیک به کنسول‌های دستی میدن.

سامسونگ برای این مدل خساست به خرج نداده. ۱۶ گیگابایت رم به صورت استاندارد روی همه مدل‌ها وجود داره. این حجم رم برای مدیریت اون همه پیکسلی که باید رندر بشه و برنامه‌هایی که همزمان باز هستن، کاملا ضروریه.

توی بخش حافظه داخلی هم دو گزینه دارید:

1. ۵۱۲ گیگابایت

2. ۱ ترابایت

خبری از مدل ۲۵۶ گیگابایتی نیست که کاملا منطقیه. کسی که این گوشی رو می‌خره، قطعا دیتای زیادی داره و نمی‌خواد نگران پر شدن حافظه باشه. نوع حافظه هم UFS 4.0 (یا شاید نسخه جدیدتر ۴.۱ طبق برخی شایعات) هست که سرعت انتقال اطلاعاتش فضاییه.

سیستم خنک‌کننده

یکی از بزرگترین چالش‌های مهندسی توی این گوشی، دفع گرماست. وقتی ضخامت بدنه ۳.۹ میلی‌متره، کجا می‌خواید لوله‌های حرارتی و محفظه بخار (Vapor Chamber) بذارید؟ سامسونگ مجبور شده چیپست رو توی یکی از پنل‌های کناری (احتمالا پنلی که دوربین‌ها روشه) جا بده و از یه سیستم پخش حرارت پیشرفته استفاده کنه که گرما رو توی سطح بدنه پخش کنه. با این حال، انتظار میره که توی پردازش‌های سنگین طولانی مدت، اون بخش از بدنه داغ بشه و سیستم برای جلوگیری از آسیب، نور صفحه یا فرکانس پردازنده رو پایین بیاره. این فیزیکه و نمیشه کاریش کرد، مگر اینکه فن بذارن که تو این ضخامت غیرممکنه.

نرم‌افزار و رابط کاربری؛ رقص One UI روی سه صحنه

سخت‌افزار قوی بدون نرم‌افزار هوشمند، فقط یه تیکه آهن پاره‌ست. سامسونگ که پادشاه نرم‌افزار گوشی‌های تاشوئه، اینجا هم سنگ تموم گذاشته. گلکسی زد ترای‌فولد با Android 16 و رابط کاربری One UI 8 عرضه میشه.

مولتی‌تسکینگ انقلابی: Split Trio

مهم‌ترین ویژگی نرم‌افزاری این گوشی، قابلیت جدیدی به اسم Split Trio هست. تا قبل از این توی گوشی‌های زد فولد می‌تونستیم صفحه رو نصف کنیم، اما اینجا می‌تونیم سه تا اپلیکیشن کامل رو به صورت ستونی کنار هم اجرا کنیم.

تصور کنید:

• ستون چپ: واتساپ برای چت کردن.

• ستون وسط: کروم برای وب‌گردی.

• ستون راست: یوتیوب برای دیدن ویدیو.این سطح از مولتی‌تسکینگ روی موبایل بی‌سابقه‌ست. سامسونگ گفته که می‌تونید چیدمان این پنجره‌ها رو شخصی‌سازی کنید و حتی به صورت افقی یا عمودی بچینیدشون. همچنین قابلیت App Pairs که قبلا داشتیم، حالا پیشرفته‌تر شده و می‌تونید گروه‌های سه‌تایی از برنامه‌ها رو بسازید و با یک لمس هر سه تا رو با هم باز کنید.

دکس (Samsung DeX) بدون نیاز به مانیتور!

این یکی از اون قابلیت‌هاییه که دهن آدم رو باز نگه میداره. گلکسی زد ترای‌فولد اولین گوشی سامسونگه که Standalone DeX داره. یعنی چی؟ یعنی لازم نیست گوشی رو با کابل به مانیتور وصل کنید تا رابط کاربری دسکتاپ بگیرید. خود صفحه ۱۰ اینچی گوشی تبدیل به محیط دسکتاپ میشه! شما می‌تونید یه موس و کیبورد بلوتوث بهش وصل کنید و عملا یه لپ‌تاپ کوچولو داشته باشید. توی این حالت، نوار وظیفه (Taskbar) شبیه ویندوز میشه، پنجره‌ها شناور میشن و می‌تونید تا ۴ تا فضای کاری (Workspace) مختلف داشته باشید که توی هر کدوم ۵ تا برنامه بازه. این برای کسایی که دائم در حال سفر هستن و می‌خوان کارای اداری انجام بدن، یه موهبته.

هوش مصنوعی Galaxy AI و Gemini Live

طبیعتا تمام قابلیت‌های هوش مصنوعی که توی سری S25 و Z Fold 6 دیدیم (مثل ترجمه زنده، خلاصه‌سازی متن، ویرایش عکس) اینجا هم هستن. اما یه ویژگی جدید، ادغام عمیق با Gemini Live گوگل هست.

شما می‌تونید با هوش مصنوعی مکالمه زنده و پیوسته داشته باشید. مثلا دارید یه ویدیو توی یوتیوب می‌بینید و همزمان از Gemini می‌پرسید این مکانی که تو ویدیو هست کجاست؟ و اون با تحلیل تصویر بهتون جواب میده، بدون اینکه نیاز باشه ویدیو رو متوقف کنید یا اسکرین‌شات بگیرید.

اسپیکر و صدا؛ سینمای همراه

اطلاعات در مورد سیستم صوتی این گوشی نشون میده که ما با اسپیکرهای استریو طرفیم. با توجه به فضای بیشتر بدنه و تعداد پنل‌ها، انتظار میره که حجم صدا و تفکیک صدا (Sound Separation) بهتر از زد فولد‌های معمولی باشه. برای تماشای فیلم روی صفحه ۱۰ اینچی، صدای باکیفیت نصف لذت ماجراست.

غایب بزرگ؛ قلم S Pen

می‌رسیم به یکی از بزرگترین ضدحال‌های این گوشی. با اینکه ما یه صفحه ۱۰ اینچی داریم که جون میده برای نقاشی، طراحی و نوت‌برداری، اما Galaxy Z TriFold از قلم S Pen پشتیبانی نمی‌کنه. بله، نه جای قلم داره و نه حتی اگه قلم S25 Ultra یا قلم‌های سری Fold رو روش بکشید کار می‌کنه.

دلیلش چیه؟

دلیل اصلی فنی و مهندسیه. برای اینکه قلم روی صفحه کار کنه، نیاز به یه لایه اضافی زیر صفحه نمایش به اسم دیجیتایزر (Digitizer) هست. اضافه کردن این لایه به صفحه‌ای که قراره دو بار تا بشه و باید اینقدر نازک باشه، باعث افزایش ضخامت و پیچیدگی میشه. همچنین، دیجیتایزرها معمولا انعطاف‌پذیری محدودی دارن و تا کردنشون توی دو نقطه با شعاع‌های مختلف خیلی سخته.

سامسونگ بین نازک بودن و قلم داشتن، اولی رو انتخاب کرده. این برای کسایی که عادت داشتن با تبلت‌شون طراحی کنن، یه نقطه ضعف بزرگه و شاید باعث بشه سمت این گوشی نرن.

قیمت و زمان عرضه؛ آماده‌اید کلیه بفروشید؟

خب رسیدیم به قسمت دردناک ماجرا. قیمت! این گوشی قراره اول توی کره جنوبی در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۲۵ (یعنی همین چند روز دیگه) عرضه بشه. قیمت پایه توی کره حدود ۳,۵۹۰,۴۰۰ وون اعلام شده. اگه ماشین‌حساب رو برداریم و تبدیل کنیم، میشه چیزی حدود ۲,۴۵۰ تا ۲,۵۰۰ دلار آمریکا.

زمان عرضه جهانی:

سامسونگ گفته که بعد از کره، این گوشی به بازارهای چین، تایوان، سنگاپور، امارات و در نهایت آمریکا و اروپا میرسه. زمان عرضه برای آمریکا و بازارهای غربی احتمالا سه ماهه اول ۲۰۲۶ خواهد بود.

قیمت در ایران:

حالا بیایید این قیمت رو به تومان خودمون حساب کنیم. ۲۵۰۰ دلار با دلار بازار آزاد، به علاوه هزینه‌های گمرک، رجیستری (که برای گوشی‌های بالای ۶۰۰ دلار خیلی زیاده)، سود واردکننده و حباب اولیه بازار…

احتمالا این گوشی توی ایران با قیمتی بین 300 تا 400 میلیون تومان (و شاید اوایلش حتی 500 میلیون!) وارد بازار بشه. مثل باقی گوشی های تاشو مخاطب این گوشی قشر خیلی خاصی هستن.

جمع‌بندی

Samsung Galaxy Z TriFold بیشتر از اینکه یه محصول تجاری برای همه باشه، یه بیانیه قدرت از طرف سامسونگه. سامسونگ خواسته بگه: ما هنوز هم پیشروترین شرکت توی تکنولوژی نمایشگر هستیم و می‌تونیم غیرممکن رو ممکن کنیم.

نقاط قوت:

• تبدیل واقعی: داشتن یه تبلت ۱۰ اینچی کامل توی جیب کت.

• قدرت بی‌پایان: اسنپدراگون ۸ الیت و ۱۶ گیگ رم.

• دوربین عالی: ۲۰۰ مگاپیکسل واقعی، نه مثل تاشوهای قبلی.

• باتری قدرتمند: ۵۶۰۰ میلی‌آمپر با شارژر داخل جعبه.

• نرم‌افزار پخته: تجربه مولتی‌تسکینگ بی‌نظیر با One UI.

نقاط ضعف:

• قیمت نجومی: ۲۵۰۰ دلار پول کمی نیست.

• نبود قلم: بزرگترین حسرت برای طراحان و نوت‌بردارها.

• وزن و ضخامت: ۳۰۹ گرم توی جیب سنگینی می‌کنه.

• چین‌خوردگی: هنوز هم دو تا خط روی صفحه هست.

اگه شما عاشق تجربه کردن جدیدترین تکنولوژی‌ها قبل از بقیه هستید و حساب بانکی‌تون هم اجازه میده، این گوشی یه رویای محقق شده‌ست. حسی که موقع باز کردن سه تیکه این گوشی دارید، با هیچ چیز دیگه‌ای قابل مقایسه نیست.

اما برای ۹۹ درصد ما کاربران عادی؟ این گوشی فعلا فقط یه آرزوی قشنگ و یه ویدیو توی یوتیوب برای تماشا کردنه. خریدنش با این قیمت و این محدودیت‌ها (مثل نبود قلم و نگرانی از خرابی)، منطقی نیست. بهتره صبر کنیم تا نسل‌های بعدی بیان، تکنولوژی بالغ‌تر بشه و قیمتش پایین‌تر بیاد.

دم‌تون گرم که تا آخر این مقاله طولانی با موبونیوز همراه بودید. نظرتون چیه؟ آیا حاضرید جای یه ماشین، این گوشی رو بخرید؟ تو کامنت‌ها برامون بنویسید.