راهنمای خرید گوشی از نظر دوربین

همه چیز در مورد دوربین گوشی های هوشمند

چند سالی میشه که غول‌های بزرگ سازنده موبایل مثل اپل،سامسونگ، هواوی تمرکز خاصی روی بخش دوربین گوشی‌های موبایل گذاشتن. دوربین 108 مگاپیکسلی، زوم 120 برابری، دوربین‌های چندتایی و اخیرا زوم میکروسکوپی نمونه‌ای از تغییرات تو همین راستا بوده. آیا همیشه مگاپیکسل بالاتر یا تعداد لنز دوربین بیشتر یعنی کیفیت بالاتر تصویر؟ راستی گستره دینامیکی، وضوح تصویر و دیافراگم چه تاثیری دارن؟ با موبونیوز همراه باشید تا نگاهی موشکافانه‌تر به دوربین گوشی‌های موبایل بندازیم تا دفعه بعدی که تصمیم به خرید گوشی گرفتید به این نکات هم توجه کنید.سال 2011 کمپانی‌های LG و HTC اولین شرکت‌هایی بودن که گوشی با دو دوربین پشتی رو به بازار معرفی کردن. این رسم ادامه پیدا کرد تا الان که چند سالیه گوشی های مختلف – پرچمدار، میان‌رده و حتی پایین‌رده –  با چندتا لنز وارد بازار میشن. امروزه حتی گوشی‌هایی با 5 لنز دوربین هم تو بازار دیده میشه!!  چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم لنزهای مختلف وارد دنیای گوشی‌ها شدن و هرکدوم ویژگی‌های خاص خودشونو دارن و امکانات متنوعی رو در اختیار کاربر میذارن. برای درک بهتر تفاوت انواع لنز و اصلا اینکه تو چه چیزی فرق دارن اول از همه باید سراغ یه مفهوم دیگه بریم؛ فاصله کانونی.

فاصله کانونی

به طور خلاصه، ساده و دقیق به فاصله‌ی بین مرکز عدسی لنز و سنسور دوربین، فاصله کانونی میگن که توسط یه عدد مثلا از 15 تا 200 نمایش داده میشه و واحدش میلی‌متر هست. هر چقدر این عدد پایین‌تر باشه ما تصاویر عریض‌تری رو میبینیم و وقتی که فاصله کانونی بیشتر و بیشتر بشه زاویه دید محدود تر میشه و تصویر زوم‌تر میشه. در نتیجه میتونم بگیم که فاصله کانونی زاویه دید ما رو مشخص میکنه. همین مقدار فاصله کانونی باعث میشه تا لنزهای عریض، فوق عریض، و تله فوتو به وجود بیاد.

سنسور فوق‌عریض یا اولترا واید

امروزه لنزهای فوق‌عریض توی اکثر گوشی‌ها دیده میشن. این لنزها فاصله کانونیشون تقریبا 13 یا 14 میلی‌متر هستن در نتیجه زاویه دید وسیع‌تری رو در مقایسه با دوربین اصلی در اختیار کاربر میذاره مثلا اگه دارید از یه یک محیط جنگی عکس می‌گیرید تو حالت معمولی نهایتا از 6 تا درخت کنار هم بتونید عکس بگیرید اما تو دوربین فوق‌عریض تعداد درخت بیشتری(مثلا 8 تا) توی کادر تصویر جا می‌گیرن. معمولا از لنز فوق‌عریض برای عکاسی از مناظر استفاده میشه.

سنسور عریض یا واید

لنزهای عریض یا واید، همون لنز اصلی گوشی‌ها هستن، نسبت به لنزهای فوق‌عریض فاصله کانونی بیشتری دارن (25یا26 میلی‌متر). معمولا مقدار مگاپیکسل و وضوح تصویر این لنزها نسبت به بقیه لنزها بیشتره. وقتی شما وارد دوربین گوشیتون میشید، در صورتی که هیچ حالتی رو فعال نکرده باشید، به طور پیش‌فرض شما مشغول تصویربرداری با همین لنز هستید.

سنسور تله فوتو

لنزهای تله فوتو فاصله کانونی 50 تا 55 میلی‌متری دارن. خب فاصله کانونی بیشتر شده و این یعنی زاویه دید ما نسبت به لنز عریض و فوق‌عریض کم‌تر شده. سوالی که پیش میاد اینه که این زاویه دید محدود تر کجا بکار ما میاد؟ وقتی که شما تصمیم بگیرید رو یدونه سوژه زوم کنید دوتا انتخاب دارید. زوم دیجیتال و اپتیکال. زوم دیجیتال زومی که وقتی عکسی رو ثبت کردید عکس برش میخوره و زوم میشه. حتما متوجه شدین که تو این حالت کیفیت قسمت زوم شده میاد پایین. اما توی زوم اپتیکال قضیه فرق داره! زوم اپتیکال یک نوع زوم هست که توسط سخت‌افزار دوربین صورت میگیره در نتیجه کیفیت تصویر زوم شده پایین نمیاد.(میادا ولی انقدر کمه که اصلا متوجه نمیشید). پس لنزهای اپتیکال فقط تو زوم تصاویر به ما کمک می‌کنن.

دیافراگم

اشتباه نکنید دیافراگم یک نوع لنز نیست. اما قبل اینکه بریم سراغ لنز بعدی نیازه که حتما با دیافراگم آشنا بشیم. مردمک چشمتون رو در نظر بگیرید. وقتی تو محیط تاریک باشید مردمک بازتر و بزرگ‌تر میشه و نور بیشتری به چشم شما می‌رسه در نتیجه شما میتونید بهتر ببینید اما وقتی تو نور زیاد قرار می‌گیرید مردمک خودش رو کوچک‌تر می‌کنه و بسته‌تر میشه. تو لنزها هم دقیقا همین اتفاق میوفته. لنز یه دریچه داره که باز و بسته میشه هر چقدر این دریچه باز تر باشه لنز نور بیشتری رو جذب می‌کنه و بالعکس. مقدار دیافراگم تو گوشی‌ها معمولا بین 1.7 تا 2.2 متغیره. حتما دقت کنید که این عدد هرچه پایین‌تر باشه یعنی دریچه بازتره و نور بیشتری رو جذب میکنه!  به طور کلی لنزی که دریچه دیافراگمش بیشتر باز بشه عکس‌های بهتری می‌گیره. از اونجایی که اکثر گوشی‌های بازار توانایی تغییر اندازه دیافراگم رو ندارن پیشنهاد ما به شما اینه که اگر بین دو تا گوشی که مشخصات مشابهی دارن موندین برید سراغ اونی که دریچه دیافراگمش بازتره.(بازم حواستون باشه هر چی عدد کمتر دریچه باز تر!!)دیافراگم علاوه بر مقدار نوری که جذب میشه روی عمق میدان هم تاثیر میذاره. توی دوربین‌های حرفه‌ای دیافراگم قابل تغییر دارن و شما این امکان رو دارید تا به تصاویرتون عمق بدین. ولی خب این یعنی چی؟ عمق دادن یعنی اینکه پشت سوژه شما تار بشه. هرچی پس‌زمینه بهتر تار بشه و سوژه با جزئیات بیشتری از اون جدا بشه دیافراگم پایین‌تره و عمق میدان بهتر ثبت شده.

سنسور تشخیص عمق

تو اکثر گوشی‌ها دیافراگم قابل تغییر نیستن. به همین علت کمپانی‌ها لنزی به عنوان لنز تشخیص عمق رو به گوشی‌ها اضافه کردن تا جدا شدن سوژه از پس‌زمینه بهتر رخ بده. لنز تشخیص عمق تصویر رو بررسی میکنه، سوژه اصلی رو پیدا میکنه، تمرکزش رو میذاره روی جزئیات سوژه اصلی و پس زمینه رو تار میکنه. تو گوشی‌هایی که این لنز رو ندارن تار کردن پس‌زیمنه بصورت نرم‌افزاری رخ میده و یا اینکه انقدر دیافراگم پایینه که خود لنز اصلی خیلی خوب میتونه سوژه رو جدا و پس‌زمینه رو تارکنه. از این لنزها تو ثبت تصاویر پرتره خیلی استفاده میشه.

سنسور ماکرو

لنز ماکرو اخیرا بین کمپانی‌های سازنده موبایل خیلی محبوب شده. حتما به این مشکل بر خوردید که خواستید با گوشیتون از چیزهای کوچک مثلا نوک انگشتتون عکس بگیرید. همینجوری که به سوژه نزدیک و نزدیک‌تر میشید تو یک لحظه سوژه تار میشه!! لنز ماکرو میاد این مشکل رو حل میکنه و به شما کمک میکنه تا بتونید از سوژه‌های با فاصله خیلی کم عکس بگیرید. البته باید دقت کنید لنزهای ماکرو استفاده‌شده تو گوشی‌ها اصلا به خوبی و کیفیت لنز‌هی دوربین‌های حرفه‌ای نیستن! این از انواع لنز بریم سراغ اصطلاحاتی که احتمالا تا الان خیلی به گوشتون خورده.

شارپنس

اگر خیلی ساده بگیم شارپنس همون وضوح تصویره، یعنی جزئیات به طور تمام و کمال تو عکس دیده بشه. وقتی میگیم که عکس شارپنس خوبی داره یعنی جزئیات تصویر به وضوح ثبت شده و  وقتی رو تصویر زوم می‌کنیم هیچ بهم ریختگی رو شاهد نیستیم. مثلا اگ دارید از خودتون عکس می‌گیرید و بعدش روی موهاتون زوم می‌کنید، تارهای موتون به خوبی از هم تفکیک شده و توهم نرفته یا اصطلاحا آبرنگی نشده.

گستره دینامیکی یا داینامیک رنج

بطور مختصر و مفید به اختلاف بین روشن‌ترین و تاریک‌ترین نقطه تصویر میگن گستره دینامیکی. هرچی این اختلاف کمتر باشه یعنی دوربین عملکرد بهتری داشته و اصطلاحا میگیم که گستره دینامیکی بهتری داره. به عنوان مثال یک منظره‌ای رو در نظر بگیرید که پایین تصویر درخت داریم و بالای تصویر آسمون. اگر بیایم فوکوس دوربین رو روی درخت بذاریم جزئیات درخت مثل برگ‌هاش به خوبی دیده میشه اما آسمون سفیده تو عکسمون از یک طرفی اگر فوکوس رو روی آسمون بذاریم آسمون آبی میفته اما دیگه جزئیات درخت به خوبی ثبت نمیشه. حالا اگر دوربین این اختلاف رو کم‌کنه و هم آبی آسمون و هم جزئیات درخت رو تو تصویر نشون بده میگیم که گستره دینامیکی خوبی داره.

عکس HDR

عکس HDR میاد و اون مشکلی که تو گستره دینامیکی داشتیم رو برطرف می‌کنه. به این صورت که چند تا عکس مختلف می‌گیره و تو هر عکس فوکوس رو روی منابع نوری متفاوتی قرار میده؛ در نهایت همه این عکس‌هارو با هم ترکیب می‎کنه و خروجی کار عکس خوبی میشه. اما مشکلی که داره اینه که تو عکس‌های HDR بخاطر محدودیت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خود گوشی رنگ‌ها یکم اغراق‌آمیز ثبت میشن. امیدواریم که از خوندن این راهنما لذت برده باشین و دفعه بعدی که تصمیم گرفتید گوشی بخرید این اطلاعات به‌دردتون بخوره.