بررسی عملکرد بلند مدت iPhone 16

یک سالی از عرضه گوشی آیفون 16 میگذره. اون زمان همه چی عالی به نظر می‌رسید؛ یه چیپست جدید به اسم A18، دوربین بهتر، دوتا دکمه جدید که کلی سر و صدا کرده بودن و یه عالمه وعده و وعید در مورد هوش مصنوعی که قرار بود زندگی‌مون رو متحول کنه. اما حالا که اون هیجان اولیه خوابیده و گوشی حسابی تو دستمون چرخیده و بالا پایین زندگی رو دیده، وقتشه بی‌تعارف ببینیم این گوشی تو ماراتن یک ساله چطور دویده. آیا هنوزم همون قهرمان روز اوله یا نفسش به شماره افتاده؟

تو این بررسی بلند مدت، می‌خوایم مثل یه کارآگاه دقیق شیم و تمام زیر و بم آیفون 16 رو بعد از ۳۶۵ روز استفاده مداوم، از خط و خش‌های روی بدنه و سلامت باتریش گرفته تا عملکرد اون دکمه‌های پرحاشیه و هوش مصنوعی که اپل کلی براش تبلیغ کرد، بررسی کنیم. قراره ببینیم کدوم قول‌ها عملی شدن و کدوم‌ها فقط در حد حرف باقی موندن. پس با موبونیوز همراه باشید تا ببینیم این گوشی بعد از یک سال، هنوزم ارزش پول دادن داره یا نه.

بررسی طولانی مدت طراحی گوشی iPhone 16

روز اولی که آیفون 16 رو دست گرفتیم، حس کاملا آشنایی داشت. اپل تو طراحی این مدل ریسک نکرده بود و با همون ابعاد تقریبا مشابه نسل قبل، یعنی 147.6 در 71.6 در 7.8 میلی‌متر و وزن سبک ۱۷۰ گرمی، یه گوشی فوق‌العاده خوش‌ دست تحویلمون داد. این یعنی ارگونومی گوشی عالی بود و ساعت‌ها کار کردن باهاش دست رو خسته نمی‌کرد. جنس بدنه همون ترکیب لوکس و همیشگی بود؛ فریم آلومینیومی با روکش مات که اثر انگشت رو کمتر نشون می‌داد، پنل پشتی شیشه‌ای با محافظ گوریلا گلس و پنل جلویی که به سرامیک شیلد معروف اپل مجهز شده بود. گواهی IP68 هم سر جاش بود که یعنی گوشی رسما تا عمق ۶ متری آب برای ۳۰ دقیقه دووم میاره، هرچند ما همیشه میگیم شما این قابلیت رو تو خونه امتحان نکنید، چون گارانتی شامل حالش نمیشه!

بعد از یک سال: زخم‌های زمان بر تن آلومینیوم!

حالا بعد از یک سال استفاده بی‌وقفه، اون بدنه براق و بی‌نقص روز اول چه شکلی شده؟ تجربه کاربری بلندمدت ما و گزارش‌های متعدد کاربرا نشون میده که اون فریم آلومینیومی، با وجود ظاهر مات و جذابش، اونقدرها هم که اپل ادعا می‌کنه جون‌سخت نیست. حتی کاربرایی که خیلی مراقب بودن و همیشه از قاب استفاده می‌کردن هم بعد از مدتی متوجه خراش‌های ریز و رنگ‌پریدگی‌های جزئی، مخصوصا دور لبه‌های فریم شدن. انگار گرد و غباری که بین قاب و گوشی گیر می‌کنه، به مرور زمان کار خودش رو می‌کنه و روی اون آلومینیوم خوش‌رنگ خط میندازه.

اما پنل جلویی سرامیک شیلد چطور؟ اپل همیشه با افتخار میگه این شیشه سخت‌تر از هر شیشه گوشی هوشمند دیگه‌ای هست. این ادعا تا حد زیادی درسته، اما بیشتر در مورد مقاومت در برابر سقوط و شکستن صدق می‌کنه. تجربه یک ساله ثابت کرده که سرامیک شیلد در برابر خراش‌های ریز به شدت آسیب‌پذیره. خیلی از کسایی که ریسک کردن و بدون گلس از گوشی استفاده کردن، بعد از چند ماه متوجه شدن که صفحه‌ نمایششون پر از خراش‌های مویی شده که شاید در حالت عادی دیده نشن، اما زیر نور مستقیم آفتاب کاملا خودشون رو نشون میدن. پس اینطور به نظر می‌رسه که اپل بین مقاومت در برابر شکستن و مقاومت در برابر خراش، اولی رو انتخاب کرده. این یک تناقض جالبه؛ گوشی شما در برابر یه سقوط ناجور شاید زنده بمونه، اما در برابر کلید توی جیبتون، نه چندان.

در مورد دکمه‌ها و پورت‌ها خبرهای خوبی داریم. دکمه‌های ولوم و پاور بعد از هزاران بار فشرده شدن، همچنان حس کلیکی و محکم روز اول رو دارن و به هیچ وجه شل یا لق نشدن. پورت USB-C هم که از نسل قبل به ارث رسیده بود، بدون هیچ مشکلی کار می‌کنه و کابل‌ها به راحتی و محکم بهش وصل میشن. البته، هنوزم همون پورت USB 2.0 با سرعت انتقال داده پایین هست که اگه بخواید یه فایل ویدیویی 4K حجیم رو به کامپیوتر منتقل کنید، باید کلی صبر کنید و این کندی بعد از یک سال استفاده، بیشتر از قبل رو اعصابه.

بررسی عملکرد بلند مدت صفحه نمایش گوشی آیفون 16

صفحه نمایش 6.1 اینچی Super Retina XDR OLED آیفون 16، از همون اول کار هم یکی از نقاط قوتش بود. با رزولوشن دقیق 1179 در 2556 پیکسل، همه چیز شارپ و واضح به نظر می‌رسید. کیفیت رنگ‌ها، عمق رنگ مشکی و کنتراست تصویر واقعا فوق‌العاده بود. روشنایی حداکثری ۲۰۰۰ نیتی هم باعث می‌شد که نه تنها محتوای HDR با شکوه تمام نمایش داده بشه، بلکه کار کردن با گوشی زیر نور مستقیم آفتاب هم هیچ مشکلی نداشته باشه.

اما همون روز اول هم یه مشکل خیلی بزرگ بود که نمی‌شد نادیده‌اش گرفت؛ رفرش ریت ۶۰ هرتزی! در سالی که حتی گوشی‌های میان‌رده اندرویدی با پنل‌های ۱۲۰ هرتزی روان و کره‌ای به بازار میومدن، این تصمیم اپل برای پرچمدار ۸۰۰ دلاریش، چیزی جز یه کم‌فروشی بزرگ نبود. این موضوع از همون ابتدا بزرگترین علامت سوال در مورد نمایشگر این گوشی بود.

بعد از یک سال؛ شبح Burn-in و حس کهنگی!

بعد از گذشت یک سال، خبر خوب اینه که پنل OLED اپل کیفیت خودش رو به خوبی حفظ کرده. هنوز هم رنگ‌ها زنده و دقیق هستن و از تماشای ویدیو و عکس روی این نمایشگر لذت می‌برید. افت محسوسی در حداکثر روشنایی یا دقت رنگ‌ها گزارش نشده و از این نظر، اپل کارش رو خوب انجام داده.

مشکل اصلی نمایشگر آیفون 16 بعد از یک سال، نه کیفیت پنلشه و نه خطر Burn-in. مشکل اصلی اینه که اون رفرش ریت ۶۰ هرتزی، حالا بیشتر از هر زمان دیگه‌ای تو ذوق می‌زنه. وقتی گوشی دوستتون که نصف قیمت آیفون شما رو داره دست می‌گیرید و می‌بینید که اسکرول کردن توی منوها و وب‌گردی چقدر نرم و روانه، یه حس بدی بهتون دست میده. حس می‌کنید اپل سرتون کلاه گذاشته و یه تکنولوژی قدیمی رو بهتون فروخته. این حس کهنگی بزرگترین افت عملکرد نمایشگر آیفون 16 در طول زمانه. این تصمیم اپل یک استراتژی هوشمندانه برای فروش بیشتر مدل‌های پروئه. با نگه داشتن رفرش ریت ۱۲۰ هرتزی یا همون ProMotion فقط برای مدل‌های گرون‌تر، اپل یک دلیل محکم برای پرداخت پول بیشتر به کاربرا میده. این کار باعث میشه که گوشی شما از نظر فنی کند نشه، اما از نظر حسی و در مقایسه با بازار، قدیمی به نظر برسه و شما رو برای آپگرید به مدل‌های بالاتر وسوسه کنه.

بررسی عملکرد بلند مدت باتری iPhone 16

آیفون 16 با یه باتری لیتیوم یونی با ظرفیت ۳۵۶۱ میلی‌آمپر ساعت عرضه شد. این عدد روی کاغذ، یه افزایش حدودا ۶ درصدی نسبت به نسل قبلش یعنی آیفون ۱۵ رو نشون می‌داد. این افزایش ظرفیت، در کنار بهینگی‌های تراشه ۳ نانومتری A18، این امید رو در دل همه زنده کرد که بالاخره با یه آیفون طرفیم که می‌تونه با خیال راحت یک روز کامل رو دووم بیاره. اپل هم برای اینکه این امید رو بیشتر کنه، قابلیت‌های نرم‌افزاری جدیدی مثل محدودیت شارژ ۸۰ درصد رو به بخش تنظیمات باتری اضافه کرد تا به کاربرها کمک کنه عمر مفید باتریشون رو در درازمدت افزایش بدن.

حالا بعد از ۳۶۵ روز شارژ و دشارژ مداوم، وضعیت باتری چطوره؟ در استفاده روزمره، باتری آیفون 16 هنوزم عملکرد قابل قبولی داره و می‌تونه یه کاربر معمولی رو از صبح تا شب همراهی کنه. اما اگه کاربر سنگینی باشید و اهل بازی کردن، فیلم دیدن با دیتای موبایل و استفاده زیاد از دوربین، حوالی عصر احتمالا استرس تموم شدن شارژ به سراغتون میاد و باید دنبال شارژر یا پاوربانک بگردید. اون عملکرد فوق‌العاده روزهای اول، به تدریج جاشو به یه عملکرد خوب و قابل قبول داده، نه بیشتر.

اما بخش مهم‌تر ماجرا، وضعیت سلامت باتری یا همون Battery Health هست. این عدد نشون میده که باتری شما در مقایسه با روز اول، چقدر از ظرفیت اصلیش رو از دست داده. داده‌های جمع‌آوری شده از تعداد زیادی از کاربران در طول یک سال، نتایج جالبی رو نشون میده که تأثیر مستقیم سبک استفاده و شارژ رو روی عمر باتری ثابت می‌کنه.

اینجاست که ارزش اون قابلیت محدودیت شارژ ۸۰ درصد مشخص میشه. کاربرانی که این گزینه رو فعال کردن و اجازه ندادن باتریشون همیشه تا ۱۰۰ درصد شارژ بشه، به طور محسوسی افت سلامت باتری کمتری رو تجربه کردن. در مقابل، کاربرایی که استفاده سنگین داشتن، به خصوص گیمرها که گوشی رو حین شارژ هم تحت فشار قرار میدن، با بیشترین افت سلامت مواجه شدن. جدول زیر این موضوع رو به خوبی نشون میده.

در نهایت، نباید از سرعت شارژ هم غافل شد. آیفون 16 با استفاده از شارژر مگ‌سیف، حداکثر با توان ۲۵ وات شارژ میشه که برای شارژ کامل به زمانی حدود یک ساعت و نیم نیاز داره. این سرعت در مقایسه با رقبای اندرویدی که حالا با سرعت‌های بالای ۱۰۰ وات در کمتر از نیم ساعت فول شارژ میشن، واقعا کنده و این کندی بعد از یک سال که بهش عادت نکردیم، بیشتر از قبل آزاردهنده شده.

بررسی طولانی مدت عملکرد دوربین گوشی آیفون 16

اپل برای آیفون 16 از یه سیستم دوربین دوگانه استفاده کرد که روی کاغذ خیلی قدرتمند به نظر می‌رسید. یه لنز اصلی (واید) ۴۸ مگاپیکسلی و یه لنز اولتراواید ۱۲ مگاپیکسلی. این ترکیب از همون اول عکس‌های فوق‌العاده‌ای ثبت می‌کرد. جزئیات در عکس‌های دوربین اصلی به لطف سنسور ۴۸ مگاپیکسلی عالی بود، رنگ‌ها مثل همیشه طبیعی و نزدیک به واقعیت بودن و عملکرد گوشی در نور کم هم به لطف دیافراگم باز لنز اصلی، کاملا راضی‌کننده بود.

اما بزرگترین و پر سر و صداترین تغییر، اضافه شدن دکمه کپچر یا Camera Control در لبه سمت راست گوشی بود. این یه دکمه لمسی فیزیکی بود که اپل ادعا می‌کرد قراره تجربه عکاسی با آیفون رو متحول کنه. قرار بود با نیمه فشار دادنش فوکوس کنید، با فشار کامل عکس بگیرید و با سوایپ کردن روی سطحش، زوم یا تنظیمات دیگه رو کنترل کنید.

بعد از یک سال: نرم‌افزار به کمک سخت‌افزار میاد

بعد از یک سال استفاده و کلی آپدیت نرم‌افزاری، باید بگیم که کیفیت خروجی دوربین آیفون 16 بهتر هم شده. به لطف آپدیت‌های متعدد iOS، الگوریتم‌های پردازش تصویر اپل مثل Smart HDR و Deep Fusion بهینه‌تر شدن. این یعنی حالا گوشی در شرایط نوری سخت، مثل عکاسی در غروب آفتاب یا محیط‌های با کنتراست بالا، داینامیک رنج بهتری رو ثبت می‌کنه و جزئیات بیشتری رو از سایه‌ها و هایلایت‌ها بیرون می‌کشه. کیفیت فیلمبرداری 4K هم مثل روز اول، بی‌نقص، پایدار و یکی از بهترین‌ها در دنیای موبایله و لرزشگیر اپتیکال کارش رو عالی انجام میده.

قابلیت عکاسی ماکرو که به لطف فوکوس خودکار لنز اولتراواید ممکن شده بود، بعد از یک سال هنوزم یکی از ویژگی‌های جذاب و کاربردی این گوشیه. می‌تونید تا فاصله خیلی نزدیک به سوژه برید و عکس‌های خلاقانه و با جزئیات بالایی ثبت کنید که واقعا چشم‌نوازه.

اما داستان دکمه کپچر (Camera Control) کاملا متفاوته. این دکمه که قرار بود برگ برنده اپل باشه، در عمل به یه شمشیر دولبه تبدیل شد. خیلی ها مثل ما بعد از یک سال هنوز نتونستن باهاش ارتباط برقرار کنن. سفت بودن دکمه و نیاز به قلق خاص برای فوکوس و عکاسی، باعث شده خیلیا بی‌خیالش بشن و ترجیح بدن از همون دکمه شاتر روی صفحه یا دکمه‌های ولوم برای عکاسی استفاده کنن. در واقع، این دکمه به جای ساده‌تر کردن فرآیند عکاسی، برای خیلی‌ها یه لایه پیچیدگی اضافه کرده.

نگران‌کننده‌تر از اون، گزارش‌های متعدد در مورد شکنندگی و هزینه تعمیر سرسام‌آور این دکمه‌ست. از اونجایی که این دکمه یه قطعه پیچیده با سنسورهای لمسی و مکانیکیه و به صورت سریالی شده به مادربرد وصله، در صورت شکستن یا خراب شدن، تعمیرش کار هر کسی نیست و هزینه تعویضش می‌تونه تا چند صد دلار برسه. این یه ریسک بزرگه که در نسل‌های قبلی آیفون وجود نداشت و یه نقطه ضعف بالقوه برای دوام طولانی مدت گوشی محسوب میشه. البته اپل با آپدیت‌های نرم‌افزاری سعی کرده عملکردش رو بهتر کنه؛ مثلا با اضافه کردن گزینه‌ای در تنظیمات که به شما اجازه میده حتی وقتی صفحه گوشی خاموشه، با فشار دادن این دکمه مستقیما وارد دوربین بشید. این قابلیت یکی از مشکلات اولیه رو حل کرد و سرعت دسترسی به دوربین رو بالا برد. با این حال، دکمه کپچر نمونه بارز یک نوآوری سخت‌افزاریه که در عمل، برای بسیاری از کاربران به یک ویژگی خنثی یا حتی یک نقطه ضعف تبدیل شده.

بررسی طولانی مدت عملکرد سخت‌افزار و نرم‌افزار گوشی آیفون 16

آیفون 16 با یکی از قوی‌ترین ترکیب‌های سخت‌افزاری زمان خودش وارد بازار شد. تراشه A18 که با معماری پیشرفته ۳ نانومتری ساخته شده بود و برای اولین بار در مدل استاندارد، ۸ گیگابایت رم. این مشخصات روی کاغذ یعنی یه هیولای به تمام معنا که باید از پس هر کاری بربیاد. بنچمارک‌های اولیه هم این قدرت رو تأیید می‌کردن و نوید عملکردی بی‌نقص برای سال‌های آینده رو می‌دادن.

اما ستاره اصلی مراسم معرفی اپل، سخت‌افزار نبود، بلکه نرم‌افزار بود. اپل با آب و تاب فراوان از Apple Intelligence رونمایی کرد؛ یه مجموعه از قابلیت‌های هوش مصنوعی که قرار بود عمیقا با سیستم‌عامل iOS یکپارچه بشه و همه چیز رو از سیری گرفته تا نوشتن ایمیل و ادیت عکس، هوشمندتر و ساده‌تر کنه. علاوه بر این، دکمه اکشن (Action Button) که سال قبل فقط روی مدل‌های پرو بود، به آیفون 16 استاندارد هم راه پیدا کرد و به کاربرا اجازه می‌داد تا یه میان‌بر فیزیکی برای کارهای مختلف، از باز کردن دوربین گرفته تا روشن کردن چراغ قوه، داشته باشن.

بعد از یک سال: سرعت پابرجاست، اما هوش و دکمه‌ها لنگ می‌زنن!

خبر خوب اینه که بعد از یک سال، تراشه A18 هنوزم یه هیولای به تمام معناست. گوشی کاملا روون و سریعه، سنگین‌ترین بازی‌های گرافیکی مثل Call of Duty یا Genshin Impact رو بدون کوچکترین لگ و افت فریم اجرا می‌کنه و در استفاده روزمره و مولتی‌تسکینگ، آخ نمیگه. عملکرد پایدارش حتی زیر فشارهای سنگین پردازشی هم حفظ شده و خبری از داغ شدن بیش از حد نیست. از نظر قدرت خام پردازشی، آیفون 16 امتحانش رو عالی پس داده و به راحتی تا چند سال آینده شما رو همراهی می‌کنه.

اما داستان در مورد اون وعده‌های نرم‌افزاری کاملا متفاوته. هوش مصنوعی اپل یا همون Apple Intelligence، اون چیزی نشد که اپل قولش رو داده بود. این قابلیت‌ها با تأخیر زیاد و به صورت نصفه و نیمه عرضه شدن. خیلی از ویژگی‌های اصلی که در مراسم معرفی نمایش داده شدن، در ماه‌های اولیه اصلا در دسترس نبودن و کاربرا حس می‌کردن سرشون کلاه رفته. حالا بعد از یک سال، با اینکه قابلیت‌هایی مثل خلاصه‌سازی متن در سافاری، ابزار پاک کردن اشیا اضافه از عکس‌ها (Clean Up) و پیشنهادهای هوشمند برای نوشتن متن اضافه شده و واقعا هم کاربردی هستن، اما هنوز اون حس یکپارچگی و هوشمندی فوق‌العاده رو نداره. در مقایسه با رقبایی مثل هوش مصنوعی گوگل، Apple Intelligence هنوزم یه قدم عقب‌تر به نظر می‌رسه.

دکمه اکشن هم در درازمدت به یه ویژگی بحث‌برانگیز تبدیل شد. محل قرارگیریش بالای دکمه ولوم اصلا جای مناسبی نیست و دائما موقع کم و زیاد کردن صدا، ممکنه به اشتباه این دکمه رو فشار بدین. بدتر از اون، یه باگ نرم‌افزاری عجیبه که خیلی ها گزارش دادن. گاهی اوقات، به خصوص وقتی گوشی برای مدتی در جیب بوده و استفاده نشده، دکمه با یک بار فشار دادن و نگه داشتن عمل نمی‌کنه و حتما باید دو بار این کار رو تکرار کنی تا دستوری که بهش دادی اجرا بشه. در نهایت، ممکنه بعد از کلی کلنجار رفتن باید این دکمه یا کاربریش رو روی همون سایلنت کردن بزارید (یعنی دقیقا همون کاری که سوییچ قدیمی انجام می‌داد) یا کلا غیرفعالش کنید.

بررسی عملکرد بلند مدت اسپیکر iPhone 16

یکی از بهبودهای قابل توجه آیفون 16 در زمان عرضه، اسپیکرهای استریوی اون بود. اپل نه تنها کیفیت صدا رو بهتر کرده بود، بلکه حجم صدا رو هم به طور محسوسی افزایش داده بود. تست‌های اولیه نشون داد که حداکثر حجم صدای خروجی از حدود ۸۱.۶ دسی‌بل در نسل قبل، به ۹۰.۴ دسی‌بل در آیفون 16 رسیده بود که این پیشرفت کاملا در عمل شنیده می‌شد. تفکیک صدای سازها، وضوح وکال و بیس عمیق، از همون اول این اسپیکرها رو در بین بهترین‌های بازار قرار داد.

بعد از یک سال: همچنان باکیفیت و قدرتمند

خوشبختانه، اسپیکرها یکی از معدود بخش‌هایی هستن که در طول یک سال استفاده سنگین، تقریبا هیچ افت عملکردی نداشتن. صدا هنوزم همونقدر بلند، واضح و شفافه و حتی در ولوم‌های بالا هم خبری از نویز یا دیستورشن (درهم‌ریختگی صدا) نیست. چه برای گوش دادن به موسیقی و پادکست، چه برای تماشای فیلم و سریال بدون هدفون، اسپیکرهای آیفون 16 بعد از یک سال هنوزم یکی از بهترین تجربه‌های صوتی رو در دنیای موبایل ارائه میدن و کاملا رضایت شما رو جلب می‌کنن.

آیا هنوز آیفون 16 ارزش خرید داره؟

خب، بعد از این کالبدشکافی طولانی و بی‌رحمانه، بالاخره به آخر خط رسیدیم. آیفون 16 بعد از یک سال، چه جور گوشی‌ایه؟ بیاید یه جمع‌بندی داشته باشیم. این گوشی یه پردازنده فوق‌العاده سریع داره که بعد از یک سال و کلی آپدیت سنگین، ذره‌ای کند نشده و مثل روز اول پرقدرته. یه دوربین اصلی عالی داره که به لطف پردازش نرم‌افزاری اپل، عکس‌ها و فیلم‌های بی‌نظیری ثبت می‌کنه و با آپدیت‌ها بهتر هم شده. اسپیکرهاش هنوزم جزو بهترین‌ها هستن و باتریش هم اگه حواستون به سلامت و نحوه شارژش باشه، می‌تونه یه روز کامل همراه خوبی براتون باشه. اینا نقاط قوت اصلی و انکارنشدنی آیفون 16 هستن.

اما در مقابل، یه سری نقاط ضعف مزمن هم داره که بعد از یک سال، بیشتر به چشم میان. بزرگترین ضعفش، یه نمایشگر ۶۰ هرتزیه که هر روز که می‌گذره، در مقایسه با رقبای اندرویدی، حس کهنگی و کندی بیشتری بهتون میده. دوتا دکمه جدید و پر سر و صداش (اکشن و کپچر) در عمل برای خیلی از کاربرا به یه ویژگی خنثی یا حتی مزاحم تبدیل شدن و اون کارایی که اپل وعده داده بود رو ندارن. هوش مصنوعیش هم با اینکه قابلیت‌های خوبی داره، اما هنوز اون چیزی نیست که بتونه به تنهایی دلیل خرید این گوشی باشه. بدنه هم با اینکه خوش‌ساخته، اما برای اینکه مثل روز اول تمیز و بی‌خط و خش بمونه، نیاز به مراقبت و هزینه اضافی برای قاب و گلس داره.

آیفون 16 یه گوشی خیلی خوبه که چندتا تصمیم بد و سیاست‌های فروش اپل (مثل نمایشگر ۶۰ هرتزی و دکمه‌های جدید نه چندان کاربردی) جلوی تبدیل شدنش به یه گوشی فوق‌العاده رو گرفته. اگه می‌تونید با این چندتا مورد کنار بیاید، از خریدش پشیمون نمی‌شید و یه گوشی قدرتمند و قابل اعتماد برای چند سال آینده خواهید داشت. اما اگه دنبال یه تجربه بی‌نقص و کاملا مدرن هستید، شاید بهتر باشه برید سراغ خرید آیفون 17 که بلاخره نمایشگر رو 120 هرتزی کرده برید. در نهایت، آیفون 16 بعد از یک سال پیر نشده، فقط یه کم کلاسیک شده!