تست مقاومت گوشی iPhone 17 Pro اپل

به عنوان یه کاربر اندرویدی، باید بگم بدجوری به ساخت آیفون ۱۷ پرو حسودیم شده. ولی، اپل یادش رفته یه کار خیلی خیلی مهم رو انجام بده؛ یه استاندارد بین‌المللی رو کلا نادیده گرفته و این قضیه قراره دودمان هر کسی که این گوشی رو می‌خره به باد بده. هیچ راهی هم برای درست کردنش نیست.

تست مقاومت گوشی iPhone 17 Pro اپل

لایه رنگی بیرونی که با فرایند آنادایز اکسید آلومینیوم ساخته شده، روی مقیاس سختی موس، نمره ۹ رو می‌گیره؛ یعنی فقط یه پله پایین‌تر از الماس که نمره‌اش ۱۰ئه. حالا بیشتر در موردش حرف می‌زنیم، ولی برای اینکه به این لایه اکسیدی مقاوم برسن، فریم آلومینیومی لخت گوشی رو می‌کنن تو یه حموم الکترولیت اسیدی و بعد بهش برق وصل می‌کنن. دیدن این فرآیند خیلی باحاله و خیلی هم سریع اتفاق میفته. اما، گوشه‌های تیز، مثل همین لبه‌هایی که روی جزیره دوربین آیفون ۱۷ پرو می‌بینید، دقیقا پاشنه آشیل فرایند آنادایزینگه.

اینجا ضعیف‌ترین نقطه پوششه، چون زیرلایه یا همون آلومینیوم کافی توی اون گوشه تیز وجود نداره که بتونه لایه رویی اکسید آلومینیوم رو محکم سر جاش نگه داره. و اپل اومده دقیقا تیزترین لبه ممکن رو اینجا روی آیفون ۱۷ پرو درآورده.

به هر دلیلی، اپل هیچ‌جوره این لبه جزیره دوربین رو نرم نکرده، نه پخ زده، نه گردش کرده. فکر کنم عمدا این کارو کرده که خفن‌تر به نظر بیاد، ولی همین تصمیمی که برای خفن بودن گوشی موقع باز شدن از جعبه گرفته شده، در آینده پدر صاحب هر کسی که این گوشی رو داره درمیاره. بذارید بهتون نشون بدم منظورم چیه.

بریم یه نگاه از نزدیک با میکروسکوپ دیجیتال بندازیم، کار با این وسیله خیلی حال میده! اول می‌تونیم یه نگاه به برگ لوگوی اپل بندازیم، ولی ما برای این اینجا نیومدیم.

لبه تیزی که اپل روی آلومینیوم تراش داده هیچ‌جوره نرم نشده و صاف صافه. الان می‌فهمید چرا این یه مشکله. البته اشتباه نکنیدا، من خودم خیلی طرفدار اینم که از طراحی ساندویچ شیشه‌ای رفتن سراغ این طراحی یکپارچه آلومینیومی. در کل، مقاوم‌تره.

آلومینیوم روی مقیاس موس سختیش ۳ یا ۴ئه، در حالی که شیشه ۵ یا ۶ئه، مگه اینکه در مورد سرامیک شیلد ۲ جدید کورنینگ حرف بزنیم که انگار با یه جور جادو جنبل کاری کرده که خط و خش‌های سطح ۶ و ۷ تقریبا ناپدید بشن. البته پیک شماره ۸ مثل همیشه کار خودشو می‌کنه و راحت شیشه رو جر میده.

دوربین جلوی ۱۸ مگاپیکسلی هم زیر همین لایه سرامیک شیلد ۲ محافظت میشه. این دوربین سنسور مربعی جدید رو داره که امیدوارم موقع کالبدشکافی بیشتر ازش ببینیم. دوربین دقیقا زیر شیار خیلی باریک اسپیکر مکالمه قرار گرفته.

یه بخشی از وجودم کنجکاوه ببینه اگه همینجوری گوشی رو روی میز بکشم، اون گوشه‌های جزیره دوربین می‌شکنه یا نه. ولی نه، تا الان که چیزیش نشده.

شاید بگید هی جری، اگه لایه آنادایز واقعا سختیش ۹ئه، پس چرا اصلا خط میفته؟ و این یه سوال فوق‌العاده‌ است. لایه آنادایز تزئینی که اپل روی سطح گوشیش میزنه می‌تونه بین ۲ تا ۲۵ میکرومتر ضخامت داشته باشه. یعنی حدود ۰.۰۲۵ میلی‌متر، یا کمتر از نصف قطر یه تار موی انسان. البته من از کجا بدونم! این یه پوسته رنگی سخته، قطعا از رنگ معمولی خیلی سرسخت‌تره، فقط خیلی ضخیم نیست، که یعنی شکست‌ناپذیر هم نیست.

بالای آیفون ۱۷ پرو یه شیار پلاستیکی آنتن 5G داره و سمت چپش هم باز از همون رنگ نارنجی خفن آنادایز شده و سه تا دکمه رو می‌بینیم که قرار نیست خود به خود کنده بشن.

پایین ۱۷ پرو پورت تایپ سی رو داریم که می‌تونه تو ۲۰ دقیقه تا ۵۰ درصد شارژ بشه، و همینطور اسپیکر استریوی پایینی که آیفون ایر جدید اونو نداره. به نظرم خیلی باحال میشه ببینیم داخل گوشی چه تغییراتی کرده.

لوگوی اپل روی این رنگ نارنجی کیهانی (Cosmic Orange) کاملا دقیق سرجاشه، به طرز شگفت‌انگیزی با بخش مات شیشه تراز شده. دمشون گرم. بعد اون بالا دوربین ۴۸ مگاپیکسلی واید، پایینش دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی و اون گوشه هم دوربین تله‌فوتو ۴ برابری ۴۸ مگاپیکسلی رو داریم. همه اینا هنوز با نسخه اپلی کریستال سافایر (یاقوت کبود) پوشونده شدن. می‌تونید ببینید که تستر الماس من روی لنزها واکنش نشون میده در حالی که روی ساعت کاسیوی F91W من اینطور نیست. فلش تکی LED یه دیفیوزر پلاستیکی داره و اون سنسور فوکوس لیزری هم که اون گوشه‌ست با شیشه محافظت میشه.

حالا که اینجاییم، وقتشه ببینیم در مورد شکننده بودن اون لبه درست می‌گفتم یا نه. فرض کنید گوشیتون تو جیبتون کنار یه سکه است، یه اتفاق کاملا عادی و روزمره. لایه آنادایز سطح ۹ بیرونی می‌تونه در برابر هر سایشی از طرف اون سکه مقاومت کنه، به جز روی لبه تیز جزیره دوربین. گوشه جزیره دوربین ساییده شده و رفته. خب، در مورد کلید چی؟ قبلا کلید رو روی سطح آنادایز تست کردیم و همه جا که این لایه اکسیدی تونسته خودشو به آلومینیوم بچسبونه، در برابر خط و خش مقاومه، به جز لبه تیز جزیره دوربین. بازم، بعد از یه برخورد با یه جسم خارجی، اون گوشه دیگه نیست.

اگه دوباره با میکروسکوپ نگاه کنیم، لایه اکسید آلومینیوم نارنجی هنوز خوشگل به نظر میاد، به جز جاهایی که دیگه نیست و رنگ نقره‌ای آلومینیوم از زیرش زده بیرون. فکر کنم رنگ آبی تیره حتی بیشتر مستعد این آسیب باشه. همون سکه‌ای که روی قسمت صاف جزیره دوربین پودر میشه، روی لبه، این لایه آنادایزه که می‌پره. در مورد کلید هم همینه. خود جزیره دوربین فوق‌العاده ضدخشه، به جز جایی که اپل اون انحنا یا گردی رو به لبه اضافه نکرده. این انتخاب طراحی که برای قشنگی بوده، در دراز مدت ظاهر بدتری پیدا می‌کنه چون لایه آنادایز اصلا به اون نقطه نمی‌چسبه.

یه کم عجیبه که اپل این کار رو کرده. این یه پدیده کاملا شناخته‌ شده‌ است و چندین استاندارد بین‌المللی برای آنادایز کردن گوشه‌های تیز وجود داره. البته هیچکدوم از اینا قوانین لازم‌ الاجرا نیستن، فقط راهنمایی‌های داوطلبانه‌ای هستن که تولیدکننده‌ها اگه بخوان می‌تونن رعایت کنن. استاندارد ISO میگه لبه‌های تیز باید با شعاعی ۱۰ برابر ضخامت مورد نظر گرد بشن، که اگه اپل از لایه آنادایز ۲۵ میکرومتری استفاده می‌کنه، حداقل شعاع باید بین یک چهارم تا نیم میلی‌متر باشه. استاندارد ارتش آمریکا هم تقریبا همینو میگه، شعاعی بین یک چهارم تا نیم میلی‌متر. ولی اپل هیچکدوم از این پیشنهادهای عمومی رو رعایت نکرده. مطمئنم مهندس‌های اپل پیشنهاد گرد کردن لبه رو دادن. معمولا این طراح‌ها هستن که ایده‌های هوشمندانه رو وتو می‌کنن. روی جزیره دوربین آبی‌رنگ می‌تونید ببینید که چطور یه تیکه گنده از اون لایه آنادایز نزدیک لبه، مثل یه کوه یخ کنده شده.

بازم میگم، اشتباه نکنید، من خودم عاشق این طراحی جدید آیفونم. شیشه کمتر و آلومینیوم بیشتر همیشه برای مقاومت چیز خوبیه. این پریدگی‌ها فقط ظاهریه و روی عملکرد گوشی تاثیری نداره. فقط یادتون باشه وقتی این آسیب اتفاق افتاد، بدونید که توهم نزدید و تقصیر شما هم نیست. این طراحی اپله، چون آنادایزینگ به گوشه‌های تیز نمی‌چسبه. اون تیکه کوچیک شیشه مات پشت گوشی هم به اندازه خود پوشش آنادایز ضدخشه و خیلی سخت خط میفته.

گرد و غبار راحت از روش پاک میشه. اگه اپل همون انحنای یک میلی‌متری که همه جای دیگه گوشی استفاده کرده رو برای جزیره دوربین هم به کار می‌برد، هیچ مشکلی با پریدگی رنگ پیش نمیومد، ولی خب ظاهرش با الان فرق می‌کرد. در حال حاضر، ضعیف‌ترین نقطه برای آسیب‌های ظاهری، همون لبه تیزه که لایه آنادایز از نظر فیزیکی نمی‌تونه بهش بچسبه. و هیچ راهی برای جلوگیری از این پریدگی حتمی وجود نداره، مگه اینکه هیچوقت گوشیتون رو زمین نذارید یا خب، یه قاب براش بخرید.

زیاد نگران تست خمش نیستم، چون با یه آجر آلومینیومی طرفیم. نمایشگر ۶.۳ اینچی ۳۰۰۰ نیتی ۱۲۰ هرتزی Super Retina OLED هم از حرارت فندک من، حتی بعد از ۳۰ ثانیه آتیش گرفتن، هیچ تاثیری نمی‌پذیره.

و بالاخره، تست خمش. داخل این ۱۷ پرو بیشتر از هر آیفون دیگه‌ای که اپل تا حالا ساخته، فلز به کار رفته، پس جای تعجب نداره که وقتی حرف از استحکام ساختاری میشه، صفر درصد خمش، صفر ترک، صفر صدا و صفر آسیب داشته باشه. همین قضیه برای آیفون ۱۷ پرو مکس هم صدق می‌کنه. نه خم میشه، نه تاب برمی‌داره و ۱۰۰ درصد هیچ مشکلی نداره. آیفون ۱۷ پرو و پرو مکس تست مقاومت من رو پاس می‌کنن، به جز اون قسمتی که رنگ آیفون ۱۷ پرو شما قراره بپره و هیچ کاری هم از دستتون برنمیاد.