کالبدشکافی گوشی Samsung S25 Edge

شایعه شده که اپل میخواد یه گوشی بزنه که از این S25 Edge جدید هم نازک‌تر باشه. Edge همین الانش با ضخامت ۵.۸ میلی‌متر، خودش یه تخته‌ست، ولی اپل ۱۷ ایر (اگه شایعه‌ها راست باشن) قراره ۵.۵ میلی‌متر باشه؛ البته این عدد بدون حساب کردن جزیره‌ی دوربینه. یعنی رسما اون تیکه از گوشی رو جزو ضخامت حساب نمی‌کنیم، انگار نه انگار که وجود داره! امروز قراره گوشی S25 Edge سامسونگ رو دل و روده‌شو بریزیم بیرون و ببینیم اپل چطوری میخواد همین کار رو بکنه، ولی بهترشو.

کالبدشکافی گوشی Samsung S25 Edge

باز کردنش راستشو بخوای خیلی هم سخت نیست. سامسونگ یه لایه گوریلا گلس ویکتوس ۲ فوق نازک پشت گوشی کار گذاشته، ولی با یکم حرارت دادن، چسب ضدآبی که زیر شیشه هست نرم میشه و با چاقوی مخصوصم و یه ساکشن کاپ و البته کلی حوصله، می‌تونم قاب پشتی رو جدا کنم.

یادتون باشه که الان شیشه و تیتانیوم به شدت داغن و نگه داشتنشون یکم سخته، ولی خب ما از اوناش نیستیم که جا بزنیم!

با برداشتن قاب شیشه‌ای، داخل S25 Edge خیلی عادی به نظر میرسه، به جز اینکه به جای پلاستیک‌های ضخیم مشکی، لایه پلاستیکی داخلی نازک‌تره و یه سری بریدگی داره تا قطعاتی مثل دیافراگم مربعی شکل میکروفون پایینی از توش بزنن بیرون.

۱۹ تا پیچ، قطعات داخلی رو به فریم وصل کردن. این پیچ‌ها رنگ و اندازه‌شون با هم فرق داره، پس حواستون باشه قاطی نشن و خدایی نکرده وسط کار عطسه‌تون نگیره که دیگه هیچی!

یه کابل فلت لگویی، شارژر وایرلس رو که استایلش شبیه لُنگه، به مادربورد وصل کرده. S25 Edge با توان ۱۵ وات شارژ وایرلس میشه، ولی اون آهنرباهای دایره‌ای داخلش رو نداره که شارژر وایرلس رو مثل آیفون‌ها سر جاش قفل کنه. به نظرم اینم جالبه که سیم مسی داخل این کویل، هرچی به مرکز دایره نزدیک‌تر میشه، قطرش کمتر میشه؛ این قضیه هم احتمالا یه ربطی به علم و فیزیک داره دیگه!

باتری رو مثل یه قطعه لگوی کوچیک جدا می‌کنم. کابل فلت نمایشگر، کابل پورت شارژ و کابل آنتن، همه‌شون با همین کانکتورهای لگویی وصل شدن. اولش فکر کردم این کانکتورها از همیشه باریک‌ترن، ولی وقتی S25 اولترای خودم رو باز کردم و یه نگاه دقیق‌تر انداختم، دیدم کانکتورهای هر دوتا گوشی یکی‌ان، که این خودش خوبه. یعنی سامسونگ به جای اینکه یه تکنولوژی اتصال کاملا جدید اختراع کنه، از همون قطعاتی که تو گوشی‌های دیگه‌اش داره استفاده کرده. حدس می‌زنم اپل هم همین کار رو بکنه.

ولی خب، S25 اولترا ۲.۴ میلی‌متر از S25 Edge ضخیم‌تره و ما باید بفهمیم این ۲ میلی‌متر از کجای گوشی آب رفته. می‌رسیم به پلاستیک‌های استریوی اسپیکر پایین. می‌بینیم که موتور ویبره که بالای سنسور اثر انگشت اولتراسونیک قرار گرفته، فوق‌العاده نازکه و در نگاه اول، به نظر میرسه خود اسپیکر هیچ توپی داخلش نداره. اما بعد از اینکه یه لایه سوم رو از بالا کنار زدیم، می‌بینیم که S25 Edge اتفاقا هنوزم توپ داره. پس تا اینجا، سامسونگ هیچ چیز مهمی رو فدا نکرده.

دوتا پیچ چهارسوی دیگه، پورت ۲۵ واتی تایپ سی رو نگه داشتن. این قطعه خیلی جالبه چون خود پورت هیچ محافظ یا قابی نداره؛ فقط پین‌های خالیه و از فریم تیتانیومی خود S25 Edge به عنوان راهنما برای جا زدن کابل شارژ استفاده می‌کنه. حرکت خلاقانه‌ایه و به کم شدن فضا کمک می‌کنه.

خشاب سیم‌کارت رو در میارم و یه پیچ دیگه رو باز می‌کنم که برد پایینی رو نگه داشته؛ همون بردی که میکروفون و پین‌های اتصال اسپیکر روش هستن. جالبه که مقاومت S25 Edge در برابر آب از داخل کاملا عادی به نظر میرسه. سامسونگ از همون توری ضدآب همیشگی برای دهانه اسپیکر استفاده کرده، با این تفاوت که به جای اینکه موازی با فریم گوشی باشه، با یه زاویه‌ای کج قرار گرفته. غشای میکروفون هم کاملا عادیه.

و اما می‌رسیم به باتری، که به نظرم روش جدید سامسونگ برای جدا کردنش بهترین روش تو کل صنعته. اصلا نه چسبی در کاره، نه اهرم کردنی، نه هیچ کار برقی‌ای. فقط کافیه چهارتا زبونه رو از هر طرف بکشی بالا، انگار داری کادوی صبح کریسمس رو باز می‌کنی، و تمام! باتری بیرونه، آماده برای تعویض یا بازیافت. اینجا سامسونگ قطعا یه لایک گنده می‌گیره. این یه تکنیک جدیده که با سری S25 شروع شده و من که خیلی باهاش حال کردم. الان باتری‌های سامسونگ راحت‌ترین باتری‌ها برای تعویضن و باتری‌های گوگل پیکسل سخت‌ترین. ظرفیت باتری این مدل Edge به ۳۹۰۰ میلی‌آمپر ساعت کاهش پیدا کرده، ولی هنوز از آیفون ۱۶ پرو بیشتره.

با درآوردن باتری، برای اولین بار نگاهمون به محفظه بخار (vapor chamber) میفته. این قطعه حرارت پردازنده و باتری رو موقع شارژ شدن دفع می‌کنه. فوق‌العاده پهن و تخته. چند لحظه دیگه می‌بینیم که پردازنده‌ها چطور بهش وصل شدن.

اسپیکر استریوی بالایی هم روی دهانه‌اش توری ضدآب داره و جالبه که اونم کلی توپ داره که از پشت یه پنجره آبی شفاف از بالا دیده میشه. دوربین سلفی رو جدا می‌کنم و مادربورد رو از فریم می‌کشم بیرون و با حجم زیادی خمیر حرارتی روبرو میشیم که الان بهش می‌رسیم. اگه یادتون باشه، S25 اولترا اصلا خمیر حرارتی نداشت. دوربین ۱۲ مگاپیکسلی واید، لرزشگیر اپتیکال (OIS) نداره، ولی دوربین اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی، با اینکه برای نازک‌تر شدن دوباره مهندسی شده، هنوز OIS داره که خبر خوبیه.

حالا، برای اینکه این گوشی رو بتراشن و به ضخامت فقط ۵.۸ میلی‌متر برسونن، سامسونگ مجبور شده از هرجای ممکن، یه تیکه از فریم رو حذف کنه. اگه برگردیم سراغ S25 اولترا که ۲ میلی‌متر ضخیم‌تره، می‌بینیم که محفظه بخار مسی تقریبا همون اندازه‌ست، با این تفاوت که تو اولترا، هنوز یه قسمتی از فریم آلومینیومی بین محفظه و پردازنده‌ها قرار داره. توی Edge، اون قسمت از فریم حذف شده و پردازنده‌ها مستقیما با خمیر حرارتی به محفظه بخار وصل شدن، که به نظر من این کار به کنترل دما هم کمک می‌کنه، پس جای نگرانی نیست.

با مقایسه دوتا مادربورد، می‌فهمیم که بیشتر کاهش ضخامت از کجا اومده. مادربورد هر دو گوشی، یعنی هم Edge و هم اولترا، دو طبقه هستن، ولی لایه وسطی توی S25 Edge خیلی نازک‌تره. دیدن این دوتا کنار هم واقعا باحاله و فکر کنم اپل هم وقتی پاییز امسال راه اندرویدی‌ها رو دنبال کنه، یه کار مشابهی با مادربورد خودش انجام بده.

بالاخره می‌رسیم به فریم تیتانیومی، یا بهتره بگم فریم تیتانیومی و آلومینیومی. چون به نظر میرسه سامسونگ دوباره از یه زیرفریم آلومینیومی به همراه یه لایه پلاستیکی واسط استفاده کرده که اسکلت خارجی تیتانیومی رو خیلی محکم به گوشی متصل می‌کنه؛ خیلی شبیه چیزی که اوایل امسال تو مدل اولترا دیدیم. به نظر من، همین استحکام اضافه‌ای که از تیتانیوم بیرونی میاد، باعث شده این گوشی زنده بمونه. اگه سامسونگ می‌خواست این Edge رو کاملا از آلومینیوم بسازه، احتمالا می‌تونستم از وسط نصفش کنم. حداقل این چیزیه که شب‌ها به خودم میگم: من ضعیف نیستم، فقط تیتانیوم زیادی محکمه!

یه چیز دیگه هم فهمیدم؛ سنسورهای نور و مجاورت، به صورت دوربین‌های زیر نمایشگر، دقیقا پایین دوربین سلفی قرار گرفتن و از بین پیکسل‌های نمایشگر امولد (AMOLED) به بیرون نگاه می‌کنن. دعا کنید وقتی همه چیز رو سر هم می‌کنم، گوشی کار کنه! در کل، خیلی خوشحالم که سامسونگ داره با این لاین جدید Edge، مرزها رو جابجا می‌کنه. محصولات خاص و فوق‌العاده گرون‌قیمتی که فقط یه عده کمی می‌خرن، همون‌هایی هستن که راه رو برای آدم‌های معمولی باز می‌کنن تا چیزای خفن داشته باشن. مثلا اواسط قرن نوزدهم، آلومینیوم از طلا باارزش‌تر و گرون‌تر بود و فقط پادشاها ازش استفاده می‌کردن، ولی به لطف نوآوری‌های تکنولوژیکی و متالورژی، الان آدما به خودشون زحمت نمیدن قوطی نوشابه‌شونو بندازن تو سطل بازیافت. پس پنج سال دیگه، از اینکه از دیدن نازکی این Edge تعجب کرده بودیم، تعجب می‌کنیم. گوشی‌ای که در کمال تعجب هنوز کار می‌کنه!